اکونومیست نوشت: پانزده سال پیش به نظر میرسید دوران اریک پرینس به پایان رسیده است. رسواییهای متعدد او را وادار کرد شرکت نظامی خصوصی «بلکواتر» را بفروشد و آمریکا را ترک کند. جنگ با ترور فروکش کرده بود و فضای سیاسی آمریکا بهسوی چندجانبهگرایی رفته بود. اما امروز صنعت مزدوران خصوصی دوباره اوج گرفته و پرینس بار دیگر در مرکز آن قرار دارد؛ از اوکراین و هائیتی تا کنگو، حضور او محسوس است.
به گزارش انتخاب، پرینس، که از خانوادهای صنعتی و بسیار ثروتمند در میشیگان میآید، پس از خدمت در نیروهای ویژه نیروی دریایی آمریکا و تجربه مأموریتهایی در بالکان و خاورمیانه، با ثروت بهدستآمده از فروش شرکت خانوادگی، بلکواتر را تأسیس کرد. این شرکت طی اشغال عراق رشد کرد اما پس از کشتار ۲۰۰۷ بغداد بدنام شد. با وجود خروج ظاهری او از صحنه، نقشآفرینیهایش ادامه یافت؛ از جمله کمک به امارات برای ایجاد یک نیروی ۸۰۰ نفره مزدور در دوران بهار عربی.
امروز تمرکز پرینس بر آفریقاست، در حالی که دولت ترامپ نیز کنگو را در مرکز سیاست آفریقایی خود قرار داده است. او با دولت کنگو برای جمعآوری مالیات قرارداد بسته و ادعا میکند که در حال تقویت ظرفیت دولت است، اما منتقدان نگران تضعیف آن هستند. پرینس که از مشی رسانهگریز مزدوران فاصله دارد، آشکارا از دیدگاههای تند و ماجراجویانه دفاع میکند و حتی بازگشت «حکمرانی استعماری» را برای کشورهایی که «ناتوان از اداره خود» میداند، پیشنهاد داده است. از نگاه او، راهحل بسیاری از بحرانهای جهان، شرکتهای خصوصی با قدرت نظامی خصوصیاند؛ در غیر این صورت، «هرجومرج و فروپاشی کامل» در انتظار است./
