نام فیلم: تی تی
ژانر: درام، عاشقانه
کارگردان: آیدا پناهنده
نویسنده: ارسلان امیری، آیدا پناهنده
تاریخ های انتشار: بهمن ۱۳۹۹ (فجر)
۱۵ تیر ۱۴۰۱ (ایران)
۱۶ اسفند ۱۴۰۱ (اکران آنلاین)
امتیاز (imdb): 5.9 از 10
بازیگران:
الناز شاکردوست
پارسا پیروزفر
هوتن شکیبا
خلاصه فیلم
ابراهیم دانشمند (فیزیکدان) است و اخیرا توانسته به فرمولی دست پیدا کند که با آن ثابت می‌کند سیاهچاله بزرگی در حال جارو کردن جهان است و این اتفاق زودتر از آنچه پیش‌بینی می‌شد، رخ خواهد داد. ابراهیم حالش بد می‌شود و به کما می‌رود و در همین حین، کاغذهایش گم می‌شود. تی تی که یکی از خدمه بیمارستان است، این کاغذها را می‌گیرد و با خود به خانه می‌برد. رابطه افلاطونی و عجیب و غریبی بین ابراهیم و تی تی رخ می‌دهد و این زن جوان که یک کولی است، به دریا می‌رود و تا صبح راز و نیاز می‌کند تا ابراهیم از بستر بیماری بیدار شود. زندگی ابراهیم و تی تی به هم گره می‌خورد و با آمدن نامزد تی تی یعنی امیر ساسان، ماجرا پیچیده‌تر می‌شود
درباره فیلم
آیدا پناهنده چند سالی است که توانسته با ساخت فیلم‌هایی چون ناهید و اسرافیل اولا نشان دهد که سینمای زنانه را درست می‌شناسد و اسیر شعارهای فمنیسمی گل درشت نشده و در ثانی ثابت کند که قدرت و تبحر خاصی در روایت قصه کاراکترهای اصلی فیلم‌هایش و تبدیل کردن آنها به یک «شخصیت» دارد. او در تی تی این کار را به حد اعلا رسانده و کاراکتری خلق کرده بس دوست داشتنی و جذاب که با بازی فوق‌العاده الناز شاکردوست، به یادماندنی‌تر هم شده است.
(خطر فاش شدن داستان)
فیلم تی تی به دور از سیاه‌نمایی‌های رایج در آثار اخیر سینمایی ایران، یک فضای با نشاط و آکنده از رئالیسم جادویی را خلق می‌کند. تی تی یک زن کولی است که هم نامزدش و هم دیگر مردم شهر به او به چشم یک زن خل و چل نگاه می‌کنند. او در کودکی یتیم شده و همواره به دنبال کمک به بشریت است. تی تی این کمک را در اجاره دادن رحم خود به زوج‌های نابارور دنبال می‌کند. نامزدش در واقع منیجر اوست و برایش مشتری جور می‌کند. تی تی همه اینها را می‌داند و کماکان عاشق نامزدش است.
تی تی شخصیت پردازی بسیار دقیقی دارد و سه کاراکتر اصلی که معرفی می‌کند و بازیگران ماهری که به آنها جان می‌بخشند باعث شده که فیلمنامه جذاب‌تر از همیشه به نظر برسد. آیدا پناهنده با کمک گروه خود توانسته از منظر فنی نیز تی تی را بسیار جذاب‌تر بسازد. نماهای لانگ شاتی که برای فیلمش انتخاب کرده و بازیگران را در کنج تصویر قرار می‌دهد و به لوکیشن سرسبز و شمالی‌اش بیشتر اهمیت می‌دهد، نماهایی که می‌خواهد دنیای این کاراکترها را بیشتر به ما نشان دهد تا خودشان را. او شخصیت‌هایش را از طریق دیالوگ‌های پرمغزی که نوشته به مخاطب می‌شناساند و زیرکانه از زیر شعار دادن فرار می‌کند. تا یکی از شخصیت‌ها قصد دارد بالای منبر برود و دیالوگ‌هایش کلیشه‌ای شود، آن جملات را دور می‌اندازد و روی داستان اصلی تمرکز می‌کند. دوربین را طوری کاشته که جهان جادویی فیلمش را به رخ بکشد و کاراکترها را در کنار آن پرورش دهد.
