بی‌بی‌سی: حالا که مساله انتخاب نامزد برای حزب جمهوری‌خواه بیشتر جذابیت خود را از دست داده است، بحث‌های سیاسی در بین راست‌گرایان دارد به طرف این پرسش می‌چرخد که دونالد ترامپ، بخت اصلی کسب نامزدی حزب، ممکن است چه کسی را به عنوان یار انتخاباتی خود برگزیند.
در کنفرانس کنش سیاسی محافظه‌کاران (سی پی‌ای سی) که اخیرا برگزار شد، این موضوع مشخص یکی از موضوعات مورد بحث بود. فعالان راست‌گرا، لابی‌گران و کسب‌وکار‌هایی که در این گردهمایی سالانه - که در سال‌های اخیر در سیطره کامل حامیان ترامپ بوده است - حضور داشتند در یک رای‌گیری آزمایشی به نامزد مورد علاقه خود برای معاونت رئیس‌جمهور رای دادند.
نتایج این رای‌گیری که شامل ۱۷ نامزد بود اینگونه بود:
پنج نفر از شش نفر نخست در دو روز اول کنفرانس برای حضار سخنرانی کرده بودند، روندی که به فرصتی بالقوه برای شناسایی یار انتخاباتی تبدیل شد. آقای اسکات که یکی از رقیبان پیشتاز به حساب می‌آید داشت برای آقای ترامپ در ایالت کارولینا کار تبلیغاتی می‌کرد، ایالتی که انتخابات مقدماتی خود را برگزار کرد، و به همین خاطر در این کنفرانس حضور نداشت.
در ادامه نگاهی می‌کنیم به صحبت‌های برخی از کسانی که آرزوی معاونت رئیس‌جمهوری را در سر دارند و واکنش برخی از حاضران.
تولسی گبرد، عضو دموکرات سابق مجلس نمایندگان، در هشت سال گذشته دچار تحول سیاسی شگرفی شده است و از چپ برنی سندرز به پیشگاه دونالد ترامپ رسیده است.
او بعد از این که در سال ۲۰۱۶ از سناتور سوسیالیست ایالت ورمانت در برابر هیلاری کلینتون حمایت کرد، در سال ۲۰۲۰ نامزد ریاست‌جمهوری شد و از مسائلی نظیر خدمات درمانی دولتی، تحصیل رایگان در دانشگاه و محدودیت حمل سلاح گفت.
حالا، اما دارد از آقای ترامپ تعریف می‌کند - و در ماه مارس هم قرار است چهره اصلی حاضر در برنامه جمع‌آوری کمک‌های مالی در مار-ئه-لاگو باشد.
او همچنین نسبت به خطر فزاینده‌ای که دموکراسی را در آمریکا تهدید می‌کند هشدار داد -، اما مدعی شد که این خطر ناشی از پیگرد قانونی آقای ترامپ توسط چپ‌ها است.
راجر استون، محرم اسرار ترامپ، و دیگر شخصیت‌های دست راستی دارند برای خانم گبرد تبلیغ می‌کنند، چرا که عقیده دارند که سابقه نظامی او و حضورش در عراق و نسب ساموآییش، و همچنین کاریزمای شخصیش، همه و همه می‌توانند به گسترش جذابیت رئیس‌جمهوری سابق در انتخابات سراسری کمک کنند.
انتقاد خانم گبرد از سیاست خارجی مداخله‌جویانه ایالات متحده نیز با حرف‌های دونالد تارمپ درباره «اول آمریکا» منطبق است.
چالشی که در برابر او قرار دارد مواضع سابقش در حمایت از مسائل مورد علاقه لیبرال‌ها است - و نگرانی بابت این که اگر به عنوان معاون آقای ترامپ برگزیده شود شاید جانشین قابل اعتمادی برای دیدگاه‌های سیاسی او نباشد.
اما این مسائل برای جاشوآ میکسون، دانشجو و یکی از شرکت‌کنندگان این کنفرانس، اهمیت چندانی نداشت. او گفت «شاید یک جمهوری‌خواه تمام‌عیار نباشد، اما خیلی باهوش است. در عقایدش هم بسیار استوار است.»
