ميخ فولادين تخريب و اراده آهنين مردم! / رضا سلیمانی

2ـ معروف است كه مي­توان گرسنگان شكم را با تكه ناني يا طعامي، سير كرد، امّا «استخوان گرسنه­ها» يعني كساني كه شكمشان سير و چشم و روحشان گرسنه است، با يك تنور نان گرم و كلي طعام هم سير نمي­شوند و چنان اداي گرسنگان را در مي­آورند كه دل هر انساني با ديدن آنها مي­سوزد و حاضر است همه لقمه خويش را به آنان ببخشد.

3ـ فراتر از شهرت زباني، شايد براي خيلي­ها در زندگي روزمره اتفاق افتاده باشد كه انسان يا جناح فكري به خواب رفته را ـ هر چند با قرص­هاي خواب آور به خواب عميق سياسي فرو رفته باشد ـ ، بالاخره مي­توان بيدار كرد. امّا امان از جريان فكري يا كسي كه خود را به خواب زده باشد كه در آن صورت، هيچ­كس ـ ولو مأمورـ هم نمي­تواند بيدارش كند.

حال سه موضوع مرتبط و در عين حال بي­ربط به هم را مانند قطعات يك پازل كنار هم بگذاريد و در كنار آنها اين خبر بعضي از رسانه­هاي مجازي و به تبع آنها روزنامه­هاي همسو را بگذاريد كه با اغراض خاص سياسي خود دنبال بهانه­گيري­ها بني­اسرائيلي هستند و اين بار مدعي شده­اند كه با نظر هاشمي رفسنجاني، بررسي طرح «رسيدگي به اموال مسؤولان، در مجمع تشخيص مصلحت نظام به تعويق افتاد!!»

اولاً: قبل از هر مطلب، لازم مي­دانم به پشتكار و نا اميد نشدن يك جريان خاص سياسي شناخته شده براي تكرار پي­در­پي تخريب جايگاه آيت­الله هاشمي رفسنجاني نزد مردم ايران اسلامي احسنت بگويم كه پس از سالها تلاش بي­وقفه، خبرسازي­ها و شايعه پراكني­هاي گاه و بيگاه، با اينكه در جريان انتخابات اخير رياست جمهوري در سال 92 ديدند مردم علي­رغم آن همه شانتاژهاي به اصطلاح مستند!! و خبرسازي­هاي ريز و درشت، به ايشان ارادت بيشتري پيدا كردند و ميخ فولادين تخريب آنها در اراده آهنين مردم كارگر نيست، باز هم از «هيچ»، «همه­چيز» مي­سازند تا ضمن تخليه عصبانيت خويش، رسانه­هاي آنها بي­تيتر نمانند و مردم هم بخوانند و بخندند.

ثانياً، اگر واقعاً اين عده، گرسنه توهين، تهمت، دروغ و پيروي از خط افراطي تخريب عليه رئيس مجمع تشخيص مصلحت نظام بودند، تا به حال مي­بايست با انواع و اقسام غذاهاي رنگين بعضي­ها بويژه در دولت سابق و مجلس كنوني كه در سفره رسانه­اي آنها گذاشته­اند، سير مي­شدند و اين حالت يادآور بيماري مرموزي به نام استقساست كه مي­گويند، مريض هر چه بيشتر آب مي­نوشد، تشنه­تر مي­شود تا جايي كه از پرخوري آب مي­تركد، ولي سيراب نمي­شود.

ثالثاً، خواب اگر واقعاً خواب نباشد و طرف نقش يك خوابيده را در يك فيلم بازي كرده است، چقدر مي­تواند طولاني باشد؟!

اگر از سالهاي قبل از انقلاب كه ساواك به خاطر خوش خدمتي به رژيم پهلوي و كند كردن سيل بنيان­كن مبارزات مردم، متوسل به هر دسيسه و دروغي عليه آيت­الله هاشمي رفسنجاني و برخي انقلابيون ديگر مي­شد، بگذريم، بايد گفت: در تمام سالهاي پس از انقلاب نيز موتور تخريب ايشان كه مانند موتورهاي اره برقي در جنگل، صدايي گوش خراش داشت، روشن بوده است.

خاطره­اي شيرين و خواندني است كه آيت­الله هاشمي رفسنجاني مي­گفت: همان ماه­هاي اول انقلاب در جمعي، يك نفر برخاست و گفت: آقاي هاشمي! شما كه طرف­دار سرمايه­داري هستيد، از ما دفاع كن.

به گواه تاريخ، شايعه­سازي درباره آقاي هاشمي از همان نخستين روزهاي پس از پيروزي انقلاب شروع شد و شايعه­سازان با همه عقده­ها، كينه­ها و ناشي گري­هايي كه داشتند، به فراخور تخصص خويش، گوشه­اي از اين گليم را بر مي­داشتند تا با كوبيدن آن بر سنگ تخريب، گرد وغباري بلند كنند تا چهره آيت­الله در آيينه دلهاي مردم كمتر نمايان شود.

در سلسله كارهاي آن گروه، اينك اين وظيفه خطير برعهده يك گروه افراطي گذاشته شد تا بگويند «طرح بررسي اموال مسؤولان به دستور هاشمي رفسنجاني در مجمع مسكوت ماند» شايعه­اي كه از هر جهت به آن بنگري، خنده دار است چون:

اولاً: بدون اين طرح، الان فضاي جامعه و پرونده­هاي موجود در قوه قضائيه، مملو از موارد فساد و اختلاسهاست كه اتفاقاً مسؤوليني از همين جريان بر مسند امور بودند كه به قول جهانگشاي جويني «آمدند، خوردند، بردند و رفتند!!»

ثانياً: آقاياني كه وابستگي فكري به اين جريان دارند و در مجلس هم به اقتضاي فضاي سياسي از كاه، كوه مي­سازند، مي­دانند كه در وهله اول اين طرح مورد مخالفت و ايراد شوراي نگهبان قرار گرفته است و اين گروه براي تصويب اين طرح و تأمين ايرادهاي شوراي نگهبان چكار كرده­اند؟

ثالثاً، واقعاً انسانهايي در اين سطح كه كار رسانه­اي مي­كنند و خود را علّام الغيب هم مي­دانند، اين قدر نمي­دانند كه تصميم­گيري در مجمع تشخيص مصلحت نظام، اقدامي جمعي و بر اساس رأي اكثريت است و نه تصميم و ارادة يك فرد؟!

رابعاً: مخالفان سرسخت اين طرح اتفاقاً هم فكران اين طيف در مجمع هستند.

خامساً: آيا اين طيف پرهياهو و شايعه ساز، از اين همه خبرسازي­هاي دروغين و طولاني و نتيجه­گيري هاي معكوس خسته نشده­اند و سوال مهم­تر اينكه، درباره مخاطبان خود چه فكر مي­كنند؟!

والسلام