نام سریال: مگه تموم عمر چندتا بهاره؟
کارگردان: سروش صحت
تهیه‌کننده: محمدرضا تخت‌کشیان
تعداد قسمت : 25
سال انتشار : 1402
ژانر: کمدی ، فانتزی
بازیگران: علی مصفا، مجید یوسفی، قدرت‌الله ایزدی، کاظم سیاحی، گیلدا ویشکی، وحید آقاپور، بهار کاتوزی، محمد نادری، آناهیتا افشار، اردشیر کاظمی، عین الله دریایی، احسان منصوری، مریم ماهور و بیژن بنفشه خواه بازیگران اصلی این سریال هستند و تعداد زیادی از بازیگران به صورت مهمان در این سریال حضور دارند از جمله؛ هانیه توسلی، پژمان جمشیدی، سام درخشانی، بهنام تشکر، شقایق دهقان، رضا یزدانی، هوتن شکیبا، امیر کاظمی، امیرحسین رستمی، سیاوش چراغی‌پور و…
خلاصه سریال
«زندگی آرام اعضای خانواده ربانی با ورود ناخواسته یک مار، پیداشدن یک نسخه خطی نفیس و یک حفره اسرارآمیز دچار تحولاتی می‌شود…»
درباره سریال
سروش صحت پس از ساخت فیلم سینمایی جهان با من برقص، وارد عرصه جدیدی از فیلمسازی شده است و این موضوع را با ساخت سریال مگه تموم عمر چند تا بهاره؟ اثبات کرده است. تا پیش از این دو اثر، سروش صحت و آثارش، کمدی‌های متوسط و گاه موفقی بودند که مولفه‌های خیلی خاصی در آن‌ها دیده نمی‌شد اما حالا به‌نظر می‌رسد سروش صحت و جهان‌بینی‌اش، بیشتر از همیشه در آثار ویدیویی او نمو یافته است. این جهان‌بینی در سریال مگه تموم عمر چند تا بهاره هم باعث بروز ویژگی‌های مثبت شده و هم چند خصیصه منفی را در آن جاری ساخته است.
سریال مگه تموم عمر چند تا بهاره داستان خاصی ندارد! صحت با هوشمندی تمام قسمت نخست (پایلوت) سریال را طولانی‌تر از حد معمول ساخته و برخلاف اثری چون نیوکمپ که قسمت طولانی نخستینش هیچ چیزی برای عرصه نداشت، صحت از این زمان طولانی استفاده کرده تا شخصیت‌های متعدد سریال خود را معرفی کند
سروش صحت سعی کرده در سریال خود به دنبال پاسخی برای پرسشی که در عنوان سریال کرده باشد. واقعا مگه تموم عمر چند تا بهاره؟ که بخواهیم در آن غم و غصه را جای دهیم؟ سریال سروش صحت پاسخی است به نگرانی‌هایی که این روزها در زندگی همه ما جای دارد و هرچند پاسخی نیست که بتوان آن را به همه مردم و جامعه تعمیم داد و تا حد زیادی فاز روشنفکری در آن وجود دارد؛ اما می‌تواند لااقل برای چند دقیقه، آدمی را از دغدغه‌های خود بیرون بکشد و وارد دنیایی کند که کاراکترهای متعدد این سریال ساختند. این چند دقیقه آرامش، مانند نوشیدن یک فنجان لیموناد دلچسب خنک تگری در گرمای ظهر تابستان است، زودگذر، دلنشین و البته که ناکارآمد در حل مشکل گرمای طاقت فرسا.
