پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) : استاد محمد ابراهیم باستانی پاریزی، پژوهشگر حوزه تاریخ و نویسنده کتاب «از پاریز تا پاریس»، صبح امروز درگذشت.
به گزارش (ایبنا)، محمدابراهیم باستانی پاریزی، پژوهشگر حوزه تاریخ حدود ساعت هشت امروز، پنجم فروردین 93 دار فانی را وداع گفت.
وی زاده سوم دیماه 1304 هـ.ش در پاریز، از توابع شهرستان سیرجان در استان کرمان است که پس از دریافت دیپلم در سال 1325 برای ادامه تحصیل به تهران آمد و در سال 1326 در دانشگاه تهران در رشته تاریخ تحصیلات خود را پی گرفت.
بر خلاف عمده کتابهای تاریخی که نثری سرد و سنگین دارند، بیشتر نوشتههای تاریخی «باستانی پاریزی» مملو از داستانها و ضربالمثلها و حکایات و اشعاری است که خواندن متن را برای خواننده آسانتر و لذتبخشتر میکند. همچنین آثار وی معمولاً پاورقیهای بسیار مفصلی دارند که گاهی از خودِ متن هم مفصلتراند.
پیغمبر دزدان، سلجوقیان و غز در کرمان، فرماندهان کرمان، خاتون هفت قلعه، آسیای هفت سنگ، نای هفت بند، یادبود من (مجموعه شعر)، ذوالقرنین یا کوروش کبیر، تلاش آزادی، یعقوب لیث، شاه منصور، از پاریز تا پاریس و کتابی به نام «شاهنامه آخرش خوش است» عنوان برخی از آثار وی هستند._استاد باستانی پاریزی استاد مسلم تاریخ در گذشت.
به گزارش دانا به نقل از ” بوتیا "، به همین مناسبت آیت الله جعفری امام جمعه و رزم حسینی استاندار کرمان با صدور پیامی درگذشت این چهره ماندگار ایران را تسلیت گفتند.
محمد ابراهیم باستانی پاریزی در سوم دیماه ۱۳۰۴ هـ.ش در پاریز، از توابع شهرستان سیرجان در استان کرمان متولد شد. وی تا پایان تحصیلات ششم ابتدایی در پاریز تحصیل کرد و در عین حال از محضر پدر خود مرحوم حاج آخوند پاریزی هم بهره میبرد.
پس از پایان تحصیلات ابتدایی و دو سال ترک تحصیل اجباری، در سال ۱۳۲۰ تحصیلات خود را در دانشسرای مقدماتی کرمان ادامه داد و پس از اخذ دیپلم در سال ۱۳۲۵ برای ادامهٔ تحصیل به تهران آمد و در سال ۱۳۲۶ در دانشگاه تهران در رشتهٔ تاریخ تحصیلات خود را پی گرفت.
در ۱۳۳۰ از دانشگاه تهران فارغالتحصیل شد و برای انجام تعهد دبیری به کرمان بازگشت. در همین ایام با همسرش، حبیبه حایری ازدواج کرد و تا سال ۱۳۳۷ خورشیدی که در آزمون دکتری تاریخ پذیرفته شد، در کرمان ماند.
باستانی پاریزی دورهٔ دکترای تاریخ را هم در دانشگاه تهران گذراند و با ارائهٔ پایاننامهای دربارهٔ ابن اثیر دانشنامهٔ دکترای خود را دریافت کرد.
وی کار خود را در دانشگاه تهران از سال ۱۳۳۸ با مدیریت مجله داخلی دانشکده ادبیات شروع کرد و تا سال ۱۳۸۷ استاد تماموقت آن دانشگاه بوده و رابطهٔ تنگاتنگی با این دانشگاه داشتهاست.
استاد یگانه ای بود . در آرامش و آمرزش خدایی به سر برد .
استاد بلامنازع تاریخ و ایران شناسی بود
تسلیت میگم به جامعه ایران
تا دگر مادر گیتی چو تو فررزند بزاید
استاد بلامنازع تاریخ و ایران شناسی بود
وز شمار خرد هزاران بیش
خدایش بیامرزاد
دل پر ز شعف، لب از شکرخند / محسود عدو، به کام اصحاب ،
رفتی برِ یار و خویش و پیوند / آزادتر از نسیم و مهتاب،
زان کو همه شام با تو یک چند / در آرزوی وصال احباب ،
اختر به سحر شمرده یاد آر
فاش میگویم و از گفته خود دلشادم // ساکن ساده دل کوی امیرآبادم
روحش شاد