حقوق کارگران چند درصد هزینه‌ها را پوشش می‌دهد؟

در بررسی‌ ارقام ارایه‌شده از سوی مرکز آمار ایران پایه دستمزد کارگران شاغل در تهران به‌همراه یارانه دریافتی آنها در سال‌جاری حدود ۲۴درصد از هزینه‌های زندگی آنان را پوشش داده است، اما کارگران سیستان‌وبلوچستان با همین میزان دستمزد توانسته‌اند، حدود ۷۴درصد از متوسط هزینه‌های زندگی‌ شهری در این استان را بپردازند.

مبنای این تحلیل، جدول شماره۴۹ از آخرین گزارش بررسی بودجه خانوار در مناطق شهری ایران که در سال۹۲ منتشر شد، قرار گرفته است که با لحاظ‌کردن تورم 11.87 درصدی ۹ماه ابتدایی سال۹۳، میزان پوشش پایه مزد قانونی در هزینه‌های یک‌خانوار شهری براساس تعداد متوسط خانوار در هر استان محاسبه شده است.

به گزارش ایلنا، بالا‌ترین سطح زندگی خانوار کارگری در مقایسه با سطح متوسط سایر خانوارهای کارگری استان مربوط‌ به سیستان‌و‌بلوچستان است که هر خانوار کارگری 73.91درصد از قدرت خرید متوسط خانوارهای استان‌ها را داراست و کمترین سطح زندگی برای خانوار کارگری در مقایسه با متوسط سایر خانوارهای استان مربوط‌ به تهران است که خانوار کارگری ساکن در این استان، کمتر از یک‌چهارم قدرت خرید و سطح زندگی متوسط سایر خانوار‌ها را دارد. آخرین آمار موجود از بررسی نسبت حقوق کارگران به هزینه‌های زندگی در شهر‌های مختلف کشور نشان می‌دهد، کارگران پایتخت با بیشترین فشار هزینه‌ای روبه‌رو هستند. ب

ا توجه به بالا بودن هزینه‌های زندگی در تهران در مقایسه با دیگر شهرها، کارگران تهرانی بدون‌در‌نظر‌گرفتن تورم 11.87درصدی در پاییز امسال با مجموع هزینه‌های زندگی حدود ٥٦‌میلیون‌تومان به‌صورت سالانه برای خانوار چهارنفره مواجه هستند.

این امر نشان می‌دهد که هر خانوار کارگر تهرانی ماهانه به‌طور متوسط حدود چهارمیلیون‌تومان هزینه را متحمل می‌شوند و دریافتی حداقل‌بگیر جامعه کارگری تهران در چنین شرایطی تنها 24.12درصد هزینه‌های زندگی او را پوشش می‌دهد.

در مقابل یک‌خانوار چهارنفره سیستان‌و‌بلوچستانی به‌صورت سالانه تنها با ١٨میلیون‌تومان مجموع هزینه‌های زندگی روبه‌رو هستند، یعنی یک‌میلیون‌و‌٥٠٠‌هزارتومان در ماه. این امر نشان می‌دهد دریافتی حداقل‌بگیر جامعه کارگری در این استان 73.91درصد از هزینه‌های زندگی این خانوار را پوشش می‌دهد. هرچند که با نگاهی به بیشترین و کمترین آمارها درمی‌یابیم درآمد کارگران در هیچ یک از استان‌های کشور کفاف هزینه‌های زندگی را نمی‌دهد و مشخص نیست که چه کسی این کسری را برای این خانوارها جبران خواهد کرد و اساسا این خانوارها برای جبران این کسری که در مواردی بسیار قابل‌توجه است، چه می‌کنند؟

پس از تهران، کارگران اصفهانی با مشکل جبران هزینه‌های زندگی با دریافتی حداقل‌بگیر جامعه کارگری روبه‌رو هستند. به بیان دیگر دریافتی این کارگران تنها 31.6درصد از هزینه‌های زندگی خانوارها را پوشش می‌دهد. این درحالی است که هزینه‌های خانوار یک‌خانوار چهارنفره در این استان ١٣میلیون‌تومان تفاوت را نسبت‌ به پایتخت نشان می‌دهد. به عبارتی دیگر، چیزی حدود سه‌میلیون‌و‌٥٠٠‌هزار‌تومان به‌صورت ماهانه.

دریافتی کارگران در استان کهگیلویه‌و‌بویراحمد نیز در مرحله بعد کفاف 33.88 درصد هزینه‌ها را می‌دهد و هزینه‌های زندگی در هر ماه برای هر خانوار در این استان حدود سه‌میلیون‌و‌٣٠٠هزار‌تومان خواهد بود. این در حالی است که این استان از کلانشهرهای کشور محسوب نمی‌شود و هزینه‌های بالای این استان معلوم نیست از چه ناحیه‌ای نشات می‌گیرد. از سویی مجموع هزینه‌های زندگی خانوار در این استان نسبت به اصفهان سه‌میلیون بیشتر است. البته باید در نظر داشت که الگوی مصرف در استان‌های مختلف کشور با یکدیگر متفاوت است و بر ‌این ‌اساس نسبت میزان هزینه‌های خانوار نیز متفاوت خواهد بود.

 در مقابل دریافتی کارگران در استان هرمزگان نیز 79.77درصد هزینه‌های یک‌خانوار چهارنفره را پوشش می‌دهد و این میزان پوشش‌دهی هزینه‌های زندگی به علت پایین بودن هزینه‌های خانوار در این استان است. این نرخ به‌صورت سالانه و در پاییز١٣٩٣ به ١٩میلیون‌تومان در سال رسیده است که تنها حدود یک‌میلیون‌تومان از هزینه‌های خانوار در استان سیستان‌وبلوچستان بیشتر است، یعنی باز هم چیزی حدود یک‌میلیون‌و‌نیم در ماه برای هر خانوار هرمزگانی.

پس از آن کارگران لرستانی با 59.78درصد نسبت دریافتی حداقل‌بگیر جامعه کارگری به هزینه‌های زندگی روبه‌رو هستند. به عبارتی دیگر به‌طور متوسط در هر‌ماه حدود یک‌میلیون‌و‌٨٠٠هزار‌تومان هزینه بر دوش یک‌خانوار لرستانی خواهد بود که تفاوت حدود سه‌میلیونی را در سال با هزینه‌های یک‌خانوار در استان هرمزگان نشان می‌دهد.



منبع: روزنامه شرق