پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) : 
اکوتوریسم رو بعضی‌ها طبیعت‌گردی ترجمه کردن اما در حقیقت کمی مفهومش
وسیع‌تر از اینه. در تعریف علمی می‌گن: اکوتوریسم یک سفر و بازدید زیست
محیطی مسئولانه از مناطق طبیعی بکر است که برای لذت‌بردن از طبیعت و درک
مواهب آن و ویژگیهای فرهنگی مرتبط با آن انجام می‌شود، به طوری که باعث
ترویج حفاظت گردد و اثرات منفی بسیار کمی از جانب بازدیدکنندگان بر محیط به
جای گذارد و شرایطی را برای اشتغال و بهره‌مندی اقتصادی و اجتماعی مردم
محلی(بومی) فراهم کند. بنابراین اکوتوریستها افرادی هستند که از مرحله
علاقه ساده به طبیعت فراتررفته و پا در عرصه شناخت رازها و زیبایی‌های عمیق
آن می‌گذارند.
بنابراین هر کس که به هر طریقی به طبیعت سفر می کند،
الزاما اکوتوریست به حساب نمی‌آید. بهتره بدونیم فعالان این صنعت به ندرت
با گروه‌هایی بیش از 30 نفر به اینگونه گردش‌ها می‌روند.
بنابراین یکی از مهمترین اصول اکوتوریسم اینه:
«رد
پا» باید تنها اثری باشد که از اکوتوریسم در طبیعت به جا گذاشته می شود و
عکس‌ها و خاطرات سفر نیز تنها یادگاری‌هایی باشند که از طبیعت نزد
اکوتوریستها(بوم‌گردان)باقی می‌ماند.
در ادامه برخی قوانین اخلاقی اکوتورسیم رو هم آوردم به نظرم خیلی قابل استفاده است:
• به حساسیت های فرهنگی احترام بگذارید.
• در تور، حداقل میزان زباله و ضایعات زیست محیطی را تولید کنید.
• محیط طبیعی مورد بازدید خود را تمیزتر از زمان آغاز، ترک کنید.
• آرامش حیات وحش را بر هم نزنید.
• از محصولاتی که از حیوانات و گیاهان در خطر انقراض تهیه می شوند خریداری نکنید.
• با خرید محصولات بومی به اقتصاد محلی کمک کنید.
• باورها و اعتقادات سنتی و مردمی منطقه را بشناسید و به آنها بی‌احترامی نکنید.
• از چیدن گل در طبیعت خودداری کرده و در عوض با عکاسی از آن لذت ببرید.
• از مکانهای خصوصی و مردمان محلی و عشایر (بخصوص زنها و کودکان) بدون اجازه عکاسی نکنید.
• به اماکن مقدس احترام بگذارید.
• هرگز قولی را به عشایر و مردمان روستایی ندهید که نتوانید عمل کنید.
• سعی کنید در محیطهای روستایی و عشایری پوشش شما مناسب باشد.
