چهارسال از یک رویداد تاریخی در ایالات متحده آمریکا میگذرد. زمانی که باراک اوباما به کاخ سفید راه یافت، بیشترین حمایت جامعه رنگین پوست را به همراه داشت. آنهایی که بیصبرانه منتطر چنین لحظهای بود، یعنی ۹۶ درصد رنگین پوستان به باراک اوباما رای دادند.
به گزارش سرویس بین الملل انتخاب ؛ هم اکنون پس از ۴ سال، بسیاری از این رای دهندگان ناامید شدهاند همانطور که این تحلیگر میگوید: «به نظرم کمپین اوباما یکی از الهامبخش ترین مبارزات انتخاباتی در دوران مدرن بود. برای هرکسی که رویای روزهای خوشی را داشت، این رکود اقتصادی سخت و دشوار است. فکر میکنم آنها توقعات و انتظارات را بیش از میزانی که بتوانند برآورده کنند بالا برده بودند.»
پس از چهار سال ریاست جمهوری اوباما، آیا از این همه امید چیزی باقی مانده و انتخابات ماه نوامبر چقدر میتواند به آن پشت گرم باشد؟
بیتردید از آن شور و هیجان چهار سال گذشته خبری نیست. در انتخابات پیشین، دو میلیون رنگین پوست که هرگز در انتخابات شرکت نکرده بودند، امیدوارانه به پای صندوقهای رای آمدند. ظاهرا در انتخابات پیش رو نباید چنین انتظاری داشت. آنها که اوباما را نماینده خود می دانستند، اکنون دیگر چندان تمایلی به پیروزی مجدد او و ادامه ریاست جمهوری او ندارد.
واقعیت این است که تنها داشتن رییس جمهوری رنگین پوست برای فائق آمدن بر مشکلات این اقلیت در ایالات متحده آمریکا کافی نبود. برعکس، نژادپرستی هنوز هم کاملا آشکار و گاهی حتی پررنگتر از گذشته به چشم میخورد.
به نظر میرسد انتخاب باراک اوباما نفرت نابجایی را نزد برخی برانگیخت و البته نابرابری اقتصادی هم نسبت به گذشته افزایش یافت. در این بین البته نقش بحران اقتصادی را نباید فراموش کرد.
درحالیکه نرخ بیکاری در بین سفید پوستان به ۴/۷ درصد رسیده در بین رنگین پوستان این رقم تقریبا دو برابر (یعنی ۴/۱۴ درصد) است. در بین جوانان نیز شاهد چنین وضعی هستیم. ۹/۲۰ درصد جوانان سفید پوست بیکارند در حالیکه در بین رنگین پوستان این رقم به ۴۰ درصد میرسد.
با این همه به این آمار و ارقام باید با احتیاط بیشتری نگریست. به گفته بسیاری از تحلیلگران افزایش بیکاری رنگین پوستان ناشی از این واقعیت است که آمریکاییهای آفریقایی تبار بیش از گذشته در جستجوی شغل به مراکز کاریابی مراجعه میکنند. افزون براین، باید توجه داشت که ظهور طبقه متوسط جدید رنگین پوست پدیدهای نو و البته شکننده است و این شکنندگی در زمان بحران اقتصادی بیش از هر زمان دیگری آشکار میشود.
اسکات کیتر، مدیر یک مرکز تحقیقات پیمایشی می گوید: «بسیاری از گروههایی که موفقیتهای بزرگی به دست آورده بودند یعنی آمریکاییهایی با تبار آفریقایی، آمریکای لاتین، جوانان و همینطور زنان، از رکود اقتصادی بیش از سایر گروه ها ضربه خوردند.»
و در نهایت پیشداوریهای موجود در جامعه آمریکا اوضاع را برای باراک اوباما دشوار کرده است. کشته شدن تریوان مارتین، جوان رنگین پوست در پی تیراندازی پلیس موجی از خشم و اعتراضات را علیه اقدامات نژادپرستانه دولت آمریکا و پلیس این کشور را به راه انداخته است.
موضوعی چالش برانگیز که نه اوباما میتواند آن را به رنگین پوست بودن مقتول بی ارتباط بداند و نه جامعه رنگین پوست میتواند با توجه به رییس جمهوری رنگین پوست، آن را دلیلی بر تبعیض نژادی بداند.
مذهب و نژاد در آمریکا تحت الشعاع سیاست
انتخاب نخستین رییس جمهوری آفریقایی تبار در ایالات متحده آمریکا نقطه عطفی در تاریخ این کشور محسوب می شود. چهار سال از آن زمان می گذرد و دیگر از مساله نژاد پرستی در این کشور سخنی گفته نمی شود.