مطرح شدن در سطح ملی به عنوان فرماندار ایالتی که در نامش کلمه «داکوتا» هست کار آسانی نیست. اما کریستی نوم توانست در سال ۲۰۲۰ تا حدودی موفق شود، هنگامی با محدودیت‌های پیشنهادی مربوط به کووید-۱۹ در ایالت کم‌جمعیت خود مخالفت کرد.
همه‌گیری ویروس کرونا شاید دیگر یک مساله سیاسی مهم نباشد، اما رابطه‌ای که او با آقای ترامپ برقرار کرد - از جمله برگزاری جشن استقلال در کوه راشمور در سال ۲۰۲۰ با حضور او- نامش را در مباحث مربوط به معاونت رئیس‌جمهور نگه داشته است.
خانم نوم در این کنفرانس به دستاورد‌های کرونایی خود اشاره کرد و با افتخار گفت که تنها فرمانداری بود که «هرگز هیچ کسب‌وکاری را تعطیل نکرد».
او همچنین اشاره کرد که یکی از نخستین مقامات بود که از کارزار انتخاباتی ۲۰۲۴ ترامپ حمایت کرد و لگدی هم به کسانی زد که پا در میدان رقابت با او گذاشته بودند و شاید در آینده رقیبان خودش در کسب نامزدی معاونت رئیس‌جمهور باشند.
پرسید «چرا بقیه این افراد وارد رقابت شدند؟ برای خودشان؟ برای منافع شخصی؟ که برای مدتی کوتاه جلب توجه کنند؟»
خانم نوم می‌خواهد مطمئن شود که حامیان آقای ترامپ در این کنفرانس - و در ادامه خود ترامپ - می‌دانند که از ابتدا همراهش بوده است.
در پی انتخابش به نمایندگی کنگره در سال ۲۰۱۴، الیز استفنیک نیویورکی به آرامی مدارج ترقی را در مجلس نمایندگان پیموده است. او همچنین خیلی آرام به مدار آقای ترامپ نیز نزدیکتر شده است.
ستاره بختش، اما پارسال طلوع کرد، هنگامی که پرسش‌های تهاجمیش از رئیس‌های سه دانشگاه درباره یهودی‌ستیزی در پردیس‌های دانشگاهی نمود ملی یافت. دو نفر از آن‌ها به خاطر انتقادات سختی که از پاسخ‌هایشان به پرسش‌های او شد استعفا دادند.
خانم استفانیک در سخنرانی خود گفت «ستون فقرات من فولادی است. کافی است از رئیس‌های هاروارد و پنس... رئیس‌های سابق هاروارد و پنسیلوانیا بپرسید.»
این معروفیت تازه، در کنار حمایت صریح از آقای ترامپ در دو باری که استیضاح شد، او را به صدر گمانه‌زنی‌ها درباره نامزدی معاونت رسانده است.
پیش از سخنرانیش ویدیویی خوش‌ساخت پخش شد پر از ستایش‌های آقای ترامپ از کارهایش. پیام ناگفته این بود: رئیس‌جمهور سابق مرتب درباره او حرف می‌زند - و از چیزی که می‌بیند هم خوشش می‌آید.
او در سخنرانی خود اشاره کرد که نخستین عضو کنگره بود که از کارزار آقای ترامپ حمایت کرد و مدعی شد که حوزه انتخابیش در شمال ایالت نیویورک که از چنگ دموکرات‌ها درآورده است حالا «سرزمین ترامپ و الیز» است.
این کارآفرین دنیای فناوری در رقابت‌های مقدماتی حزب جمهوری‌خواه شرکت کرد و استراتژی جالبی هم داشت: دفاع و ستایش افسانه‌وار از مردی که به احتمال زیاد قرار بود در رقابت شکستش دهد.
اتفاقی که افتاد - آقای راماسوامی بعد از شکست سنگینی که در انتخابات آیووا از آقای ترامپ خورد از رقابت کنار کشید.
شاید این استراتژی برای به چالش کشیدن رئیس‌جمهور سابق مفید نبوده باشد، ولی قطعا مساعدت او را به همراه داشت. در تجمع‌های انتخاباتی جایی هم به او روی صحنه می‌دهند و بعضا حرف هم می‌زند.
در مهمانی شام رونالد ریگان این کنفرانس، آقای راماسوامی گفت که آقای ترامپ محافظه‌کار‌ها را در چیزی که نبرد بر سر آینده آمریکا خواند به پیروزی خواهد رساند.
