پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) : 
خوب حرف می زند و خیلی هم خوش برخورد است.خودش دوست داشتنی است و می گوید:«همه مردم ایران را دوست دارم.»قبل از عید سایت خبر گفت و گویی متفاوت با دروازه بان پرسپولیس انجام داده است.
درباره نوروز باستانی ایران چقدر اطلاعات داری؟
سال قبل برای اولین بار در تمام عمرم این موضوع را متوجه شدم که سال نوی ایرانی ها با سایر مردم جهان متفاوت است و شما تقویم جداگانه دارید. اطلاعاتم فقط در همین حد است که در پایان فصل زمستان و قبل از شروع فصل بهار، شما جشن سال نو برگزار می کنید. من هم می خواهم این جشن بزرگ را به همه ایرانی ها تبریک بگویم.
دوست داری در عید نوروز، چه چیزی به هواداران پرسپولیس هدیه بدهی؟
اگر قرار است من چنین کاری انجام دهم، فقط قهرمانی را هدیه می کنم. دوست دارم قهرمان لیگ شویم تا هواداران را شاد کنیم.
از عمونوروز ایرانی ها چه هدیه ای می خواهی؟
عمونوروز را نمی شناسم!
یک نمادی از نوروز است، چیزی شبیه به بابانوئل شما.
اول از همه از او و خداوندش متشکرم که به من و خانواده ام سلامتی داده اما دوست دارم او به ما لطف بیشتری کند و راه های قهرمانی را نشان مان دهد. قهرمانی در این فصل با پیراهن پرسپولیس از هر چیزی برایم مهم تر است. دوست دارم در فصل آینده همه مردم جهان شاد باشند و در صلح و آرامش در کنار هم زندگی کنند.
در ایران از طرف دوستان دور و نزدیکت هدایایی دریافت کرده ای؟
بله، خیلی زیاد اما بهترین و جذاب ترین هدیه ای که از مردم گرفتم، لبخند گرم شان بود. لبخند، به همه آدم ها انرژی مثبت می دهد.
می توانی بگویی تفاوت سال نوی ایرانی با سال نو در سایر نقاط جهان در چیست؟
همه کشورها رسم و رسوم متفاوتی دارند. البته من جشن خارج از ایران و سال نوی خودمان را بیشتر دوست دارم.
چرا؟ سال گذشته به اندازه کافی در تهران به تو خوش نگذشت؟
بحث این مسائل در میان نیست، هر روز که در ایران هستم به من خوش می گذرد اما در برزیل برخلاف ایران، هنگام تحویل سال کسی در خانه نمی نشیند و همه مردم به خیابان ها می آیند. آنجا همه چیز جذاب تر و شلوغ تر است. یادم می آید چند سال قبل آمار دادند و گفتند بیش از 2 میلیون نفر در خیابان ها حضور داشتند تا در کنار هم سال نوی میلادی را جشن بگیرند. به این خاطر گفتم دوست دارم در کشور خودم باشم. البته این موضوع هم طبیعی است چون شما هم دوست دارید در کشور خودتان سال جدید را جشن بگیرید.
چیزی در مورد چهارشنبه سوری هم شنیده ای؟
(نیلسون که کمی جاخورده و از این موضوع ترسیده، حرف هایش را این طور ادامه می دهد) نمی دانم نام درست این روز چیست اما سال قبل، فکر می کردم همه چیز در حد یک آتش بازی ساده باشد. آتش بازی مثل همه کشورهای جهان ولی متوجه شدم اینجا از نارنجک و مواد آتش زای ترسناک استفاده می کنند. (حالا نیلسون با دهانش، صدای انفجار نارنجک های دست ساز را درمی آورد) بمب... بمب... بمب! واقعا ترسناک بود. در برزیل هم مراسم آتش بازی داریم اما آنجا همه چیز در حد استاندارد و کسی زیاده روی نمی کند تا مبادا مزاحمتی برای بقیه ایجاد شود ولی در ایران اوضاع کاملا متفاوت است. من می دانم در این روز، خیلی ها به خصوص خانم ها در تهران جرات نمی کنند پای شان را از خانه بیرون بگذارند!
دوست داریم بدانیم تو چیزی از هفت سین ایرانی می دانی؟
سال گذشته یکی از دوستانم در این مورد حرف هایی زد اما حالا دیگر همه آن حرف ها را فراموش کرده ام و رک و روراست به شما می گویم در مورد هفت سین هیچ چیز نمی دانم.
