مد،لباس و لزوم حراست از عناصر ملي

پوشش سنتی و بومی اقوام مختلف کشور میراث معنوی ارزشمندی است كه نسل به نسل در جامعه پاس داشته شده است که در دهه های اخیر به دلايل مختلف؛ تحول اوضاع اجتماعی، تاثيرات تبليغاتي و رسانه اي و تبادل فرهنگي جهت دار و روابط با سایرکشورها در ورطه فراموشی قرار گرفته و نقش آن در تقویت فرهنگ اسلامی- ایرانی مغفول مانده است.

به گزارش «انتخاب اجتماعي» و به نقل از خبرگزاري صدا و سيما دومین جشنواره مد ولباس با افتتاح نمایشگاهی در همدان آغاز به کار کرد.مدیر اجرایی جشنواره گفت : از بین 200 اثررسیده به دبیرخانه این جشنواره ، 30 اثر انتخاب و به جشنواره راه پیداکرده است .

خانم والامقام افزود : در این نمایشگاه آثار پارچه سازی ، تاپستری و نمددانشجویان کارشناسی ، طراحی دوخت علمی کاربردی هم به نمایش گذاشته شده است.

آقای عبادی مدیرکل فرهنگ و ارشاد استان همدان هم گفت : حمایت طراحان وتولید کنندگان و شناسایی و معرفی الگو ها و مد های مناسب هدف اصلی این جشنواره است .

خانم حدیدی عضو شورای راهبردی دانشگاهی کارگروه مد و لباس و داور جشنواره نیز گفت : مدل های ارائه شده دراین نمایشگاه هنری ،کاربردی ، برای تولیدانبوه و بعضی بسیار خاص هستند که حضور دانشگاهیان و فنی و حرفه ای اینجشنواره را پربار کرده است.

خانم «فرشته سرابندي» كه به عنوان فعال در زمینه صنایع دستی و طراح لباس سالها در اين عرصه فعاليت مي كند، بر لزوم برنامه‌‌ریزی برای احیا و رونق دوباره لباس‌های محلی با رويكرد ملي تاکید می‌کند و می گوید: نبود برنامه ريزي مناسب و عدم حمایت از دلایل مهم فراموشی این لباس‌های فاخر و ارزشمند محلی است. پوشاک در تمام کشورها به عنوان یک عنصر فرهنگی مورد توجه قرار می گیرد چراکه صرفا یک پوشش و لباس نیست بلکه تجلی باورها، عقاید و ویژگی های مذهبی، اجتماعی و هنری یک قوم و ملت است که در لباس زنان و مردان و کودکان آن انعكاس داده می شود.

وي مي افزايد: لباس‌های اسلامی و ایرانی ریشه در فرهنگ بومي و ملي دارد، این لباس‌ها از تنوع بسیاری برخوردار است که باید با طراحی مناسب بتوان سلیقه‌ها و نیازهای مصرف‌‌کنندگان پوشاک را تامین کرد. وي با اشاره به این که لباس‌های اسلامی و ایرانی می‌‌تواند جایگزین مناسبی برای لباس‌های فرهنگ بیگانه در جامعه باشد معتقد است این نوع لباس‌ها تنوع مدل و رنگ‌بندی‌های زیبایی دارد که آحاد جامعه به نحو مطلوب می‌‌توانند از آن استفاده کنند. نقش و نگار موجود در لباس‌های محلی که اوج هنر و ظرافت هنرپردازآن را روایت می‌کند، اکنون خود نیز همانند هنرشان به فراموشی سپرده شده است و در انتظار رونق دوباره هنرشان لحظه‌ شماری می‌‌کنند.
این نکته که متناسب با پیشرفت جوامع، سبک و نوع زندگی و پوشش افراد نیز تغییر می کند، امری طبیعی و قابل قبول است اما این نباید به معنای طرد مظاهر و جلوه های اصیل فرهنگی منطقه تلقی شود و ضروری است تا در کنار عناصر مدرن، میراث های معنوی خود را نیز پاس داشت و آن را به نسل های بعد انتقال داد.

از همین رو می توان با به روز کردن پوششهای محلی برای نسل های جوان که بیشتر تمایل به پوشیدن لباسهای مد روز و غربی دارند، ایجاد جذابیت کرد و از این طریق نه تنها از آسیبهای فرهنگی این مساله جلوگیری کرد بلکه اثرات مثبت اقتصادی و اجتماعی بسیاری نیز آفرید. در این میان، حمایت از طراحان و تولیدکنندگان لباسهای محلی می تواند راهکار موثری در این راستا باشد.

قدر مسلم حفظ لباس های محلی موجود و احیای لباس های محلی فراموش شده، یکی از مهم ترین جاذبه های گردشگری و دست مایه جشنواره های فرهنگی خواهد بود. برنامه های کوتاه مدت در جامعه بازخورد زیادی ندارند و از سوی دیگر مسئولین برخورد جدی با این موج ضد فرهنگی نمی شود و این موضوع زمینه آزادی را ایجاد ساخته است.

تاثیر برنامه های هدفمند ماهواره برفرهنگ اصیل اسلامی خانواده ها، سعی در سست نمودن پی و بنیان خانواده و در نهایت ویرانی آن دارد و این حمله را چنان نرم و آرام انجام می دهد که خانواده ها وجود خطرناک آن را احساس نکنند، لذا باید با هوشیاری وارائه آموزش های لازم و بالا بردن سطح آگاهی مردم در مقابل این توطئه ها به حفظ هویت اسلامی و ایرانی خود بپردازیم و گول تبلیغات رنگین غرب را نخوریم.

باید از سوی دستگاه های متولی اين امر مهم تمهیدات كاربردي و با رويكرد بلند مدت اندیشیده شود تا نوع پوشش محلی بیش از گذشته در جامعه معرفی و تبلیغ شود تا رویکرد افراد به این نوع پوشش به یک امر عادی در جامعه تبدیل شود و جامعه از اين عنصر فرهنگ ملي پاسداري كند.