هاشمی: چرا شعار او "عدالت" بود و کارش "قانون شکنی"؟

سایت آیت الله هاشمی رفسنجانی با بازنشر سخنان اولین رئیس مجلس شورای اسلامی، از شعار "عدالت" بنی صدر و "قانون شکنی های" پی در پی وی سخن گفت و به "واکنش نیم سطری امام به تهدید بنی صدر" اشراه ای نیز داشت.

به گزارش سرویس سیاسی پایگاه خبری تحلیلی "انتخابگ؛ آیت الله هاشمی رییس اولین مجلس شورای اسلامی به عنوان یکی از تاثیر گذار ترین چهره های شناسایی و تقابل با جریان انحرافی خزنده سالهای ابتدایی پیروزی انقلاب که زیر تابلوی ریاست جمهوری فعالیت می کرد در تحلیلی کوتاه و جامع به چگونگی برنامه ریزی این جریان برای سوء استفاده از فضای فشارهای همه جانبه بین المللی ؛ جنگ تحمیلی و گسترش کینه های داخلی برای باج گیری از نظام را در کنارآموزه های مدیریتی امام (ره) در مدیریت قاطع این بحران تاریخی بیان نموده است .
 
در بخشی از این سخنرانی که تاریخ آن به ۲۹ سال قبل باز می گردد ؛  آمده است : "  امام با آرامشی خاص و با توکلی  کم نظیر در مقابل تهدیدات بنی صدر آنهم با وجود جنگ تحمیلی و نفوذ منافقین در بدنه مدیریتی کشور دست به قلم بردند و با  یک سطر کوتاه - یا به عبارت درست تر "نیم سطر" که کاملاً اقتصاد را در کاغذ و قلم و وقت مراعات کرده بودند - نوشتند: " من ابوالحسن بنی‏ صدر را از فرماندهی کلّ قوا عزل کردم. " این دیگر خط بود به ‏همه. ما، ملاحظه امام را می‏کردیم؛ در مجلس ملاحظه می‏کردیم، همه مردم دندان روی جگرشان بود، در مقابل تهمتها ؛ دروغها و بی اخلاقی های بی پایان بنی صدر نسبت به بزرگان نظام  روی فرمان آتش بس امام عمل می‏کردند. امّا اینجا که امام خودشان این کار را کردند، معنی‏اش آن بود که " یاد بگیرید چه کار باید بکنید "

گزیده سخنرانی سال ۱۳۶۱ آیت الله هاشمی رفسنجانی بدین شرح است :

 *  مجلس زیر سایه تهدیدات رئیس جمهور و جریان پیرامونش که سعی در تحمیل اهداف و برنامه های خود با مجلس توسط فشار و هوچی گری رسانه ای ؛ قرار داشت ؛ در اوج این فضا بود که  امام آن جمله تاریخی را فرمودند که : "  مجلس  در رأس امور است "  و هر تصمیمی که بگیرد و شورای نگهبان تصویب کند، هیچ مقامی - هر کس می‏خواهد باشد - حق ندارد در مقابل او حرف بزند " ؛ به راستی امام، نقش رهبری خودشان را با ظرافت انجام می‏ دادند که خداوند سایه این مرد بزرگ را بر سر این امّتْ مُدام حفظ کند که خیلی ارزنده است .

* مهم ترین تاکتیک بنی صدر فرو بردن کشور در اختلافات و دشمنی و قانون شکنی بود بخاطر همین هم بود که شعار برقراری عدالت داد تا زیر سایه آن هم بتواند بزرگان نظام و یاران امام را تخریب کند و هم خود و اطرافیانش فرصت سوء استفاده از امکانات کشور را بیابند اینطور بود که ظرف مدت کوتاهی ما شدیم غارتگر بیت المال و او شد مدعی برقراری عدالت اجتماعی و احقاق حق مردم