چابکی کلامی آقای راماسوامی برای کارزار انتخاباتی خودش مضر تمام شد، چرا که نحوه تهاجمی بحث‌هایش برای خیلی از جمهوری‌خواه‌ها گوش‌خراش بود. اما شاید به عنوان یار انتخاباتی مفید باشد
این عضو فلوریدایی ناشناخته کنگره در ژانویه ۲۰۲۳ خیلی ناگهانی وارد صحنه سیاست شد. او نامزدی بود که محافظه‌کار‌ها برای مدت کوتاهی به عنوان رییس مجلس نمایندگان مطرح کردند تا مخالفت خود با پیروز نهایی، یعنی کوین مکارتی، را نشان دهند.
از آن پس آقای دونالدز سعی کرده است که با انتقاد از جو بایدن و دفاع از آقای ترامپ در تلویزیون‌های محافظه‌کار جای خود را در صحنه سیاست حفظ کند.
دیکسی فرگوسن که از ایالت واشنگتن در کنفرانس شرکت کرده بود گفت «او محافظه‌کاری سرسخت است و عقل سلیمی دارد. برای مردی نسبتا جوان، فکر می‌کنم خصوصیات رهبری شگرفی دارد.»
اگر آقای ترامپ دنبال تنوع فرهنگی باشد -، اما با آقای اسکات هم احساس راحتی نکند - بایرون دونالدز سیاه‌پوست می‌تواند گزینه مناسب دیگری برای نامزدی معاونت رئیس‌جمهور باشد.
اما مانعی در برابر این تصمیم هست؛ بر اساس قانون اساسی، دو نفر نمی‌توانند از یک ایالت یار انتخاباتی یکدیگر باشند.
یا آقای ترامپ، یا آقای دونالدز، باید منزل قانونی جدیدی برای خود پیدا کنند، حداقل به طور موقت.
جی‌دی ونس در سال ۲۰۱۶ یکی از منتقدان ترامپ بود و او را «شیادی کامل» خواند. با این حال، نگاه او هم مانند چند نفر از دیگر نامزد‌های احتمالی معاونت به رئیس‌جمهور سابق عوض شده است.
این گذار دقیقا زمانی اتفاق افتاد که نویسنده کتاب «مرثیه هیلبیلی»، خاطرات پرفروشی از مشکلات زندگی در مناطق روستایی آمریکا، در سال ۲۰۲۲ وارد سیاست شد و به عنوان جمهوری‌خواه از ایالت اوهایو به مجلس سنا راه پیدا کرد.
آقای ونس به جای سخنرانی رسمی در این کنفرانس با راب اشمیت، مجری تلویزیون نیوزمکس، مصاحبه کرد.
این مصاحبه عمدتا درباره اوکراین بود - آقای ونس و آقای ترامپ نظرات مشابهی درباره این موضوع و رسیدن به توافق با مذاکره دارند.
او گفت «ما از این که روسیه به اوکراین حمله کرده است خوشحال نیستیم، ولی پرسش این است که چه کاری می‌توانیم بکنیم؟ خیلی‌ها خود را قانع کرده‌اند که دیپلماسی کلمه بدی است... ما می‌خواهیم خون‌ریزی پایان یابد.»
آقای ونس تنها مرد سفیدپوستی است که مرتب در فهرست نامزد‌های احتمالی آقای ترامپ برای معاونت رئیس‌جمهور دیده می‌شود، اتفاقی که حائز اهمیت است، چون هم حزب جمهوری‌خواه، و هم آقای ترامپ، تاکید دارند که در انتخاب پرسنل نباید موضوعات نژادی را در نظر گرفت.
این بازتابی از این اجماع است که رئیس‌جمهور سابق باید راهی برای گسترش جذابیت خود به فراتر از پایگاه سیاسی فعلی پیدا کند، و انتخاب نامزد معاونت رئیس‌جمهوری یکی از راه‌های رسیدن به این هدف است.
اگر آقای ترامپ بخواهد که موقعیت خود را در ایالت‌های غرب میانه بهتر کند، جایی که شاید مهمترین میدان نبرد در انتخابات ماه نوامبر باشد، انتخاب یاری از ایالت اوهایو - کسی که از نزدیک با مشکلات رای‌دهندگان سفیدپوست طبقه کارگر آشنا است - می‌تواند کمک کند.
