وبای تهران

خلاصه آمدیم پایین وارد منزل شدیم. منزل در چمن شورستان است. اخبار تلغرافی از قصبه‌ی فیروزکوه از طهران متصل رسید که ناخوشی در شهر و شمیران هست. ما این‌جاها سرگردان، هیچ نمی‌دانیم چه کنیم. خداوند عالم به حرمت ائمه‌ی اطهار خودش چاره بفرمایند. ان‌شاءالله. اسماعیل‌خان، خزانه‌دار نظام، در تجریش مرده است.

بعد از ناهار رفتیم تماشای چشمه‌ی بادخان معروف که در تواریخ اسمش هست، و در تاریخ به این عبارت نوشته‌اند: «در هفت فرسنگی دامغان، چشمه‌ای است معروف به بادخان، که هر وقت نجاست و قازوراتی در آن بیفکنند، باد و طوفان می‌شود و هوا منقلب می‌گردد.» چون هوا بسیار صاف و بی‌باد بود امروز، به طوری که برگ درخت‌ها تکان نمی‌خورد. من واجب دانستم که خود رفته امتحان کنم... عصری چاپاری از مستوفی‌الممالک آمد. نوشته بود طهران ناخوشی هست. بسیار اوقاتم تلخ شد. توکل به خداوند کریم است.

عصری رفتم چادر نواب. چون باید ان‌شاءالله از بسطام از راه سمنان / دامغان بروند طهران. ملک‌صور هم همراه نواب می‌رود. عین‌الملک از شهرت ناخوشی وبای بی‌معنی طهران ترسیده است، عزت‌الدوله و بچه‌های خودش را در ییلاق شاه‌کو می‌خواهد بگذارد بمانند.