شرق نوشت: دولت طرح افزايش تعطيلات عيد فطر را تصويب و به مجلس ارسال كرده است. ظاهرا اين اقدام در پي تمايل و اعلام رييس جمهور نسبت به افزايش تعطيلات در كشور است. وي از ابتداي قرار گرفتن در جايگاه رياست جمهوري بارها تمايل خود را به افزايش تعطيلات نشان داده است؛ چنانچه دولت وي از دست و دل بازترين دولت هاي پس از انقلاب در تعطيل كردن روزها به شمار مي آيد.

 تعطيلي روزهاي بين تعطيلاتي، تعطيلي به دليل آلودگي هوا، كاهش ساعت هاي كاري به دليل آلودگي هوا و ماه رمضان و از همه پرحاشيه تر تعطيلي سه روزه عيد فطر سال 1385 از جمله بهانه هاي دولت براي نشان دادن تمايل خود به تعطيلي بوده است.

به تازگي نيز او اعلام كرد به دليل كمبود تعطيلات در كشور بايد به سمت تعطيل كردن روزهاي پنجشنبه حركت كرد و تنها چند روز پس از اين جمله بود كه در آخرين نشست هيات دولت با تصويب طرح افزايش تعطيلات عيد فطر نشان داد كه تنها شعار نداده است. احمدي نژاد معتقد است با افزايش تعطيلات جامعه به سمت و سوي سلامت و استحكام نهاد خانواده پيش مي رود؛ البته نظري كه مخالفان بسياري داشته و دارد.

 مخالفان او از جمله احمد توكلي، رييس مركز پژوهش هاي مجلس معتقدند افزايش تعطيلات بيش از آنچه وجود دارد، اقتصاد بيمار ايران را بيمارتر مي كند و مغاير با سياست هاي توسعه گرايانه است. برخي ديگر چون جعفرزاده، رييس كميسيون اجتماعي مجلس نيز افزايش تعطيلات را نه در حيطه اختيارات دولت كه وظيفه كميسيون اجتماعي دانسته و معتقد است: «بايد تعطيلات كشور ساماندهي شوند و سپس موضوع افزايش تعطيلات عيد فطر مطرح شود.»

    جعفرزاده كه خود از موافقان موضوع افزايش تعطيلات عيد فطر است، مي گويد: اين طرح براي كشور مسلماني چون ايران بسيار خوب است اما بايد اول تعطيلات كشور ساماندهي شوند و در برخي ايام چون ايام عيد نوروز اين تعطيلات كاسته شوند تا بعد از آن فكري براي افزايش عيد مذهبي فطر كرد. جواد آرين منش، از ديگر نمايندگان مجلس نيز با افزايش تعطيلات در شرايط فعلي موافق نيست و آن را به مصلحت كشور نمي داند.

 مركز پژوهش هاي مجلس شوراي اسلامي نيز در آبان ماه سال ۸۵ با ارايه گزارشي، تعطيلات رسمي ايران را يكي از پرتعطيلي ترين كشورهاي جهان توصيف كرده و حتي پيشنهاد داد تا برخي از تعطيلات ملي از جمله ۲۹ اسفند روز ملي شدن نفت و ۱۳ فروردين را از تعطيلات رسمي حذف كنند؛ البته احمدي نژاد چون هميشه از در مخالفت برخاست و در تازه ترين واكنش اش نسبت به منتقدان تعطيلات گفت اصلااين گونه نيست كه در ايران تعطيلات زياد باشد.

 او گزارشي نيز در مقابل گزارش مركز پژوهش ها ارايه كرد. احمدي نژاد مي گويد: در گزارشي كه از اين موضوع در شوراي عالي انقلاب فرهنگي ارايه شد، كمترين ميزان تعطيلات متعلق به كشوري بود كه هم اكنون در خليج عدن قرار داشته و با مشكلات بسياري روبه رو است و پس از آن كمترين تعطيلات در ايران وجود دارد.

 بنابراين روشن است كه موضوع تعطيلات نيز چون ساير موارد به نظرات رييس جمهور و سايرين تقسيم بندي شده است و در اين بين آنچه اهميت يافته، اين پرسش است كه آيا تعطيلات واقعا در ايران زياد است يا كم؟
تعطيلات در ساير كشورها  در تقويم سال 1390 براي ايراني ها 23 روز تعطيلي به مناسبت هاي مختلف ثبت شده است؛ البته تعطيلاتي كه در چند سال گذشته يك بين التعطيلين هم به آنها اضافه شده، اما جزو آمار حساب نمي شود.

