سرویس سیاسی انتخاب، ع.پیرایش - يا أَيُّهَا النَّاسُ ضُرِبَ مَثَلٌ فَاسْتَمِعُوا لَهُ إِنَّ الَّذينَ
تَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ لَنْ يَخْلُقُوا ذُباباً وَ لَوِ اجْتَمَعُوا
لَهُ وَ إِنْ يَسْلُبْهُمُ الذُّبابُ شَيْئاً لا يَسْتَنْقِذُوهُ مِنْهُ
ضَعُفَ الطَّالِبُ وَ الْمَطْلُوبُ (آیه 73 سوره حج)
بعضی وقت ها
برخی سخنان بجای آنکه انسان را ناراحت کند، او را متاسف می کند. تاسف از
اینکه تصمیم گیران آینده او به چه می اندیشند و چرا اوضاع بدین گونه شده
است. برخی آراسته ظاهران که به سبب مقامی که دارند از اعتباری که بر دوش
جامعه تحمیل کرده اند بگونه ای صحیح بهره نمی گیرند و می شوند اسباب زحمت
خلق و آنچه می بینیم.
یکی از عوامل مؤثر در دوری جامعه از امور
معنوی و دینی، عدم توجه به اجرای فریضه امر به معروف و نهی از منکر به ویژه
از جانب متولیان امور دینی است. قرآن کریم می فرماید: "شما بهترین امت
هستید به شرط آن که نسبت به خوبی ها و بدی ها متعهد باشید، به خوبی ها
سفارش کنید و از بدی ها جلوگیری کنید".(آیه 110 سوره آل عمران)
بر همین اساس نکاتی را مورد اشاره قرار می دهیم:
لباس تقوی و طاعت با تزویر ارتباطی ندارد، تقوی تیری است از کمان اندیشه بر سینه جهالت و ساده لوحی مردمان روزگار :
می خور که صد گناه ز اغیار در حجاب
بهتر ز طاعتی که به روی و ریا کنند اظهار
نظرهای چند سال اخیر برخی مقامات اجرايي کشور درباره مسائل عقيدتي- کلامی
تامل برنگیز است، چراکه این سخنان در حالي بیان می شود که اين افراد عموما
صاحب نظر در اين زمينه نيستند و مدراک و تجاربشان هم نشانی از تخصص و علم
در این موضوعات ندارد.
هر چند وقت يکبار سخنانی از این دست شنیده
می شود. ، سخنانی که گاه اعتراض علما و صاحب نظران در زمينه مسائل اعتقادي
را نیز بدنبال دارد اما ...
در رقابت میان گویندگان چنین سخنانی هم
هرگاه یکی کمتر سخن می گوید ، دیگری خلأ وی را جبران می کند و در کل در
این هفت سال و اندی جامعه از این اظهارات بی بهره نمانده است!
دکتر
احمدي نژاد در دومين جشنواره و نمايشگاه ملي علم تا عمل در شهریور ماه 90
با اشاره به اينکه خداوند متعال به طور مستمر در حال خلق مخلوقات متنوع با
کارکردهاي گوناگون و زنجيروار است، گفته است: انسان مي تواند مظهر خلاقيت
خدا شود و هر آنچه خدا خلق کرده است انسان هم مي تواند خلق کند با اين
تفاوت که او خالق و انسان مخلوق است.
اين سخنان عجيب آن زمان با واکنش هایی هم مواجه شد اما چندان مورد توجه صاحبان تخصص در این زمینه قرار نگرفت.
جناب
مشایی هم روز گذشته در مراسم جشن بزرگ هنرمندان ایران با بیان اینکه مدتی
درمورد این موضوع فکر کرده که وضعیت بشر در آینده چگونه خواهد شد، گفت: به
نظرم می‌رسد در کمتر از صدسال آینده با انسان هایی زندگی می کنیم که ساخته
خود ما هستند. انسان هایی دقیقا مثل ما که با آنها انس می گیریم و زندگی
می کنیم و بدون تردید این آینده قطعی بشر است.
وی در ادامه می
افزاید: از خود پرسیدم چرا خدا به انسان و خلق او افتخار می کند و پس از
اندیشه بسیار به این نتیجه رسیدم که خداوند به خلق موجودی فکر کرد و انجام
داد که مثل هیچ کس نبود و مثل خودش بود در واقع خدا با خلقت انسان خدا
آفرید.
شاید پس از سخنان ایشان در مورد پایان دوران اسب سواری که
چندی پیش از ایشان نقل شده بود و فیلم آن دست به دست میان مردم می گشت، این
تازه ترین اجتهاد قابل تامل از سوی وی می باشد.
شاید دوستداران
ایشان چنین سخنانی را منتج از گسترش دایره قلمرو عرفان و شوریده حالیشان
بدانند ، اما باید توجه داشته باشیم هرآنچه که مرتبط با عقاید قدسی است چون
عموماً در سایه ی قدرت هم قرار می گیرد ممکن است جماعتی را با زمینی سوخته
از بی دانشی و آینده ای پر ابهام و بی هویت مواجه کند ، پس باید عمل ما در
وادی قدسی نسبتی با علوم مرتبط با آن نیز داشته باشد وگرنه :
تو به تقصیر خود افتادی از این در محروم
از که می نالی و فریاد چرا می داری؟براساس
آيه 73 سوره حج اگر همه انسانها جمع شوند نمي توانند يک پشه هم خلق کنند.
در تفسير نمونه درباره اين آيه نوشته شده است: همه بت ها و همه معبودهاي
آنها و حتي همه دانشمندان و متفکران و مخترعان بشر اگر دست به دست هم بدهند
قادر به آفرينش مگسي نيستند.
حال نسبت میان تولید صنعتی انسان با کلام وحی چگونه قابل توجیه است ؟
اگر این سخن را به فرض محال نیروی درجه n ام دولت های هفتم و هشتم زده بود ، امروز چه می شد؟
آیا
زبان عاشق عارف ، عزت و حرمت کلام وحی را نگاه نمی دارد؟ دردی کش این
میکده در دایره ی تشعشع نور ازلی امان دارد، ولی سوداگران این بازار به سبب
توهم همان اعتبار اکتسابی از قدرت، خود بینی را بجای خدابینی قرارداده و
فتنه ای پر غبار می آفرینند و بر موج بی دانشی عوام ترکتازی می کنند و متاع
خرافات می فروشند و خلق را هم آلوده دامن می کنند.
شاید سخن گفتن
در این مورد عبث باشد چراکه خود حضرت پروردگار در قرآن کریم می فرماید:
"
انا نحن نزلنا الذكر و انا له لحافظون" اما در این میان جایگاه علمای دین
کجاست؟
آیا این سخنان را باید شنید و دم نزد؟
علمای دین در این تند باد حوادث باید هوشیار باشند، چه اگر به روز واقعه برسیم ، فاجعه ای بس هولناک در جامعه رخ می دهد.
باید هوشیار بود، برخی اوقات بی تفاوتی ها ، آنهم در حوزه مسائل قرآنی خطرات جبران ناپذیری به همراه دارد.
و هذا كتاب انزلناه مبارك فاتبعوه و اتقوا لعلكم ترحمون(آیه 6 سوره انعام)
پناه ميبرم به خداوند يكتا و توانا ، خدايا خودت به فريادمان برس
وامصیبتا
فقط خدا با چنین حاکمان متفکری به ملت و مملکت ما رحم کند. انشاءالله !