سپهر ستاری؛ همش باخته! این حکایت این روزهای والیبال ایران است.کار از شوک و مسکن و مرهم گذشته و والیبال ایران نیاز به یک جراحی اساسی دارد تا دوباره جان بگیرد،رشد کند و بشود همان تیمی که برزیل و آرژانتین و ایتالیا را شکست می داد.
برای همه آنهایی که بیرون گود نشسته اند بدون شک مصاحبه روز گذشته میلاد تقوی،رییس فدراسیون والیبال شاید کمی عجیب باشد؛آنجا که او از واژه بی غیرت علیه ملی پوشان استفاده کرد و از این گفت کسی که برای مردمش بازی نکند اصلا نیازی نیست باشد.
شکست پشت شکست،ناکامی پشت ناکامی و از همه مهمتر اخراج پر از حرف و حدیث پائز حالا حالا والیبال را در شرایطی قرار داده که باید درباره اش گفت؛محاق!اصلا مشخص نیست چه اتفاقی افتاده که خروجی آن‌همه نشست فنی و کارشناسی، چرا منجر به انتخاب سرمربی‌ای شده که هفت شکست در لیگ ملت‌ها به دست آورده و همکاری‌اش با تیم ملی به بیش از سه ماه نرسید؟ این نشست‌ها از زمانی‌که هنوز داورزنی رئیس فدراسیون بود، شروع شد اما وقتی انتخاب شد تقوی رئیس فدراسیون بود. برای انتخاب او کمیته فنی 12 نفره تشکیل شد و مشخص نیست که این کمیته 12 نفره چه چیزی را بررسی کرده بودند که چنین خروجی داشت. او مربی‌ای بود که 5 اردیبهشت برای هدایت تیم ملی وارد ایران شد و در مدت 45 روز یک کارنامه فاجعه‌بار از خود بر جای گذاشت تا حکم اخراجش خیلی زود توسط رئیس فدراسیون امضا شود.
نکته ای که وجود دارد این است که حالا انتقاد از والیبال مجاز است و شاید لابلای این انتقادها،نقل قول سازنده ای پیدا شود که به کمک والیبال بیاید.
محمود افشاردوست:از ملی‌عبادی‌پور،وادی و حضرت پور انتظار بیشتری می رفت
