پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) : رهبر معظم انقلاب در نوروز سال جاری خاطرنشان کردند: اگرچه آمار تلفات تصادفهای جادهای کاهش یافته است اما آمار تلفات همچنان بالاست و نیروی انتظامی و دستگاههای مسؤول باید تلاش کنند این آمار بهطور مستمر کاهش یابد.
به گزارش تسنیم، حوادث جادهای متاسفانه به نحو غیر معمولی تلفات میگیرد. مشکلات مربوط به جاده، به همراه مشکلات مربوط به وسائل نقلیه و نیز مشکلات مربوط به فرهنگ رانندگی و در نهایت مشکلات مربوط به شخص راننده ازجمله عوامل اصلی دخیل در تلفات جادهای است. در یکی از این حوادث جانگداز، سقوط یک دستگاه اتوبوس حامل سربازان پادگان 05 کرمان به دره و کشتهشدن تعدادی از آنان، در هفته گذشته موجی از اخبار و احساسات را ایجاد کرد. رهبر معظم انقلاب اسلامی در موارد متعددی در گذشته نسبت به تلفات جادهای و لزوم برنامهریزی صحیح مسؤولان برای جلوگیری از آن و کاهش این تلفات تذکر داده بودند. در مورد اخیر نیز رهبر معظم انقلاب اسلامی در پیامی درگذشت غمانگیز جوانان عزیز سرباز در سانحه جادهای را تسلیت گفتند و تأکید کردند مسؤولان در قبال این حوادث باید همه پیگیریهای لازم را انجام دهند.
در پی سانحه تصادفی که منجر به کشته شدن تعدادی از سربازان پادگان 05 کرمان شد، رهبر معظم انقلاب اسلامی در پیامی درگذشت این جوانان عزیز سرباز را تسلیت گفته و ضمن تأکید بر اینکه مسؤولان در قبال این حوادث باید همه پیگیریهای لازم را انجام دهند، خاطرنشان ساختند که جان عزیز جوانان ما نباید در معرض چنین خطراتی قرار بگیرد. متن پیام رهبر انقلاب اسلامی به این شرح است:
بسم الله الرّحمن الرّحیم
خبر غمانگیز سانحهی جادّهای برای جوانان عزیزی که در حال خدمت سربازی بودهاند، موجب تأسف عمیق اینجانب شد. به خانوادههای داغدیدهی آنان از صمیم دل تسلیت میگویم و بارش رحمت الهی را در این شبها و روزهای پر برکت بر همهی آنان مسألت میکنم. مسؤولان نظامی و غیرنظامی در قبال این حوادث باید همهی پیگیریهای لازم را انجام دهند. جان عزیز جوانان ما نباید در معرض چنین خطراتی قرار بگیرد.
سیّد علی خامنهای - 5/ تیرماه/1395
متاسفانه سطح تلفات جادهای در کشور ما از میزان بسیار بالایی برخوردار است. 4 عامل اصلی مؤثر در حوادث جادهای به طور معمول عبارتند از: 1. جاده و مشکلات مربوط به جادهها؛ 2. وسایل نقلیه و مشکلات مربوط به آن؛ 3. فرهنگ رانندگی و برنامهریزیهای مرتبط با راهنمایی و رانندگی؛ 4. راننده و سرنشینان و رفتار شخص آنها.
مطابق آمار سازمان سلامت جهانی، هر سال یک میلیون و 250 هزار نفر در تصادفات جادهای در دنیا جان میدهند. از این میزان، جمهوری اسلامی ایران یکی از کشورهای موفق در کاهش تلفات جادهای محسوب میشود که از سال 2004 که میزان این تلفات حدود 37 هزار نفر بوده است، توانسته است میزان تلفات را در سال 2014 به حدود 24 هزار نفر کاهش دهد.
این در حالی است که کل تعداد تلفات جادهای در دنیا در حال افزایش چشمگیر است و مطابق پیشبینیهای موجود تا سال 2030 نیز این روند رو به افزایش خواهد بود.
یعنی در حالی که در دنیا تعداد تلفات جادهای در حال افزایش است، ایران حرکتی رو به کاهش را برنامهریزی کرده است که این امر جای تقدیر دارد؛ خصوصا باید به این نکته توجه کرد که آمارهای کلی تلفات جادهای در منطقه خاور میانه و شمال آفریقا بهشدت در حال افزایش سالانه است.
البته این کاهش هر چند امر مطلوبی است اما باید توجه داشت که بهلحاظ میزان کل تلفات جادهای، متأسفانه ایران وضعیت نامطلوبی در جهان دارد و بعد از کشورهای چین (367،261 نفر)، هند (562،238 نفر)، برزیل (059،41 نفر)، اندونزی (279،38 نفر)، نیجریه (621،35 نفر)، آمریکا (064،34 نفر)، روسیه (025،27 نفر) و پاکستان (781،25 نفر)، کشور ما بالاترین میزان مرگ و میر ناشی از حوادث جادهای را دارد. مشخص است که با توجه به جمعیت برخی از این کشورها، وضعیت کشور ما در اینزمینه نامطلوب است. حتی اگر ملاک را بر اساس جمعیت نیز قرار دهیم، ایران وضعیت خوبی در اینزمینه ندارد. البته اگر میزان مرگ و میر سالانه را به نسبت هر صد هزار ماشین که در هر کشور حرکت میکنند در نظر بگیریم، (یعنی فراوانی وسائل نقلیه را نیز در نظر بگیریم) آنگاه وضع ایران بهتر خواهد بود و ایران در جایگاه 85 جهان قرار میگیرد و این به این معنی است که وضعیت ایران در این زمینه از 84 کشور دیگر بهتر است اما این رتبه نیز شایسته جمهوری اسلامی ایران نیست.
بر این اساس ضرورت توجه به توصیه رهبر معظم انقلاب روشن میشود که در نوروز سال جاری خاطرنشان کردند: اگرچه آمار تلفات تصادفهای جادهای کاهش یافته است اما آمار تلفات همچنان بالاست و نیروی انتظامی و دستگاههای مسؤول باید تلاش کنند این آمار بهطور مستمر کاهش یابد.
امید است که جدی گرفتن توصیه رهبر معظم انقلاب توسط همه مسؤولان باعث شود که شاهد بهبود هر ساله و هر روزه وضعیت کشور در اینزمینه باشیم.