واکنش امام نسبت به تعارف و چاپلوسی از خودش چه بود؟

  بسم الله الرحمن الرحیم

الحمدلله رب العالمین و الصلوه و السلام علی سیدنا و نبینا حبیب اله العالمین ابی القاسم محمد و علی آله الطیبین  الطاهرین المعصومین المکرمین الهداه المهتدین و علی جمیع الانبیاء و المرسلین و علینا و علی عبادالله الصالحین رب اشرح لی صدری  یسرلی امری وحلل عقده من لسانی یفقهوا قولی.
خدای متعال را شکر می کنم که توفیق عنایت کرده در خدمت شما عزیزان باشم و بیشتر از  سئوالاتی که شما می کنید یا مطالبی را که مطرح می کنید استفاده کنم.
در  سئوالات تان اگر چیزی بلد بودم در جواب برای شما می گویم. ولی به هر حال مطالبی که از شما می شنوم قابل استفاده است برای بنده. آنچه آقایان درباره بنده گفته اند درست نیست و یک بنده کوچک خدا بیشتر نیستم و آن چیزی که آقای اولیاء (مبنی بر خاطرات از امام در دوران روزنامه) پیشنهاد کردند به نظرم خوب است به دلیل اینکه بنده 31 سال است که مسئولیت روزنامه را بر عهده دارم. البته روزنامه 33 سال است منتشر می شود. 2 سال آقای مهندس موسوی مسئولیت روزنامه را بر عهده داشتند وقتی ایشان وزیر امور خارجه شدند و رفتند به دولت، از آن زمان بنده مسئول روزنامه شدم.
شاید برای شما شنیدنی باشد که این مسئولیت روز هفتم تیر سال 60 به من داده شد. یعنی همان روزی که حزب منفجر شد و آقای بهشتی و 72 تن شهید شدند. بنده هم آنجا بودم و در حقیقت رفیق نیمه راه شدم. قبل از نماز مغرب و عشاء جلسه بر قرار بود. قبل از نماز جلسه شورای مرکزی حزب بود و من هم عضو شورای مرکزی بودم. در جلسه که بودیم آقای بهشتی گفتند آقای مهندس موسوی قرار است وزیر امور خارجه شوند  بنابراین دیگر در روزنامه نخواهند بود و پیشنهاد ما این است که آقای مهاجری مدیرمسئول روزنامه بشوند.
چون روزنامه ارگان حزب بود، رسم بر این بود که رای گیری شود. رای گیری انجام شد و رای دادند که بنده از فردا مشغول کار شوم. نماز مغرب و عشاء خوانده شد. جلسه ادامه یافت. آقای بهشتی شهید شدند و من هم مجروح شدم و به بیمارستان منتقل شدم. پس از 2 هفته با حال نقاهت به روزنامه آمدم و مشغول کار شدم. شرایط امروز مطبوعات ایجاب می کند که این پیشنهاد «پیشنهاد آقای اولیاء مبنی بر خاطره از امام در رابطه با روزنامه» را پیشنهاد خوبی بدانم. برای اینکه یک مقدار صحبت کنیم و بعد به  سئوالات  و سایر موارد برسیم و جلسه ادامه پیدا کند. من خیلی خاطره از امام در مورد مسائل روزنامه دارم.

 خاطره اول از امام

زمانی در همان دوران امام شرایط روابط سیاسی ایران و انگلیس بحرانی بود و بعد از مدتی که آن ها سفیر و کاردار نداشتند، قرار شد فردی از طرف انگلیس بعنوان سفیر یا کاردار به ایران بیاید. ما خبر دار شدیم کسی که قرار است به ایران بیاید، قبلا در ایران بوده و مامور امنیتی سفارت انگلیس بوده و زبان فارسی را خوب بلد است، شیطون است! و تمام جیک و پوک ایران را هم بلد است. و در آن شرایط سخت قرار است بیاید و همه کاره سفارت شود.

تعجب کردیم از اینکه چرا وزارت خارجه چنین پیشنهادی را پذیرفته است. چون وزارت خارجه حق دارد فردی که پیشنهاد می شود را بپذیردیا رد کند.

در روزنامه جمهوری اسلامی  سرمقاله ای که خودم نوشته بودم با عنوان پدر شیطان چاپ کردیم. محتوای مقاله این بود که اگر آمریکا شیطان بزرگ است و امام این  را فرموده بودند، آمریکایی ها بچه های انگلیسی ها هستند. همین انگلیسی ها بودندکه به آن طرف دنیا رفتند، سرخ پوست های آمریکایی را سرکوب کردند و آنجا را تصرف کردند و آمریکا را تاسیس کردند. بنابراین انگلیسی ها پدر شیطان هستند. آن وقت ما چطور قبول می کنیم آدمی با این ویژگی ها مسئول سفارتخانه شود؟ و این بمعنای عدم احتیاط وزارت خارجه است و دلیلی بر نا پختگی وزارت خارجه است.