به گزارش سرویس بین الملل انتخاب , آیا این بدان معناست که نژاد پرستی در ایالات متحده آمریکا دیگر یک مساله نیست؟ در همین زمینه یورونیوز به سراغ الانو هولمز نورتون، دموکرات کهنه کار کنگره و فعال حقوق مدنی رفته و نظرات او را جویا شده است. به باور او نژادپرستی هنوز هم وجود دارد و به دلایل سیاسی به حاشیه رانده شده است.
الانو هولمز نورتون: "آنچه به سختی می توان شناسایی کرد نشانه های نژادپرستی است. واقعیت این است که در ظاهر و صورت نمی توان نژاد پرستی را به وضوح دید. سفید پوستان در رفتارهای ظاهری خود نژادپرستی را بروز نمی دهند. اما در ورای این صورت، عمیقا با نژادپرستی روبرو هستیم.”
بنابر نظرسنجی موسسه ایپسوس که قبل از انتخابات 2008 صورت گرفت، آراء اوباما چنانچه یک سفید پوست بود، شش درصد افزایش می یافت.
الانو هولمز نورتون:"رییس جمهور جیمی کارتر، آخرین نامزد دموکرات بود که توانست اکثریت آراء سفید پوستان را جذب کند. اگر برای یک سفید پوست، وضعیت این چنین است، می توان تصور کرد که برای نخستین نامزد سیاهپوستی که رییس جمهور می شود جذب آراء سفید پوستان چقدر دشوارتر است.”
آمارهای اخیر اداره آمار ایالات متحده آمریکا برای نخستین بار از برتری تعداد متولدین رنگین پوست نسبت به متولدین سفید پوست در تاریخ این کشور حکایت دارد. این بدان معناست که در حالیکه سفیدپوستان هنوز اکثریت جمعیت آمریکا را تشکیل می دهند اما نسبت جمعیتی به نفع آنها نخواهد بود و این تحول جمعیتی پیامدهای اجتماعی و سیاسی عمده ای به دنبال دارد.
الانو هولمز نورتون:"موضوع فقط اکثریت رنگین پوست جمعیت نیست بلکه با جمعیتی روبرو هستیم که اکثرا متعلق به نسل خاصی هستند و یک تهدید به شمار می رود و رییس جمهور تحت تاثیر این تغییرات اساسی در یک جامعه مدرن قرار می گیرد.”
به باور نورتون، واقعیت این است که تبار اوباما از سوی بسیاری از جمهوریخواهان شدیدا محافظه کار هنوز هم با انتقاداتی روبرو است.
الانو هولمز نورتون: "آنها دقیقا می گویند که یک رییس جمهور سیاهپوست همین که سیاهپوست است به اندازه کافی بد است. چه برسد به اینکه پدرش هم آفریقایی باشد. آنها می گویند این مرد را نمی خواهیم. مهم نیست شواهدشان چیست. اینها مواردی هستند که آنها هرگز مایل نیستند بیرون از چهاردیواری خانه هایشان از آن سخنی بگویند. اما این موضوع آن قدر آشکار است که نمی توان آن را پنهان کرد.”
جدا از موضوع نژاد، مذهب نیز در عرصه سیاسی آمریکا نقش مهمی ایفا می کند.
در حالیکه بسیاری از ناظران به این موضوع به عنوان جلوه استثنایی آمریکا می
نگرند، نورتون چنین استدلال می کند: "باید به این موضوع توجه داشت که مذهب
در اواخر قرن بیستم سیاسی شده است. بیشتر نامزدهای ریاست جمهوری از دین و
مذهب خود سخن می گویند و اینکه آنها را نجات داده است. چرا؟ برای اینکه می
خواهند از ارزشهای خود بگویند و به این طریق توجه مردم را به خود جلب کنند.
حتی رییس جمهور نیز از مذهب مسیحی خود می گوید.”
کثرت گرایی گروه های مذهبی در آمریکا در موضوعات دیگری نظیر سقط جنین منعکس شده است. 35 سال پس از آنکه دادگاه عالی ایالات متحده آمریکا به زنان حق سقط جنین را اعطا کرد، هنوز هم این موضوع نقش برجسته ای را در حیات سیاسی آمریکا بازی می کند.
الانو هولمز نورتون:"موضوع بحث برانگیز سقط جنین را در نظر بگیرد. با احترام به نظر و دیدگاه آنهایی که به دلایل وجدانی مخالف سقط جنین هستند، ولی بسیاری از ما نمی خواهیم در برابر آنهایی که می خواهند این موضوع قانونی شود و همه در برابر آن تسلیم شویم، کاری انجام دهیم. این معنای جامعه آزاد نیست که به مذهب احترام می گذارد و سعی می کند آن را خارج از زندگی و عرصه عمومی حفظ کند.”
در حالیکه برخی مدافعان حقوق بشر از دستاوردهای حاصله سخن می گویند، برخی دیگر بر این باورند که برای از میان برداشتن شکاف عمیق اقتصادی بین گروه های قومی در آمریکا هنوز راه درازی در پیش است.