جمشید کیان فر

جمشید کیان‌فر، سندپژوه: هنر پاریزی در تاریخ‌نویسی را می‌توان در یک جمله از خود او بیان کرد: «تاریخ‌نگار باید تاریخ تلخ را با شیر و شکر بیامیزد و به کام مردم شیرین کند.».... باستانی از نخستین کسانی در ایران بود که با شهامت و اذعان به اصل بدیهی که انسان جایزالخطا و بل واجب‌الخطاست، شجاعانه پیش و بیش از دیگران به اشتباهات و سهویات نوشته‌های خود توجه کردند و خود‌مشت‌و‌مالی را آفریدند.... استاد پاریزی طنزپرداز بود... خاطراتی از او نقل شده درباره چگونگی چاپ اول لغت‌نامه دهخدا که فرموده‌اند: «وقتی می‌خواستند لغت‌نامه دهخدا را به چاپ برسانند، متحیر بودند که بودجه را از کجا تأمین کنند، طرح‌ها و پیشنهادها مخارج کلی داشت و هیچ وزارتخانه‌ای قبول نمی‌کرد، مرحوم سرلشکر ریاضی (وزیر فرهنگ وقت) پیشنهاد عجیبی کرد. او گفت: پیشنهاد من این است که فضولات و پهن‌های اسب‌های دانشکده افسری را بفروشند و از بهای آن لغت‌نامه دهخدا را چاپ کنند. و همین کار را هم کردند...»

جمشید کیان‌فر، نسخه‌پژوه: ریچارد فرای گرچه ایرانی نبود، اما «ایران‌دوست» امضا می‌کرد... برخی بر آن‌اند که شادروان پورداود این عنوان را درباره او به کار برده و پیوسته ایران‌دوست خطابش می‌کرد، و گروهی دیگر بر آن‌اند که این عنوان یا پس‌وند را نخستین بار شادروان علی‌اکبر دهخدا درباره فرای به کار برده است، من از خود فرای شنیدم که مرحوم دهخدا او را پیوسته ایران‌دوست خطاب می‌کرد. این ایران‌دوست در دهه‌های اخیر یکی از حامیان نام حقیقی خلیج‌فارس بود، و پیوسته در مقابل نام جعلی که شیخ‌نشین‌های حاشیه جنوبی خلیج‌فارس به کار می‌برند ایستادگی می‌کرد.