در آن زمان آقای ولایتی وزیر خارجه بود و همان روز امام طی یک سخنرانی فرمودند عزیزان من  ناراحت نباشید من همه مسائل روابط خارجی را زیر نظر دارم. من حدس زدم گوشه ای از همین صحبت های امام مربوط به ما باشد. چون ما همان روز این مقاله را چاپ کرده بودیم و امام هر روز روزنامه جمهوری اسلامی  را می خواندند و به سرمقاله های روزنامه هم توجه داشتند.

گفتم حتما امام می خواستند چیزی را به ما بگویند.

خیلی هم برایمان مهم بود که امام از کار ما ناراضی باشند یا رضایت داشته باشند و بخواهند چیزی را به ما بگویند.

در صدد بودم که تماس بگیرم و نظر ایشان را بپرسیم.

عصر همان روز احمدآقا تلفن زد . رسم بر این بود که هر موقع امام کاری با ما داشتند، دستوری داشتند، توصیه ای داشتند، نهی داشتند یا از طریق احمدآقا به ما می گفتند یا از طریق یکی از افراد دفتر که فرد خاصی بود ولی خیلی از مراحل رابط بین ما و امام حاج احمدآقا بودند.  آن روز ایشان تلفن زدند و کاری داشتند که اصلا آن بحث نبود. به ایشان گفتم چقدر خوب شد شما تلفن زدید! من کاری با امام داشتم. می خواستم بپرسم امام امروز چنین صحبتی کردند نکند به ما چیزی دارند می گویند.

ایشان گفتند اتفاقا امروز آقای ولایتی در نیویورک مقاله شما را خواند (از طریق فکس  وزارت خارجه مقاله برای ایشان ارسال شده بود) و تلفن زد به آقای بشارتی و گفت که شما به امام عرض کنید بالاخره یا ما به عنوان وزارت خارجه کارمان صحیح است یا روزنامه جمهوری اسلامی درست می گوید.

اگر روزنامه  درست می گوید به ما بگویید این کار را نکنیم و اگر کار ما صحیح است به روزنامه  بگویید این ها را ننویسد. تکلیف ما را روشن کنید.

 این پیغام را به آقای بشارتی داد و آقای بشارتی هم به حاج احمدآقا تلفن زد و من این مطلب  را خدمت امام عرض کردم و امام هم فرمودند به آقای ولایتی بگویید: شما کار خودتان را بکنید، روزنامه هم مطلب خودش را بنویسد!
من دیدم حرف عجیب و جالبی است. وچنین جوابی از امام  هیچ وقت به ذهنمان نمی رسید .
حرف جامع و قشنگی بود. یعنی اینکه روزنامه باید حریّت خود را داشته باشد، نقد خود را داشته باشد و کسی نباید جلوی روزنامه را بگیرد. البته در چارچوب ارزش ها و موازین.
اگر وزارت خارجه هم به این تشخیص رسیده که باید این کار را  انجام بدهد، این کار را انجام بدهد و تحمل انتقاد را داشته باشد. و پاسخ انتقاد را بدهد.

 خاطره دوم از امام

خاطره ای دیگر از امام نقل می کنم که سعه صدر و وسعت دید امام را نشان می دهد.
قطب زاده در قالب حواریون امام با امام از پاریس به ایران آمد ولی بعدها اسناد و مدارکی بدست آمد که او با بعضی سازمان های جاسوسی متصل بود.

اینجا تدارک یک کودتا را دید، بعد از اینکه وزیر خارجه و رئیس سازمان صداوسیما شد.
آن کودتا هم خیلی کودتای خطرناکی بود. هدف اصلی در آن کودتا جماران، خانه امام و شخص امام بود. با راهنمایی او سرویس های جاسوسی خارجی و همه چیز آماده شده بود تا آنجا را بمباران کنند و در درجه اول امام را از بین ببرند. و ان کسی که بنابود رهبری کشور را بر عهده بگیرد گفتند خوب است یک  عالم باشد و مرجع تقلید و برای این کار آقای شریعتمداری را در نظر گرفته بودند.
پس از آن که کودتا کشف می شود و قطب زاده دستگیر می شود و دو سه تا روحانی هم که با او کار می کردند دستگیر شدند. بعضی از آن ها اعدام می شوند و آقای شریعتمداری هم در منزل حبس خانگی می شوند و بعد آقای ری شهری که وزیر اطلاعات بود با او صحبت می کند، آقای شریعتمداری مطالب را بیان می کند و آن صحبت ها از تلویزیون پخش شد.

