در سال ۱۴۰۰ با در دست گرفتن سکان مذاکرات احیای برجام از سوی باقری، اتفاق مهمی برای اعضای تشکل پایداری رخ داده بود که فرصت یافته بودند بار دیگر الگوی مذاکراتی سعید جلیلی را در روند جدید گفتگوها تکرار کنند، اما وقتی باقری به وین رفت و در ادامه تنگنای اقتصادی زیر سایه تحریمها این واقعیت را برای او معلوم کرد که امکان اداره کشور منهای احیای برجام و عبور از خواستههای پایداری وجود ندارد حلقهی مخالفان مذاکره باز هم خود را به نشنیدن و ندیدن زد...
