«کاترین ناتون»، سرپرست تیم تحقیق، در این درباره می گوید: «تحقیقات پیشین نشان داده بودند که داشتن ارتباطات اجتماعی قوی می تواند به عنوان یک منبع مفید و موثر روانی برای افراد مبتلا به عارضه پرخاشگری مطرح باشد. حال تحقیقات ما به بررسی این اثر در سطح ارتباطات خانوادگی توجه داشته است. ما در تحقیقات خود به این موضوع پرداخته ایم که آیا ارتباطات نزدیک خانوادگی می تواند در کودکان و جوانانی که شاهد خشونت های خانگی از قبیل دعوای بین پدر و مادر هستند به عنوان یک ابزار خودکار برای جلوگیری از پرخاشگری عمل کند یا خیر.»
در این تحقیقات تعداد ۴۶۵ فرد به عنوان جامعه آماری در نظر گرفته شدند و از این بین میزان ۷۰ درصد آنها یعنی تعداد ۳۲۶ نفر، جنسیت مونث داشتند. این گروه در نظرسنجی های آنلاین به سوال هایی درباره مواجهه با خشونت خانگی و دعوای پدر و مادرهای خود، میزان نزدیکی ارتباط های خانوادگی و سلامت روانی خود پاسخ دادند. شایان ذکر است که سن تمامی شرکت کنندگان در این نظرسنجی ها بین ۱۷ تا ۲۵ سال بود.
طبق این تحقیق افرادی که در خانواده های دارای خشونت خانگی زندگی می کنند در مقایسه با افراد دیگر از اعتماد به نفس پایین تر و اضطراب و نگرانی بیشتر برخوردار هستند.