در پایان مصاحبه، آقای ری شهری از آقای شریعتمداری پرسیده بود شما مطلب خاصی دارید؟ ایشان گفت: یه خواهش از آقای خمینی دارم که به رسانه ها و روزنامه ها دستور بدهد علیه من چیزی منتشر نکنند.
این خواسته ایشان بود. ما طبق نظر خودمان ،جوانی خودمان و انتقاد خودمان، (حدود 30 سال پیش)به حرف ایشان اعتنا نکردیم و همان شب علیه ایشان مقاله نوشتیم.
مدتی نگذشته بود که احمدآقا تماس گرفت. و گفت: امام فرمودند به شما بگویم از این لحظه هیچ چیزی علیه آقای شریعتمداری در روزنامه چاپ نکنید.
من گفتم همین الان مطلب را فرستادیم چاپخانه که در حال چاپ است. از امام اجازه بگیرید این یکی چاپ شود و از فردا چشم!
گفتند من باید از امام بپرسم. دو سه دقیقه بعد تلفن زنگ زد. حاج احمدآقا مجددا تماس گرفت و گفت از امام پرسیدم و ایشان گفتند خیر! از همین امشب. این مطالب را کنار بگذارید و از این لحظه هیچ چیزی علیه آقای شریعتمداری چاپ نشود.

ما جوان بودیم و نمی پسندیدیم این جور گذشت ها را نسبت به کسی که علیه انقلاب و شخص امام چنین کاری کرده است.

من آن وقت 31-32 ساله بودم ولی واقعا به امام اعتقاد داشتم. با اعتقاد قلبی دستور دادم مطالب را از چاپخانه برگرداندند و مطالب جایگزین شد و منتشر شد.

از این خاطره دوم می خواستم سعه صدر امام، گذشت امام، مروت امام و جوانمردی امام را بگویم.
این را هم بگویم که پیغمبر بی علت حضرت علی را جانشین خودشان نکردند. چراکه حضرت مروت داشت، جوانمردی داشت.

عایشه جنگ جمل را علیه حضرت علی به راه انداخت با آن همه مصیبت جنگ جمل با آن فضاحت و با آن گرفتاری ها و آدم هایی مثل طلحه و زبیر را هم با خودش کشاند به آن جنگ.
حضرت بعد از آنکه پیروز شدند به عایشه احترام کردند. عایشه را سوار شتری کردند و ده زن را هم همراه او کردند تا نامحرم همراه او نباشند ولی به زنان گفتند پارچه هایی روی سرشان ببندند تا شبیه مردان شوند و هیچ کس متوجه نشد این ها زن هستند تا برسند به مدینه.

در وسط راه عایشه گله می کند و ناسزا می گوید به حضرت امیر که عجب آدمی است که نامحرم همراه من می فرستد! من که زن پیغمبر هستم تا مکه با نامحرم باید بروم !

وقتی به مدینه رسیدند در یک جای خلوتی زن  ها پارچه ها را باز کردند و گفتند ببین ما زن هستیم و حضرت امیر آنقدر مروت دارد، جوانمرد است که ما زن ها را همراه تو بفرستد نه مردها را.حال که متوجه شده ای استغفار کن! و خیلی مسائل دیگر درباره جوانمردی حضرت وجود دارد.
اگر قرار باشد درمورد همین موضوع صحبت کنیم شاید 30 – 40 سخنرانی یک ساعته لازم باشد. درخصوص این که چرا امیرالمومین محبوب است و چرا مکتب علی باقی ماند و چرا وقتی ابن ملجم وارد کوفه شد و اطرافیان از موضوع مطلع شدند، آمدند خدمت ایشان و گفتند او آمده شما را بکشد اجازه بدهید دستگیرش کنیم که حضرت موافقت نکردند و گفتند قصاص قبل از جنایت نمی کنیم.  شنیده بودند قرار است به دست او شهید شوند. آن شب وقتی صبح شد آمدند و به ابن ملجم گفتند بلند شو! و ماموریت خود را انجام بده !
حضرت نخواست او را بکشد تا چند صباح دیگری زنده بماند. امام اگر این کار را می کرد می شد حسنی مبارک! می شد صدام! می شد قذافی! می شد شاه ! و می شد هر کس دیگری که اگر بو می برد که کسی می خواهد توطئه ای کند پدرش را در می آورد!

این اسلام نیست و امیرالمومنین به این  دلیل انتخاب شدکه اسلام واقعی را پیاده کند  و فلسفه غدیر هم همین است.

پیام سیاسی غدیر این است مانند امیرالمومنین سعه صدر داشته باشیم و در برخورد ها منصفانه عمل کنیم و انتقام جو نباشیم.

