پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) : عبدالله شهبازی در بخشی از یادداشتی با عنوان «کانونهای مافیایی، استراتژی توسعه و ایران پساتوافق» در صفحه فیسبوک خود درباره برخی شرکتهای اروپایی اماده حضور در ایران نوشته: در دو سده اخیر نام خاندان روچیلد بعنوان مهمترین مصداق «توطئه کانونهای مالی یهودی» شهرت کمنظیر یافته. بخشی از تحقیقات من در ۲۵ سال اخیر معطوف به این پدیده بوده است. به درست یا غلط بودن تلقی رایج درباره روچیلدها و «پول یهودی» نمیپردازم ولی طبیعی است زمانی که میشنوم رئیس بخش خودرو مجتمع روچیلد بریتانیا و مشاور مجتمع پژو- سیتروئن از طراحی برای هجوم به بازار ایران سخن میگوید، تأمل کنم. فایننشال تایمز ۱۵ ژوئیه ۲۰۱۵ گزارشی درباره کمپانیهای خودروسازی و بازار گشوده شده ایران، در پی توافق وین، منتشر کرد با عنوان «خودروسازان به فرصت طلایی ایران مینگرند که در پی توافق هستهای پدید آمد.» این گزارش چنین آغاز میشود: «خودروسازان جهان برای تهاجم به ایران طی سالهای آینده مخفیانه نقشه میکشند.» در گزارش فوق، ویکاس سگال، مسئول سرمایهگذاری جهانی خودرو در مجتمع روچیلد بریتانیا (ن. م. روچیلد و پسران)، با اندی شرمن، خبرنگار فایننشال تایمز در لندن، گفتگو کرده است. فایننشال تایمز مینویسد: ایران بزرگترین بازار خودرو در خاورمیانه است با فروش ۹۰۰ هزار دستگاه و ساخت ۱.۱ میلیون دستگاه تا سال گذشته. آقای سگال معتقد است ایران ظرفیت آن را دارد که با تولید ۳ الی ۴ میلیون خودرو در سال طی این دهه به «نیروگاه صنعتی منطقه» تبدیل شود. آقای ویکاس سگال هندی است و مشاور استراتژیک مجتمع خودروسازی پی. اس. آ. پژو- سیتروئن نیز هست که در سالهای تحریم بر بازار خودروی ایران حکومت میکرد.
شهبازی در ادامه نوشته: سخن گفتن از طرح تهاجم شبکههای مافیایی مالی- تجاری برای اشغال ایران، بدون توجه به طرح روی جلد شماره ۱۸ ژوئیه ۲۰۱۵ اکونومیست، با عنوان «سلام آیتالله»، و مقاله مرتبط با طرح فوق، ناتمام است. اکونومیست ارگان غیررسمی متنفذترین کانونهای مالی لندن است که از سده نوزدهم میلادی در ایران ذینفع بودند و بیش از هر کانون مالی و سیاسی دیگر در ایران نفوذ داشتهاند. این نفوذ به پایان نرسیده و تداوم یافته است. اکونومیست مهم است زیرا به کانونی تعلق دارد که سنن دیرین مشارکت در تکاپوهای مالی جهان غرب و تحرکات استعماری دارد. این همان کانونی است که بر پایه امتیاز رویتر و با اقدامات سِر هنری دراموند ولف، وزیر مختار وقت بریتانیا در ایران، بانک شاهنشاهی ایران (بانک شاهی) را تأسیس کرد و انحصار نشر اسکناس ایران را به دست گرفت. بانک شاهی عملاً شاخهای از بانک هنگ کنگ و شانگهای بشمار میرفت و بعدها در مجتمع بانکی فوق رسماً ادغام شد. اکونومیست کاملاً بومی است، غریبه نیست.