این آهنگساز ادامه داد: وقتی که وارد دانشگاه شدم، اشعار ایشان را آنجا می‌خواندیم. او وقتی شعر خواندن من را دید، بسیار خوشحال شد. البته بعید نیست، خیلی از کسانی که این آلبوم را می‌شنوند، صدای دکلمه‌ام را دوست نداشته باشند، اما خوشحالم که آقای کدکنی ایرادی از نظر خواندن شعر بر من نگرفت.
سرپرست گروه «کامکارها» با بیان این‌که «کوچ بنفشه‌ها» را بر مبنای موسیقی ملی ایران نوشته است، گفت: وقتی حدود 20 سال پیش آلبوم «در گلستانه» را نوشتم، در تعریف موسیقی ملی ایران توضیحی ارائه دادم، اما متأسفانه می‌بینم که عده‌ای به موسیقی ایران به اشتباه موسیقی ارکسترال می‌گویند. در حالی که هسته‌ی اصلی موسیقی ایرانی باید براساس ملودی‌های ایرانی باشد و زمانی که اثر را گوش می‌کنیم، هویت ایرانی را حس کنیم.
این هنرمند پیشکسوت اظهار کرد: موسیقی ملی ایران قابلیت دارد که هم با سازهای غربی و هم با سازهای ایرانی اجرا شود؛ اما امروز می‌شنوم، برخی از جوان‌ها می‌گویند، موسیقی ملی فقط با سازهای ایرانی اجرا می‌شود.
او همچنین توضیح داد: من در این آلبوم، هیچ گونه نوآوری انجام ندادم و هیچ ادعایی هم ندارم. در آلبوم‌های قبلی از تکنیک «پلی‌فونی» استفاده کردم که این افتخار نیست، زیرا موضوعی مربوط به قرن‌های گذشته است.
کامکار با اشاره بر این‌که خوانندگی این اثر برعهده‌ی حمیدرضا نوربخش بوده است، تصریح کرد: هیچ خواننده‌ای به اندازه‌ی نوربخش مورد قبول من نیست. او شخصیت هنری‌اش را حفظ می‌کند و این موضوع برای من خیلی مهم است. او استاد آواز است و کارهای با ارزشی هم انجام داده است. البته خواننده‌محوری در موسیقی، کار درستی نیست، بویژه در آثاری که به آن‌ها فاخر گفته می‌شود. خواننده فقط یک عضو از یک مجموعه است.
این هنرمند با اشاره به این‌که سعی کرده است، در اثرش از ملودی‌های گوش‌آشنا استفاده کند، توضیح داد: وقتی از نوآوری حرف می‌زنیم، باید به آن تدام ببخشیم. نیما یوشیج وقتی اشعار نو را می‌ساخت، دوباره برنگشت و کار کلاسیک انجام نداد و همان روند را ادامه داد. این موضوع درباره موسیقی هم صدق می‌کند.
او در پایان سخنانش به فروتنی شفیعی کدکنی اشاره کرد که دوست نداشت، عکسش روی جلد این آلبوم قرار گیرد.
در مراسم رونمایی از آلبوم «کوچ بنفشه‌ها» که 24 مردادماه در شهر کتاب مرکزی برگزار شد، حمیدرضا نوربخش به‌عنوان خواننده‌ی این اثر در سخنانی گفت: این اثر ژانر خاصی دارد که من تا کنون آن را تجربه نکرده بودم. خواندن چنین آثاری با توجه به حس و حالی که دارند، کار دشواری است. وقتی در این آلبوم شور، بیات ترک یا بیات اصفهان را می‌شنویم با هر آنچه قبلا شنیده‌ایم، تاحدی متفاوت است و در واقع یک طعم خاص دارد.
مدیرعامل خانه موسیقی با بیان این‌که ارادت زیادی به خانواده‌ی کامکارها دارد، اظهار کرد: در موسیقی ما، در برخورد با خواننده فضایی افراطی وجود دارد که باعث می‌شود، خیلی وقت‌ها همه‌چیز به نام خواننده تمام شود. قطعات زیادی وجود دارند که همه خواننده اثر را می‌شناسند، اما نمی‌دانند که آهنگسازش چه کسی است.
او در پایان سخنانش تأکید کرد که با خواننده‌محوری به‌شدت مخالف است.
صبا کامکار، دختر هوشنگ کامکار نیز در این مراسم حضور داشت و از تولید چنین اثری اظهار خرسندی کرد.