آنجا که لازم است برای اسلام شمشیر بزنیم! همان طور که امیرالمومنین زد! و جاهایی که لازم است مروت به خرج دهیم و سعه صدر داشته باشیم.
به خصوص در مورد مسلمان ها که خداوند به  شیعیان دستور داده است نسبت به مسلمان ها و خودی ها مروت داشته باشید و نسبت به کفار غلطت به خرج دهید.

 خاطره سوم از امام

من زمانی در فاصله بین دو دولت آقای مهندس موسوی می خواستم از امام  سئوالی کنم. کاری داشتم و در صدد بودم تا تماس بگیرم و خدمتشان برسم. در همین ایام بودکه تلفن زنگ زد. سید احمد آقا گفتند امام می خواهند شما را ببینند.

البته فقط من نه، مسئولین روزنامه های جمهوری اسلامی ، کیهان و اطلاعات ، مسئول روزنامه اطلاعات آقای دعایی، آقای خاتمی و شاه چراغی از کیهان و بنده از روزنامه جمهوری اسلامی. بنده به احمدآقا گفتم میخواستم در مورد مسئله ای با امام صحبت کنم که ایشان گفت پس از جلسه با ایشان دیدار کنید.

در حیاط منزل امام از آقای خاتمی پرسیدم برای چه امام ما را خواسته اند؟ ایشان گفت بنده هم اطلاع ندارم.
خدمت امام رسیدیم. ایشان پس از احوال پرسی گفتند بسم الله الرحمن الرحیم. من برای آقایان زحمت ایجاد کردم که عرض کنم این همه عکس و تیتر من را در روزنامه نیاورید. این همه خدمت در کشور انجام می شود آنها را مطرح کنید. طبیبی کار خوبی می کند. یک دهقان کار خوبی را در مزرعه اش می کند آن را در صفحه اول بیاورید و او را تشویق کنید. چرا مرتبا عکس مرا می آورید؟!
همه گفتیم چشم! هر چه شما بفرمایید. اگر حرف قابل مناقشه ای بود، مناقشه می کردیم و حرفمان را می زدیم. پس از رفتن آقایان بنده سئوال خود را طرح کردم.

هفته بعد از رادیو و تلویزیون شنیدم و دیدم که آقای محمد هاشمی رئیس وقت صداوسیما با مدیران شان خدمت امام رسیدند و امام صحبت هایی کردند که پخش شد.

صحبت صراحتی در مورد این قضیه نداشت. به آقای محمد هاشمی زنگ زدم. گفتم امام شما را خواستند یا خودتان رفتید؟

گفتند امام خواستند. گفتم بجز آنچه پخش شد چه گفتند؟ آقای هاشمی پاسخ داد: امام گفتند شما برای چه تا تلویزیون را روشن می کنیم اسم و خبر من را می خوانید؟ این همه خدمت در کشور انجام می شود چرا همیشه نام  من را می گویید؟

پاسخ دادم اگر ما شما را اول نیاوریم و آخر بگذاریم؛ مردم می ریزند و آجرهای این رادیو تلویزیون را در می آورند..مگر می گذارند!

امام فرمودند:  رابطه ما با مردم به پیش از رادیو و تلویزیون بر می گردد و وقتی ما انقلاب را شروع کردیم رادیو و تلویزیون دست ما نبود و رابطه ما با مردم رابطه ای اعتقادی و قلبی است. اینگونه نیست که رادیو و تلویزیون وسیله ای در دست ما باشد و ما بخواهیم با آن خودمان را مطرح کنیم.

این مطلب خیلی مهمی برای من بود و این خاطره ها هیچ وقت از من جدا نمی شود.
اگر ما یک کاری در روزنامه جمهوری اسلامی کرده باشیم و آن استقلال روزنامه باشد از برکت رهنمودهای امام و تعالیم شهید بهشتی است؛ چون بنده 10 سال خدمت آقای بهشتی بودم و به شیوه های مختلف از ایشان مطالب مختلف یاد می گرفتم.

*اگر شهید بهشتی و مطهری زنده بودند؛ وضع ما چگونه بود؟ و ما الان در چه نقطه ای قرار داشتیم؟
-

این سئوال را به دو طریق می توان پاسخ داد. یکی مستقیم که بگوییم اگر بودند چه می شد یا چه نمی شد یکی هم نقطه مقابل آن.