دوست داری برای ایرانی ها چه آرزویی در سال جدید داشته باشی؟
همیشه سلامت و شاد باشند.
بهترین خاطره فوتبالی که در ایران برایت به جا مانده کدام است؟
فکر می کنم اتفاقات در دربی هایی که تجربه کردم، از همه زیبا تر بود. تصور اینکه ده ها هزار نفر فقط شما را تشویق می کنند.
و بدترین خاطره فوتبالی؟
قطعا از دست دادن قهرمانی جام حذفی در ضربات پنالتی و مقابل سپاهان. البته حرف هایی که پس از آن شنیدم و گفتند نیلسون می خواسته با تیم مقابل مذاکره کند به همین خاطر پنالتی ها را نگرفته، بیشتر آزارم داد.
ما همیشه از مهمانان خارجی خودمان می پرسیم نظرشان در مورد تهران چیست. تو چه نظری داری؟
اینجا یک شهر بزرگ، بسیار بسیار شلوغ، گاهی آلوده، پر از ترافیک و البته پر از مردم خوب است. تهران را خیلی دوست دارم و فکر نمی کنم به سادگی بتوانم همه خیابان هایش را ببینم ولی به طور کلی نظرم در مورد این شهر کاملا مثبت است.
اما تصور عمومی نسبت به کشورمان بد است.
بله متاسفانه. وقتی قرار شد به پرسپولیس تهران بیایم، برخی از دوستانم به من و همسرم گفتند آنجا نروید، همیشه جنگ و آشوب است اما از تهران، عکس های زیادی برای شان فرستادم. عکس هایی که با دیدن آن، تصورشان تغییر کرد. فکر نمی کردند در تهران هتل، برج، آپارتمان و ... وجود داشته باشد ولی من در این عکس ها، به آنان ثابت کردم تهران جای خوبی برای زندگی است.
گفتی تهران پر از ترافیک است. فکر می کنی ما بتوانیم ترافیک تهران را کنترل کنیم؟
من از وقتی برخی خیابان های تهران را شناختم، درخواست کردم که خودم رانندگی کنم. از رانندگی لذت می برم اما ترافیک شهر شما خیلی زیاد است هرچند من به ترافیک به طور کلی عادت دارم. به هر حال این مشکل برای همه شهرهای بزرگ دنیا به وجود آمده و نمی توان یک فکر ساده کرد، باید با پیچیدگی های ترافیک کنار بیاییم و صبور باشیم.
وضعیت رانندگی در ایران تو را آزار نمی دهد؟
فکر نمی کردم تا این حد قوانین رانندگی در ایران زیر پا گذاشته شود! تصور دیگری از کشورتان داشتم اما برزیل هم مثل تهران است. آنجا هم مردم در رانندگی مدام دچار تخلف می شوند و پلیس سعی می کند با جریمه های بسیار سنگین، مردم را از ادامه تخلفات بازدارد ولی نمی تواند این مشکل را به صورت ریشه ای حل کند. با این حال در پرتغال این طور نیست. پرتغالی ها جمعیت زیادی ندارند و زندگی و رانندگی آنجا راحت تر از برزیل و ایران است اما من رانندگی در اتوبان های تهران را خیلی دوست دارم.
تو برزیلی هستی. آیا برای دیدن بازی های تیم ملی ایران مقابل نیجریه، بوسنی و آرژانتین به ورزشگاه می روی؟
بله اول باید ببینم بازی های تان در کدام یک از شهرها برگزار می شود. بعد هم مطمئن باشید به هتل بازیکنان می روم و با آنها صحبت می کنم. دوست دارم به کارلوس کروش که یک مربی بسیار بزرگ و محبوب است در کشورم من خوش بگذرد، همین طور بازیکنان تیم ملی ایران. از همین حالا برای شما در بازی های جام جهانی آرزوی موفقیت می کنم.
