انتخاب، مصطفی دوستعلی: «وزیر خارجه» یا «وزیر داخله»؟! مسئله این است! به نظر میآید، کنار گذاشتن هرگونه خلاقیت و ابتکار در سیاستخارجه، اوضاع و احوال عجیب و بیسابقهای را در این وزارتخانهی محتضر، ترسیم کرده است.
«وزیر خارجه» برای اولینبار در تاریخ ایران و شاید جهان، در شرایطی قرار گرفته که برای جلوگیری از بیکاریهای روزمرهی «مقام عالی وزارت» و تعریف مخارج جدید به جای وظایف انجامنشده، ناچاراً به حوزههای تخصصی دیگری ورود کند! چندانکه شاید، در صورت عدم خرج بودجهی تعریفشده برای سفرهای این وزارتخانه، ممکن بود بودجهی این وزارتخانه در سال آینده کمتر شود!
وزیر خارجه هر کشوری، وظیفهاش ارتباط با مقامات و افراد و سازمانهای خارجیست؛ و این اتفاق، برای نخستینبار است که یک وزیر خارجه، مدام در حال سفرهای استانیست! یک روز تبریز، روز دیگر همدان، و حالا هم اصفهان!
در دورهی احمدینژاد، سفرهای متعدد وزیر خارجهی وقت به کشورهای گمنام، با انتقادات گستردهای مواجه میشد؛ اما همان منتقدان، تصور نمیکردند روزی خواهد رسید که وزیر خارجه، حتی ابتکاری در سطح ارتباط با کشورهای درجه چندم آفریقایی هم نداشته باشد و به جای آن، با مقامات دولتی داخلی و فعالان استانی دیدار کند و وزارتخارجه، با افتخار، این فعالیتهای ممتاز وزیر را بازنشر کند!
کاش رییسجمهور به جای اظهارنظر روزانه پیرامون مسائل بدیهی، وزیر خارجه را به حوزه و وظیفهی اصلی خود بازگرداند؛ در غیر اینصورت، بهتر است سفرای ایران را به کشور بازگردانده و هر کدام را به عنوان سفیر شخصی وزیر خارجه در شهرها و استانهای کشور برگزیند؛ تا هم هزینههای دهها هزار دلاری سُفرا به مخارج ریالی تقلیل یابد و هم آنکه، «زحمتِ رصدِ کف میدانی وزیر خارجه از اوضاع کشور» و «دریافت دقیق از برکات تحریم» به سفیران و نمایندگان خود در استانها و شهرستانها محول شود.
قیمت دلار از ۱۳۷ هزار و قیمت هر سکه طلا از ۱۵۷ میلیون تومان عبور کرده؛ تورم هم به ۵۰ درصد نزدیک شده، اما دولت دست روی دست گذاشته است. اعداد و ارقام بودجه ۱۴۰۵ نشان میدهد سال سختتری پیش رو داریم.