من نقطه مقابل آن را ترجیح می دهم. من می گویم چرا آن ها نیستند؟ چرا آن ها را از ما گرفتند؟ آنهایی که این ها را از ما گرفتند فکر همین جا را می کردند. این جور فکر می کردند. باید کسانی را که سعه صدر و تحمل دارند و روش و سیره حضرت علی را می دانند نباشند، نباشند تا دچار مشکلاتی بشویم.
اوایل آغاز فعالیت های حزب جمهوری، یکی از مهمترین فعالیت ها در کشور تشکیل مجلس خبرگان قانون اساسی بود.

کسانی را گفتند حزب کاندیدا کند که عضو حزب نبودند و کسانی بودند که برای خودشان حزب جدایی داشتند. از این احزاب ملی بودند. آقای بهشتی گفتند این ها باید باشند و حزب جمهور ی اسلامی  نباید فقط افراد خودش را برای مجلس خبرگان قانون اساسی کاندیدا کند. این شعار ضد آقای بهشتی که منافقین سر دادند و گفتند آقای بهشتی انحصار طلب هست، ظلم بزرگی بود به آقای بهشتی. چون آقای بهشتی درست عکس آنچه در باره شان می گفتند بودند. ایشان می گفتند این ها باید باشند. در شورای مرکزی هم تصویب شد که آن افراد باشند. از طرف حزب به آن ها گفته شد. ولی آن ها قبول نکردند. و با قبول نکردنشان تنگ نظری خود را نشان دادند.
ولی آقای بهشتی به عنوان دبیرکل حزب و در واقع رهبر حزب این سعه صدر را به خرج داد.
در ادامه همین روش زمانی که قرار شد حزب کسی را برای نخست وزیر معرفی کند؛ به همین دلیل که اکثریت نماینده ها متعلق به حزب بودند و همه می دانستند که اگر حزب جمهوری اسلامی  نظر به کسی نداشته باشد، آن شخص رای نمی آورد. آنجا صحبت شد که معیارها برای انتخاب نخست وزیر چیست. آقای بهشتی گفتند باید اول این معیارها را تثبیت  کنیم و اینکه ما چه گرایشی در این زمینه داریم. بعد به سراغ مصداق برویم .
یک راه این است که هر کس دارای ویژگی نخست وزیری است و عضو حزب است معرفی شود و راه دوم اینکه لیستی از افرادی که ویژگی برای نخست وزیری دارند تهیه کنیم چه در داخل حزب و چه در خارج حزب و هر کس قابلیت بیشتری داشت انتخاب شود و تعصب حزبی در این زمینه نداشته باشیم.
جمع بندی بر راه دوم قرار گرفت و برای آن مورد خاص به آقای رجایی رسیدیم. و علیرغم کارشکنی های بنی صدر به مجلس معرفی شد و در نهایت نخست وزیر شد. آقای رجایی عضوحزب نبود ولی چون ویژگی بیشتری داشت ، حزب او را معرفی کرد.

وقتی آقای بهشتی شهید شد شعار دادند «آمریکا در چه فکریه- ایران پر از بهشتیه»
بعدها آقای موسوی اردبیلی که خدا حفظشان کند گفتند: این شعار از روی احساسات بود و واقعی نبود. این جور ها هم نیست و ایران پر از بهشتی هم نیست.

واقعا هم همینطور بود. آقای بهشتی ویزگی ها آرمان ها و افکاری داشت و دشمن هم دقیق فهمیده بود و درست سراغ کسانی رفت که نباید باشند. اصلا دشمن چرا این ها را از ما گرفت. این کار را کرد تا ما الان خلا داشته باشیم.

 تا چه زمانی وضعیت کشور بدین صورت خواهد بود؟

- باید دعا کرد خداوند متعال ما را از این مشکلی که 7 سال گرفتار آن بودیم نجات دهد.
این مشکلات اقتصادی حل شود و الا با وجود این دولت و این افراد چیزی حل نمی شود.
تنها راهش این است یک جمع عاقل و بافکر با استفاده از تجربیات گذشته، افرادی که این همه تجربه دارند و در دوران جنگ با آن همه تحریم ها کشور را اداره کردند و دچار این همه مشکلات نشدیم. آن ها هستند که باید بیایند و با استفاده از تجربیات این مشکلات را حل کنند.

  در مورد دیدار با آقای سیستانی در مقالاتتان نوشته اید که سئوالات دیگری هم بود که مطرح کردن آن میسر نشد آنها چه بودند؟

- بحث خرافات بحثی است که آقای سیستانی بر روی آن حساس است و من در این مورد خبر داشتم که چند پیغام برای مراجع قم فرستاده بودند و از انان خواسته بودند تا تلاش کنند و مقابله کنند با خرافات.
الان امام زمان با آن همه ارزشی که دارد این انتظار و اصل وجود مقدس امام زمان تبدیل شده به دکانی برای یکسری سوداگر و یک عده آدم های سود جو.