 به اين ترتيب ايراني ها در سال 1390 با احتساب جمعه ها 75 روز سال را در تعطيلي به سر خواهند برد كه در مقايسه با مجموع تعطيلي كشورهاي ديگر نشان مي دهد ايران خيلي هم تعطيل نيست.

در همه كشورهاي اروپايي شنبه و يكشنبه به عنوان روزهاي آخر هفته تعطيل است؛ به اين ترتيب در حالي كه تعطيلات آخر هفته در ايران 52 روز جمعه است، در كشورهاي اروپايي تعطيلات آخر هفته 104 روز در سال است يعني دو برابر ايران. البته اين تعطيلات جدا از تعطيلات مناسبتي در اين كشورهاست.

 حتي در اين ميان برخي بهره وري پايين كار در ايران را جبران كننده اين كاهش تعطيلات مي دانند كه با وجود درست بودن بايد آن را غيرمرتبط دانست. سازمان بين المللي كار «تعطيلي» را روزي تعريف كرده است كه فرد مي تواند به ميل خود تصميم گرفته و روز خود را سپري كند.

 در چنين روزي فرد مي تواند تصميم بگيرد كه در خانه بماند يا به مسافرت برود يا اينكه حتي كار كند. به گفته اين سازمان آنچه در اين تعريف مهم است، اجبار به حضور ساعتي مشخص در محلي معين و انجام وظيفه اي مشخص شده از سوي كارفرما يا كارفرمايان است.

 با چنين تعريفي آلماني ها در سال، 117روز را تعطيل هستند و مي توانند براي خود تصميم بگيرند. اما كشور آلمان دو روز در هفته را به عنوان تعطيلات آخر هفته براي كاركنان در نظر گرفته است.

پس با احتساب اين روزها، حدود 117 روز از سال در آلمان تعطيل است و اين در حالي است كه روزهاي تعطيل با احتساب جمعه ها در ايران و با توجه به اينكه روزهاي پنجشنبه در كشور ما تعطيل رسمي اداره ها نيست و كارمندان بايد حداقل تا ساعت 13 در محل كارشان باشند، 77 روز است.

 به اين ترتيب ايران 40 روز كمتر از آلمان تعطيل است؛ البته همزمان شدن تعطيلات كشور ما با روزهاي كاري در اروپا و آمريكا باعث مشكلاتي در بخش هاي مختلف اقتصادي و بورس مي شود، اما اين دليل بر آن نيست كه اروپايي ها به اين خاطر از تعطيلات بيشتري بهره ببرند.

 در كشور نروژ نيز 17 روز در سال تعطيل رسمي است و با حساب 104 روز تعطيلات آخر هر هفته در سال، كاركنان 121 روز در سال تعطيلي دارند كه 44 روز از كل تعطيلات ايران بيشتر است. نگاه به تعطيلات ژاپن هم نكات جالب توجهي را به دست مي دهد چراكه ژاپن دقيقا به اندازه ايران تعطيلات رسمي دارد؛ يعني 25 روز در سال. ابتداي ماه مي بهترين روزها براي ژاپني هاست.

سه روز تعطيلات رسمي پشت سر هم دارند كه به تعطيلات شنبه و يكشنبه آخر هفته ختم مي شود و رسما يك هفته را تعطيل مي كند. ژاپني ها اين هفته را گلدن ويك يعني هفته طلايي مي گويند.

با حساب تعطيلات شنبه ها و يكشنبه ها در ژاپن، سالانه 129 روز در اين كشور تعطيل و باز هم 52 روز بيشتر از ايران است. در كشور اندونزي نيز كه تعطيلات آخر هفته دو روز است، پنج روز در سال تعطيل رسمي عنوان شده كه البته دولت اين كشور معمولابراي عيد فطر پنج روز را تعطيل اعلام مي كند كه با اين حساب سالانه حدود 113 روز در اندونزي تعطيل است.

در انگلستان و ولز نيز هشت روز، اسكاتلند 9 روز و ايرلند شمالي 10 روز در سال تعطيل و شنبه ها و يكشنبه ها، اداره ها و كارخانه ها تعطيل هستند.