*بنی صدر که می‏ دید که ما در مجلس از موضع قانونی حرکت می‏کنیم، عصبانی می‏شد. یک چیزهایی از اختیارات شاه معدوم بود، همه را امضا می‏کرد و مورد استفاده قرار می‏داد. اما مصوبات مجلس را اجراء نمی کرد ، و می گفت نباید اختیارات یک رئیس جمهور ۱۱ میلیونی با یک نماینده ۱۱ هزار رایی برابر باشد با این استدلال مصوبات نمایندگان مجلس را به سخره می گرفت و اجراء نمی کرد  با این وجود کارهای جالب مجلس و تاکید بر محوریت قانون، مجلس را متین ‏تر می‏کرد و دل مردم گرمتر می‏شد

* کارهای غیر قانونی جریان بنی صدر در جایگاه ریاست جمهوری و مقابله با اقدامات قوه قضائیه به جایی رسید که پیغام داد که  اگر برخوردها ادامه پیدا کند  اسناد سرّی نظام  را منتشر می کند و چه می کند و چه می کند ؛ به خیال خودش فکر می کرد چون کشور در شرایط جنگی و زیر تهدید کشورهای خارجی و صدام است می تواند با تهدیدات لفظی قضیه به را " بن بست " بکشاند ؛ واقعا شرایط سختی بود

* امام با آرامشی خاص و با توکلی  کم نظیر در مقابل تهدیدات بنی صدر آنهم با وجود جنگ تحمیلی و نفوذ منافقین در بدنه مدیریتی کشور دست به قلم بردند و با  یک سطر کوتاه - یا به عبارت درست تر "نیم سطر" که کاملاً اقتصاد را در کاغذ و قلم و وقت مراعات کرده بودند - نوشتند: " من ابوالحسن بنی‏ صدر را از فرماندهی کلّ قوا عزل کردم. " این دیگر خط بود به ‏همه. ما، ملاحظه امام را می‏کردیم؛ در مجلس ملاحظه می‏کردیم، در حزب ملاحظه می‏کردیم، همه مردم دندان روی جگرشان بود، در مقابل تهمتها ؛ دروغها و بی اخلاقی های بی پایان بنی صدر نسبت به بزرگان نظام  روی فرمان آتش بس امام عمل می‏کردند. امّا اینجا که امام خودشان این کار را کردند، معنی‏اش آن بود که " یاد بگیرید چه کار باید بکنید " فردایش، مجلس پیشنهاد عدم  کفایت  سیاسی بنی صدر را مطرح کرد که یک نقطه تاریخی است.


*مجلس یک حرکت قانونی کرد، با آن رأی عجیب! فقط یک ‏نفر رأی مخالف داد و همه کسانی هم که بنی ‏صدر روی آنها حساب کرده بود، با این اصل موافقت کردند یا دست کم به ‏سکوت گذراندند. قضیه در دنیا هم خیلی اوج داشت. مجلس که مخفی نبود، مذاکرات هم که سرّی نبود، آزاد آزاد هم بود؛ مخالف حرف می‏زد، موافق حرف می‏زد - مثل هم - هر کس حرف خودش را می‏زد و بنده هم با نهایت قساوت، دخالت می ‏کردم که مبادا حقّ مخالفین را بگیرند و نگذارند آنها حرف بزنند. آنها هم حرفهایشان را می‏زدند تا آن رأی قوی مجلس به ‏دست آمد؛ و به دنبالش آن حمایت عجیب مردمی ؛ این حرکت تاریخی مجلس که با جلوداری امام انجام شد به یقین در تاریخ انقلاب ثبت خواهد شد .
* هرگز نباید تصور کنیم در آینده چنین جریاناتی ظهور و بروز حتی در زیر نقابهای متفاوت نخواهد داشت امام مجلس را در راس امور قرار دادند تا جلوی هر نوع فتنه های مشابه بنی صدر را در آینده نظام بگیرند .