همین الان در دادگاه ویژه در تهران، عده ای مدعی امام زمانی، یا مدعی ارتباط با امام زمان یا پیغمبری یا حتی خدایی در زندان هستند.

در شهر قم کسی پیدا شد و گفت: من امام سیزدهم هستم و در قم عده ای قبول کردند و مرید پیدا کرد و دورش جمع شدند و بعد دستگیر شد. در شهر قم با آن همه مرجع، عالم و فضلا و مرکز حوزه های علمیه. این بلای بزرگی است که به جان ما افتاده.

من یک وقتی خدمت آقای فاضل بودم.  آقایی از علمای اصفهان خدمت ایشان بودند. گفتند من هفته گذشته در منزل آقای مظاهری بودم. ایشان گفتند خانمی اینجا آمد و گفت و من زن امام زمان هستم! بعد این اقا به آقای مظاهری گفت: شما چکار کردید؟ گفتند هیچ کار! به ایشان گفتم شما بدکاری کردید! باید او را در اتاق حبس می کردید بعد ایشان جیغ و داد راه می انداخت و می گفتید خانم! به شوهرت بگو بیاید نجاتت دهد!
در این رابطه باید گفت باید به داد امام زمان برسید! به داد اعتقادات مردم نسبت به امام زمان برسید!
من خدمت آقای صافی بودم. پیغامی برای آقای هاشمی داشتند. پیغام را به آقای هاشمی رساندم و جواب ایشان را به آقای صافی.

ایشان مطالبی گفتند. سپس خوابی را نقل کردند و پس از نقل آن گفتند: به آقای هاشمی بگویید: وقتی قدرت به دستشان آمد به دین کمک کنند و هم برای امام زمان مقداری کاری کنند!

من به ایشان گفتم آقا! شما که برای امام زمان خیلی کار می کنید! یک کاری هم بکنید و آن این که مقابله کنید با کسانی که دارند از نام امام زمان سوء استفاده می کنند! دارند اعتقادات را از بین می برند!

نمی دانم شما تازگی ها جمکران رفته اید یا خیر؟!در حال بزرگتر شدن از قم است! معنویت جمکران به این بود که مسجد کوچکی در بیابانی بود. آن وقتی که ما در زمان طلبگی به آنجا می رفتیم ، معنویت و لطفی داشت!
اگر گرسنه مان میشد از ده نزدیک آنجا مقداری نان محلی و ماست تهیه می کردیم تا رفع گرسنگی شود!
می دانید که خیلی از ماشین ها از شهرهای مختلف می آیند می روند در آنجا و در آن مسجد حضور پیدا می کنند و معلوم نیست سندش چقدر درست باشد. منتسب به امام زمان اش می کنند و چون بر اساس یک خواب بوده معلوم نیست چقدر درست است.

مردم می آیند آنجا و بر می گردند و نمی روند زیارت دختر امام معصوم! این ها را در نظر بگیرید!این ها مهم است! همه این وسایل رفاهی را می شد در قم فراهم کرد و آنجا هم سادگی اش حفظ شود.بروند آنجا معنویت پیدا کنند و سپس بروند قم زیارت دختر امام معصوم.

دو نفر از افراد نزدیک امام راحل یکی مرحوم آقای توسلی و یکی آقای آشیخ حسن صانعی، هر دو به من گفتند ما هیچ وقت ندیدیم امام بروند جمکران و یکی از این اعمالی که آنجا انجام می شود را انجام دهند. یعنی این چیزهایی که در مورد جمکران خیلی ها درست می کنند امام اینها را قائل نبود.پس از فروردین 43 که امام آزاد شدند، و دوباره همان سال امام را دستگیر کرده و تبعید کردند، یادم هست قم بودیم و مردم به افتخار آزادی امام جشن های زیادی گرفتند و خود این کار وسیله ای شد برای انقلاب و تبلیغ افکار امام. مردم جمکران جشن گرفتند در همین مسجد جمکران در نزدیکی روستای جمکران. همین مسجد بود و حیاط.
آقایان توسلی وصانعی گفتند:با امام به آنجا رفتیم. مردم خیرمقدم گفتند و شعرهایشان را خواندند و شیرینی پخش کردند.امام اصلا بلند نشدند نماز مخصوص جمکران را بخوانند. به ایشان اشاره کردیم نماز مسجد! آقا دستشان را به نشانه مخالفت تکان دادند. دیدیم امام گوش نمی دهند گفتیم امام لااقل دو رکعت نماز تحیت مسجد را بخوانید. فقط نماز تحیت در نهایت خواندند و رفتیم!

