فایننشال تایمز نوشت: بر اساس اعلام انستیتوی بین المللی مطالعات استراتژیک، نیرو‌های متعارف ایران با مشکل «فزاینده تجهیزات از رده خارج» مواجه اند و «وجود تجهیزات کهنه... به طور ویژه در نیروی هوایی این کشور برجسته است.»
تحلیلگران می‌گویند این مسئله احتمالا یک عامل مهم در سقوط بالگرد حامل رئیس جمهور ایران در وضعیت بد آب و هوایی بوده است.
این بالگرد در کنار نوع چهارپره آن یعنی بل ۴۱۲، به عنوان بالگرد‌هایی قابل اتکا شناخته می‌شوند. این نوع بالگرد که ابتدا در دهه ۱۹۶۰ میلادی تولید شد و در جنگ ویتنام مورد استفاده قرار گرفت، از آن زمان تاکنون همچنان در عملیات‌های هوایی جهانی ثابت قدم بوده است. امروزه این نوع بالگرد‌ها توسط سازمان‌هایی نظیر نیروی هوایی استرالیا، گارد ساحلی ژاپن، پلیس تایلند و سازمان آتش نشانی آمریکا مورد استفاده قرار می‌گیرد.
کارلوس سسنیک، استاد مهندسی هوافضا در دانشگاه میشیگان گفت: «بل ۲۱۲ و ۴۱۲ بالگرد‌هایی پر استفاده با سابقه ایمنی خیلی خوب هستند...، اما در هر حادثه‌ای شرایط عملیاتی باید مد نظر قرار گیرد و آب و هوا و تعمیر و نگهداری جزء اصلی‌ترین فاکتور‌ها هستند.»
اتفاقا به نظر می‌رسید که همین ملاحظات در سانحه اخیر نقشی حیاتی ایفا کرده اند. بر اساس آمار‌های سیریوم، ایران دارای ۶۲ فروند بالگرد بل فعال است که شامل ۱۳ بل ۲۱۲ است. تحلیلگران اطلاعاتی معتقدند بالگرد سانحه دیده دارای شماره ثبت ۹۲۰۷-۶ بوده که نشان می‌دهد در سال ۱۹۹۴ تحویل نیروی هوایی ایران شده است. حدود ۶۰ درصد از ناوگان بالگردی ایران بیش از چهل سال عمر دارند.
دانیل متین، کارشناس مسائل مالی و تحریم‌های تجاری در موسسه حقوق اچ اف دبلیو گفت، تعویض قطعات سیستم‌های فنی بالگرد‌های بل مطمئنا با مقررات کنترل صادرات ایالات متحده، بریتانیا و اروپا مواجه خواهد شد.