نظرت در مورد قرعه ایران در جام جهانی چیست؟
به هر حال هر تیمی که راهی جام جهانی شده، حتما تیم قدرتمندی است و ماه ها برای آماده سازی بهتر، تلاش می کند. گروه تان خیلی سخت است و برای فوتبال ایران، رسیدن به جام جهانی می تواند یک اتفاق ایده آل باشد اما اگر به دنبال موفقیت هستید، در ابتدا باید فدراسیون فوتبال ایران چندین اردو و بازی بزرگ برای تیم ملی تان در نظر بگیرد و آماده سازی و تمرینات خوب و به موقعی داشته باشید. حداقل به یک ماه بدنسازی کامل احتیاج دارید، به کمی شانس و اینکه مقابل تیم های همگروه چطور و با چه تفکری بازی کنید. اگر قرار بر دفاع کردن است، باید خوب دفاع کنید، اگر قرار بر بازی تهاجمی است، در خط حمله باید کمترین اشتباه را داشته باشید و این ایده آل ترین شکل آماده سازی است. من فکر می کنم بتوانید از نیجریه و بوسنی امتیاز بگیرید ولی مقابل آرژانتین چندان امیدوار نیستم.
و هرگز در جام جهانی بازی نکردی، فکر نمی کنی این افتخار در کارنامه ات کم است؟
بله اما من از سرنوشت و انتخاب هایم کاملا راضی هستم. حالا مردم پرتغال و ایران، مانند برزیلی ها دوستم دارند و این برایم کافی است.
در زمین فوتبال، پر جنب و جوش و جذاب به نظر می رسی. در زندگی شخصی ات هم همین شخصیت را داری؟
نه کاملا متفاوت هستم.
همین مساله باعث شد همسرت در مصاحبه ای تلویزیونی بگوید نیلسون در زمین بازی را بیشتر از نیلسون در خانه دوست دارد؟!
نه منظور همسرم این نبود. او گفت نیلسون دو شخصیت متفاوت دارد، یکی بیرون از زمین و یکی داخل زمین. او مرا دوست دارد وگرنه به همراهم به ایران نمی آمد و حتی برزیل را به قصد پرتغال هم ترک نمی کرد ولی مطمئنم مرا خیلی دوست دارد. همین احساس را من نسبت به همسر و فرزندم لیتیشیا دارم.
لیتیشیا در تهران چه سرگرمی دارد؟
او دوستان خوبی در محل سکونت مان پیدا کرده و با دوستانش بازی می کند. چند کلمه ساده فارسی هم بلد است. البته دوستانش به زبان انگلیسی تسلط دارند و در این مورد برای برقراری ارتباط مشکلی نیست. او چند حیوان خانگی هم دارد که با آنها سرش گرم می شود. مهم ترین تفریح لیتیشیا هم خرید و رفتن به پاساژهای مختلف تهران است به خصوص آن پاساژی که سرزمین عجایب دارد! لیتیشیا عاشق بازیگوشی است اما هرگز ما را اذیت نمی کند.
بهترین دفع توپی که داشتی در کدام بازی بود؟
فکر می کنم تعداد دفع توپ هایم خیلی زیاد است. شما به من بگویید کدامش را بیشتر دوست داشتید؟
مهار ضربه سر محسن بیاتی نیا در دقیقه 82 بازی با ذوب آهن در نیمه نهایی جام حذفی فصل قبل!
آها! من هم آن صحنه را خیلی دوست دارم. رفلکس و سرعت عملم عالی بود. ویدیوی صحنه هم گویا این ادعای من است. بهترین دفع همان بود.
جنبه محبوبیت و شهرت را داری؟
بله فکر می کنم این طور باشد. به ما از دوران کودکی در مدارس فوتبال و باشگاه های پایه یاد می دادند که وقتی مشهور شدیم باید در کنار مردم بمانیم و با آنها عکس یادگاری بگیریم یا به انتقادات شان گوش بدهیم. من هم همیشه مقابل هواداران پرسپولیس و استقلال یا همه باشگاه های ایران فقط لبخند می زنم و از حضور در کنار آنها احساس خوبی دارم. البته بعضی وقت ها به خصوص زمانی که به رستوران می روم، شرایط خیلی هم خوب نیست چون مردم برای عکس گرفتن می آیند و شام یا نهارم سرد می شود ولی چاره ای نیست،ما یاد گرفته ایم که به مردم و هواداران مان احترام بگذاریم.
دوست داشتی کجا به دنیا می آمدی؟
همان شهری که متولد شدم. من فکر نمی کنم کسی از زادگاهش متنفر باشد.
حرفی باقی مانده؟
این همه سوال پرسیدید، دیگر حرفی نیست. فقط به مردم ایران بابت تحویل سال جدید و تغییر تقویم تبریک می گویم. امیدوارم همیشه سالم و سلامت باشید.