در دیداری که با آقای سیستانی داشتیم صحبت از آقای بهاءالدینی شد. فرمودند: خیلی از چیزهایی که در مورد ایشان گفته می شود درست نیست! وقتی کتاب بنده منتشر شد، داماد آقای بهاء الدینی را دیدم. گفت: شما چیزهایی را از قول آقای سیستانی بیان کرده اید چه بوده؟ برایشان گفتم. دامادشان گفت: اینها که درسته! آقای بهاءالدینی این چیزهایی که می گفتند نبوده. اینها بیخود می گویند!
من نمی خواهم بگویم مسجد جمکران بی خود است و نماز نخوانید! من می خواهم بگویم این چیزهایی که در مورد جمکران درست کردیم بی خود است.

یک وقتی یکی از اعضای  عضو شورای انقلاب فرهنگی و استاد دانشگاه را دیدم. ایشان گفته بودند این آقای رضازاده رفته بود و وزنه برداری کرده بود! و یا ابوالفضل هم گفته بود!
شهردار تهران جلسه ای گذاشته بود برای اهدای جایزه دادن به او و این اقایان را هم دعوت کرده بود. آن آقای عضو شورای انقلاب فرهنگی هم جزوشان بود وسخنرانی کرد و گفته بود: بارک الله! یا ابوالفضل گفتید وهمین باعث شد شما موفق شوید!

ایشان را دیدم و گفتم آقای دکتر این چه حرفی بود که گفتید؟حالا اگر یا ابوالفضل را گفت و وزنه را بالا نبرد چه؟ایشان پاسخ داد راست می گویید! فکر اینجایش را نکرده بودم!

خوب! ببینید ما اینجوری هستیم. همه اعتقادات یک ملت را به یک یا ابوالفضل گفتن وصل می کنیم. چرا؟ دین که این نیست. دین که نقطه قوت اش این نیست. مگر ما حرف برای امام زمان کم داریم؟ که می آییم این کار ها را می کنیم؟

امام آمد بدون آنکه این حرف ها را بزند، مردم را از قمارخانه ها، کازینوها و... بیرون آورد و به جبهه برد. چرا سراغ خرافات و اوهام رفته ایم؟ چرا سراغ دروغ رفته ایم؟ والا وسایل رفاهی سر جای خود! و از آن طرف سوء استفاده ها هم سر جای خود ! این ها باید از هم جدا شود.

منبر های خیلی از منبری های ما به نقل خواب و دروغ و خیال تبدیل شده. آن آقا بالای منبر و جلوی بزرگان کشور با یک حالت بکاء یا تباکی! می گوید: آقا خدمت امام زمان رسیدی سلام ما را برسان!هیچ کس هم به آن اعتراض نمی کند!مگر خدمت امام زمان رسیدن همین طور مفت است که این طور این حرف ها را می زنید ! چطور شما با همین راحتی می گویی امام زمان را می بینی؟همین طور که شما میگویی! آن آقا و فلان آقای دیگر هم می گوید من هم می بینم !این ها مسائل مهم فرهنگی کشور ماست که اعتقادات ما را مثل موریانه می خورد!

 *تفاوت مدیریت شما با مدیریت آقای موسوی در روزنامه چیست؟

آیا آقای موسوی بازتر عمل نمی کردو سعه صدر بیشتری نداشت ؟

در مورد اینکه آقای موسوی سعه صدر داشتند یا نداشتند، باید بگویم من آقای موسوی را مردی شریف، نجیب، درستکار، متدین و مومن می دانم. در انتخابات هم دیدید که ما از ایشان حمایت کردیم. اما هم بنده و هم ایشان و هر کسی در عین حال که نقاط مثبتی داریم نقاط ضعفی هم داریم.
در یک مقطعی ایشان به من گفت: من الان گاهی اوقات نسبت به آن تندروی هایی که در آن دو سال مسئولیت در روزنامه مخصوصا سال اول آن کردم پشیمان هستم و نمی دانم چطور باید آن را جبران کنم.
البته این تندروی ها را خیلی ها داشتند؛ اصلا همین که آن اول بحث گفتم جوان بودیم و یک کارهایی می کردیم. قطعا الان چه من چه ایشان و چه کسان دیگر وقتی بر می گردیم و سوابق خود را نگاه می کنیم؛ اگرچه مفتخریم که سعی می کردیم برای رضای خدا کار می کردیم اما جاهایی هم اعتراف می کنیم اشتباه کردیم باید برگردیم و آن اشتباهات را تصحیح کنیم.

