مذاکرات هسته‌ای و جنجال جاسوسی

دیروز، ۲۳ مارس،‌ روزنامه وال‌استریت جورنال گزارشی جنجالی درباره اقدامات جاسوسی اسرائیل برای دستیابی به جزئیات مذاکرات هسته‌ای آمریکا و ایران و بهره‌برداری از آن برای تحریک کنگره علیه دولت اوباما منتشر کرد.

جمعه، ‌۱۳ مارس ۲۰۱۵/ ۲۲ اسفند ۱۳۹۳، روزنامه واشنگتن اکزمینر،‌ متعلق به فیلیپ اَنشوتس، میلیاردر آمریکایی نزدیک به نئوکان‌ها، از تنظیم نامه‌ای خطاب به اوباما خبر داد با امضای ۲۵۰ نماینده کنگره، از هر دو حزب جمهوری‌خواه و دمکرات، در حمایت از نامه ۴۷ سناتور جمهوری‌خواه مخالف توافق هسته‌ای با ایران. واشنگتن اکزمینر نوشت که این نامه با تلاش اد رویس، رئیس کمیته خارجی مجلس نمایندگان کنگره، تهیه شده است.

عدم انتشار نامه ادعایی واشنگتن اکزمینر احتمال جعلی و تبلیغاتی بودن خبر فوق را تقویت می‌کرد تا سرانجام دیروز، ۲۳ مارس،‌ متن نامه در صفحه رسمی اد رویس منتشر شد ولی نه با ۲۵۰ امضاء. این نامه به امضای ۳۶۷ عضو کنگره، از هر دو حزب،‌ رسیده و در ۲۰ مارس/ ۲۹ اسفند برای اوباما ارسال شده است. یک هفته تأخیر برای گردآوری امضای بیش‌تر تلاش شدید «لابی» بسیار قدرتمندی را نشان می‌دهد که برای تخریب در توافق هسته‌ای دولت اوباما با ایران می‌کوشد.

دیروز، دوشنبه ۲۳ مارس،‌ همزمان با انتشار نامه اکثریت اعضای کنگره به اوباما، هیئت بلندپایه اسرائیلی عازم پاریس شد با هدف هماهنگی بیش‌تر با دولت فرانسه علیه توافق هسته‌ای با ایران.

فرانسه، به دلیل تحولات ژرف ناشی از سیاست‌های نئولیبرالی خصوصی‌سازی، و «صدور فرهنگ بیزنس انگلوساکسونی» به این سرزمین در سه دهه اخیر (تعبیر اوان جونز، استاد اقتصاد سیاسی دانشگاه سیدنی)، اینک مهم‌ترین سنگر «فرمانروایان مالی»، بویژه نسل جدید خاندان روچیلد، بشمار می‌رود که، به سبک اسلاف خویش، با روش‌های ماجراجویانه نه چندان پنهان، اهداف سیاسی و منافع مالی عظیمی را در منطقه خاورمیانه پی می‌گیرند.

در این فضای پرتنش، دولت اوباما اسرائیل را به جاسوسی در مذاکرات هسته‌ای با ایران و بهره‌برداری از اطلاعات ناشی از این جاسوسی برای تحریک نمایندگان کنگره علیه دولت متهم کرده است.

به گزارش وال‌استریت جورنال، سرویس‌های اطلاعاتی آمریکا از طریق دستیابی به مکاتبات رمز مقامات اسرائیلی متوجه شدند که آنان از جزئیاتی مطلع هستند که تنها از طریق دستیابی به مذاکرات کاملاً محرمانه و خصوصی طرفین [ايران و آمريكا] میسر است.

مقامات اسرائیلی به این اتهام واکنش نشان داده و اقدام به هرگونه عملیات جاسوسی علیه هیئت مذاکره‌کننده آمریکایی را بکلی منکر شدند. آنان ادعا کردند این اطلاعات را از طرق دیگر و از کانال‌های خود به دست آورده‌اند از جمله از طریق پوشش نزدیک اطلاعاتی رهبران [مقامات بلندپایه] ایران. یک مقام ارشد دفتر نتانیاهو به وال‌استریت جورنال گفت: «این اتهامات کاملاً دروغ است. دولت اسرائیل علیه ایالات متحده و سایر متحدان اسرائیل جاسوسی نمی‌کند. هدف از این اتهامات بی‌اساس تخریب پیوندهای استوار میان ایالات متحده و اسرائیل و رابطه اطلاعاتی مشترک ما است.»

این اطلاعات، از هر طریق به دست آمده باشد، آن‌قدر تأثیرگذار بوده که ران درمر، سفیر اسرائیل در واشنگتن، و «لابی نتانیاهو» بر پایه آن بتوانند امضای ۳۶۷ عضو کنگره،‌ از هر دو حزب جمهوری‌خواه و دمکرات، را به دست آورند.

این نخستین بار در تاریخ آمریکا نیست که نظامی‌گرایان،‌ به سود منافع خود، در سیاست خارجی دولت‌های وقت آمریکا خرابکاری می‌کنند. یکی از معروف‌ترین پیش‌نمونه‌های ماجرای اخیر «خیانت نیکسون»‌ است.

چند ماه پیش از برگزاری انتخابات ریاست‌جمهوری ۱۹۶۸، ریچارد نیکسون، نامزد حزب جمهوری‌خواه،‌ از طریق هنری کیسینجر، دوست و مشاور ویلیام آورل هریمن،‌ رئیس هیئت آمریکایی مذاکرات صلح پاریس با ویتنام شمالی، از طرح سرّی دولت جانسون برای انعقاد پیمان صلح میان ویتنام شمالی و جنوبی مطلع شد. در ژوئیه ۱۹۶۸ نیکسون از طریق آنا شنالت با بوی دیم، سفیر ویتنام جنوبی، در نیویورک مخفیانه ملاقات کرد و دولت سایگون را تحریک نمود که با طرح آتش‌بس دولت جانسون مخالفت کند.

در ویتنام صلح برقرار نشد. نیکسون در انتخابات ۱۹۶۸ برنده شد و از ۲۰ ژانویه ۱۹۶۹ قدرت را به دست گرفت. کیسینجر مشاور امنیت ملی و سپس وزیر امور خارجه دولت نیکسون شد. جنگ ویتنام چهار سال دیگر به درازا کشید؛ یک میلیون نفر دیگر از مردم ویتنام کشته شدند و ۲۰ هزار کشته و ۱۰۰ هزار مجروح به شمار قربانیان آمریکا در جنگ ویتنام افزوده شد. و در سال ۱۹۷۳ به هنری کیسینجر بپاس «خدماتش» در پایان دادن به جنگ ویتنام جایزه صلح نوبل اعطا شد.

در ۶ اوت ۲۰۱۴، جرج ویل، ‌روزنامه‌نگار سرشناس آمریکایی، در مقاله‌ای که به مناسبت چهلمین سال استعفای ریچارد نیکسون در واشنگتن پست منتشر کرد، کارشکنی سال ۱۹۶۸ نیکسون را، طبق قانون لوگان، «خیانت» نامید.