سرویس تاریخ «انتخاب»: از ۱۸ مرداد ۱۳۵۹، شهید رجایی و ابوالحسن بنی صدر به عنوان نخست وزیر و رئیس جمهور مشغول به فعالیت مشترک شدند. فعالیتی که همواره تنش‌هایی در بین آن رخ می‌داد و بنی صدر وزرای انتخابی رجایی را نمی‌پذیرفت. طبق برخی روایات، بنی صدر با انتخاب ناطق نوری به عنوان وزیر کشور، میرحسین موسوی به عنوان وزیر امور خارجه و محسن نوربخش به عنوان وزیر دارایی مخالف بود. این مسئله به شکل علنی در سطح جامعه بروز و ظهور پیدا کرد و در نهایت بنی صدر به تاریخ ۳۰ خرداد ۱۳۶۰ استیضاح شد. شهید رجایی پس از بنی صدر دومین رئیس جمهور تاریخ ایران شد.
در این تصویر بنی صدر و شهید رجایی، از حبیب شطی، دیپلمات تونسی و دبیرکل وقت سازمان کنفرانس اسلامی، در ۲۸ فوریه ۱۹۸۱ در تهران استقبال می‌کنند.