اگر الان بنده موضوعی را که آن موقع اتفاق افتاده بود با این فکر الان می خواستم با آن برخورد کنم قطعا خیلی پخته تر برخورد می کردم. کما اینکه الان بنده بارها و بارها مقاله می نویسم افراطیون شیعه و سنی، القاعده و سلفی ها را محکوم می کنیم، در ایران هم کسانی که اینگونه عمل می کنند را محکوم می کنیم. این یعنی که ما پخته شده ایم و سردو گرم چشیده ایم.یعنی انسان شدنی است و همیشه در یک حالت باقی نمی ماند و تغییراتی می کند.این شامل بنده می شود شامل آقای موسوی هم می شود.ولی قضاوت نهایی در مورد اینکه آن موقع روزنامه بهتر بوده یا بعدا این را دیگران باید قضاوت کنند.چراکه من یک طرف قضیه هستم.

 رفتار ایران در قبال بحران  سوریه چگونه توجیه می شود؟

- ما یک اصل عقلایی داریم و آن دفع افسد به فاسد است. من هم مانند شما معتقدم حزب بعث سوریه و خود بشار اسد عیب ها و اشکالاتی دارند که ممکن است گفته شود فاسد هستند
اما ما الان بین یک فاسد و یک افسد گرفتاریم ،  افسد چیست؟این است که اسرائیل، آمریکا، عربستان و قطر و البته ترکیه با القاعده و سلفی ها و تکفیری ها می جنگند تا این دولت را ساقط کنند.حالا با توجه به مسائلی که ما در سوریه داریم، و کارهایی که می کنیم برای مبارزه با اسرائیل، برای حمایت از حزب الله و نقشی که حزب الله دارد، هم برای تحکیم خودمان و هم مسائل مبارزه با صهیونیسم.
عقل می گوید ما چکار کنیم؟دست روی دست بگذاریم و بنشینیم تا بشار اسد را از بین ببرند؟ یا عقل می گوید با آن افسد مبارزه کنیم؟ تا بعد ببینیم چه پیش خواهد آمد...
قطعا دومی را باید عمل کرد، ممکن است بگویید خوب! این افسد را دفع کنیم! با این فاسد چکار باید کرد؟باید گفت اول اینکه ما مسئولیتی در قبال اسد نداریم چراکه ملت خودشان هستند و خودشان می دانند! ولی اگر یک روزی همین فاسد  هم افسد شد و مضرّ شد برای ما، برای امنیت ملی ما، جهان اسلام، حزب الله و برای مسائل منطقه ، آن وقت دیگر ما باید به وظیفه خود عمل کنیم!
الان وظیفه ما مبارزه با آمریکا، اسرائیل، عربستان، سلفی ها و... در این موضوع است.
اگر از شما سئوال کنند آمریکا در دنیا میلیاردها دلار خرج می کند یا نمی کند؟
این خرج را برای چه می کند؟ برای امنیت ملی خودش؛ برای اهداف خودش. اگر ما برای امنیت ملی خودمان در خارج مرزها پول خرج کنیم، عقلایی هست یا نه؟ عقلایی است چراکه امنیت ملی است. ببینید شعار اسرائیل چیست؟
همین الان شعار اسرائیل در بخش عربی رادیو اسرائیل که هر شب و روز گفته می شود، این است: «حدودک یا اسرائیل؛ من الفرات الی النیل» نیل کجاست؟ داخل مصر،  فرات کجاست؟ همین جا پیش ما. شط العرب، اسم دیگرش اروندرود است.

اسرائیل نقشه اش این است که توسعه بدهد خودش را تا به اینجا هم مرز ایران شود! از نظر شما اسرائیل هم مرز ایران شود، امنیت ملی ما به خطر می افتد یا نه؟
ما برای اینکه جلویش را بگیریم باید در آن سوی مرزهایمان با او مقابله کنیم. و این بدون هزینه کردن امکان ندارد.

 * رابطه رهبری انقلاب با روزنامه جمهوری اسلا می چگونه است؟

- در هنگام تاسیس روزنامه ارگان حزب جمهوری اسلامی بود، وزارت ارشاد در آن زمان می گفت صاحب امتیاز، باید یک شخصیت حقیقی باشد نه حقوقی. به همین دلیل باید شخص معینی معرفی می شد،آیت الله  خامنه ای در آن زمان عضو موسس، عضو شورای مرکزی و مسئول تبلیغات حزب جمهوری اسلامی بودند و به همین دلیل بعنوان صاحب امتیاز معرفی شدند.
بعدها که حزب متوقف شد و دیگر ارگان حزب نبود و مستقل شد، این عنوان صاحب امتیازی برای ایشان باقی ماند و همانطور هست.
ایشان صاحب امتیاز روزنامه هستند و خطی مشی کلی را تعیین می کنند، بنده هم بعنوان مدیرمسئول، آن ها را اجرا می کنم و خط مشی های جزئی تر توسط اینجانب تعیین می شود