به گزارش انتخاب آنان در جریان رای‌اعتماد کابینه از
هر مسیری که می‌توانستند علیه وزرای پیشنهادی وارد شدند و نهایتا در ماجرای
برگزاری چهار جلسه رای‌اعتماد برای گزینه پیشنهادی وزارت ورزش، این روند،
خود را نشان داد. در سوی دیگر وزیری قرار گرفته که وزارتخانه‌ای بلاتکلیف
با انبوهی از مشکلات باقیمانده از دوره هشت‌ساله دولت قبل را تحویل گرفته
است و بیش از توان موجود، برای حل‌وفصل این مشکلات و پویایی نظام آموزش
عالی، تولید علم و دانش و بازگشت نشاط به فضای دانشگاه‌ها تلاش کرده است.
همه آنهایی که فعالیت در فضای دانشگاه و به‌ویژه کار در وزارت علوم را
تجربه کرده‌اند به‌خوبی می‌دانند، طبع این وزارتخانه به‌گونه‌ای است که
نمی‌توان در آن تصمیمات جنجالی گرفت و معمولا رویه‌های مشخص و برنامه‌های
میان‌مدت و بلندمدت است که اهمیت می‌یابد. یکی از دغدغه‌های
استیضاح‌کنندگان، انتصابات دانشگاه‌ها عنوان شده است. روند انتخاب روسای
دانشگاه‌ها عکس این دغدغه را نشان می‌دهد. به‌طور طبیعی، کمیته‌هایی مرکب
از چهره‌های شناخته‌شده دانشگاه‌ها، کار بررسی گزینه‌های ریاست را انجام
داده‌اند و بیشتر انتصاب‌ها نیز از میان افرادی بوده که مدیران شاخص
دانشگاهی به شمار رفته و اتفاقا منتسب به جناحی خاص نیستند. 
