پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) :
صادق زیباکلام در سرمقاله شرق نوشت:
علت این همه نارضایتی «نتانیاهو» از توافق احتمالی ایران و غرب بر سر برنامه هسته‌ای ما برای چیست؟ در ایران روایت‌های مختلفی در پاسخ به این پرسش وجود دارد. از جمله اینکه برخی اساسا مخالفت او را یک جنگ زرگری می‌دانند. به‌زعم طرفداران این تئوری که غالبا در میان تندروها طرفدار دارد، از آنجا که ما در توافق هسته‌ای خیلی عقب‌نشینی کردیم و از آنجا که این ما بوده‌ایم که امتیازات زیادی داده‌ایم و غربی‌ها هیچ امتیازی نداده‌اند لذا برای حفظ ظاهر و ردگم‌کردن هم شده، نتانیاهو به این توافق به‌شدت حمله می‌کند تا تیم مذاکره‌کننده ایران خیلی سرافکنده به کشور باز نگردد! حسب این تئوری توطئه، همه این برنامه‌های آمدن نتانیاهو به واشنگتن و سخنرانی در کنگره، نمایشی برای فریب افکار عمومی بود؛ اما آیا به‌راستی این‌گونه است و مخالفت تمام‌قد نتانیاهو به همراه بسیاری از اعضای جمهوری‌خواه کنگره، یک جنگ زرگری محسوب می‌شود؟ ای کاش این‌گونه بود و تندروهای خودمان این یک فقره را دست‌کم درست تشخیص داده بودند! ای کاش همه آن کف‌زدن‌ها و ابراز احساسات «عقاب»ها در کنگره، «فیلم» و «نمایش» یا به تعبیر دوستانمان در ایران، جنگ زرگری بود. اما متاسفانه این‌گونه نیست. درست است که بخشی از سخنرانی نخست‌وزیر رژیم اسراییل به واسطه تبلیغات انتخابات پیش‌روی در سرزمین‌های اشغالی بود اما او به بسیاری از آنچه که می‌گفت متاسفانه باور دارد. به پاسخ سوال ابتدایی می‌پردازم.
این مخالفت‌ها چندان به مساله هسته‌ای ارتباطی ندارد. درست است که اسراییلی‌ها نگرانی‌هایی از برنامه‌های هسته‌ای ما دارند اما مساله اصلی یا علت مخالفت اصلی تندروها در غرب، از جمله نخست‌وزیر اسراییل را باید در جای دیگری جست‌وجو کرد. فی‌الواقع همه کشورهایی که به چیزی کمتر از محو نظام اسلامی در ایران رضایت نمی‌دهند، از توافق هسته‌ای ایران با غرب «مکدر» شده‌اند. آنان ترجیح می‌دهند تا همان وضعیت دوران محمود احمدی‌نژاد و اصولگرایان، همچنان تداوم می‌یافت. ایران با آن شیوه به برنامه‌های هسته‌ای می‌پرداخت و در مقابل، غربی‌ها هم بر تحریم‌های بیشتر و آنچه از آن به عنوان تهدید نظامی یاد می‌کنند متمرکز می‌شدند تا کشورمان را از لحاظ اقتصادی به‌شدت ضعیف و آسیب‌پذیر کنند. چرا سعودی‌ها این‌همه نگران توافق هسته‌ای ما هستند؟ آیا غیراز این است که این همسایه عرب ایران هم مانند نتانیاهو و سایر دشمنان نظام، به درستی درک می‌کنید که امضای این توافق، لغو تحریم‌ها، تنش‌زدایی با غرب و کاهش تنش با ایالات‌متحده، باعث نیرومند‌ترشدن ایران می‌شود و طبیعی است که آنها این را نمی‌خواهند، همچنان که رژیم اسراییل و سایر مخالفان نظام هم چنین وضعیتی را نمی‌پسندند.
علت دیگر بغض و کینه نامبرده این است که او روزهای خوش دولت قبلی ایران را به یاد می‌آورد که در پرتو دیپلماسی خارجی، همه قدرت‌های مهم جهان یکپارچه علیه ایران عمل می‌کردند. اما او اکنون با دولت جدیدی در ایران مواجه شده که با استادی، ادب، متانت و ظرافت دیپلماتیک، در عین اینکه خواسته‌های خود را تا حد امکان به جلو می‌برد در عین حال هم توانسته شکاف عمیقی در آن جبهه واحد که پیش از این علیه ایران تشکیل شده بود به وجود آورد. نخست‌وزیر اسراییل حق دارد ناراحت باشد چون می‌بیند دولت جدید ایران توانسته بخش‌های معتدل، میانه‌رو و واقع‌بین‌تر حاکمیت ایالات‌متحده و اروپا و حتی اعراب را با خود همراه کند. او حق دارد ناراحت باشد چون می‌بیند سیاست‌های دولت قبلی ایران به گونه‌ای بود که وقتی رییس آن در مجامع بین‌المللی سخنرانی می‌کرد، عده‌ای سالن را ترک می‌کردند اما رییس‌جمهور ایران امروز با استقبال مجامع بین‌الملل روبه‌رو می‌شود. حالا این اتفاق برای نتانیاهو افتاده که بیش از ٥٠نفر از نمایندگان کنگره به دلیل اعتراض به سخنرانی وی جلسه را ترک کنند. او حق دارد ناراحت باشد چون می‌بیند دیپلماسی دولت جدید، عملا رییس‌جمهور ایالات‌متحده و حتی بخش‌هایی از کنگره و سنا را از تل‌آویو جدا کرده است. درعین‌حال تردیدی نباید داشت مخالفت جمهوریخواهان و نتانیاهو به همراه همه کسانی که خواهان محو جمهوری اسلامی ایران هستند پس از توافق هسته‌ای نه‌تنها کاسته نخواهد شد بلکه به‌شدت افزایش خواهد یافت.
