روزنامه اعتماد در یادداشتی به قلم عباس عبدی نوشت:آقای دکتر احمد توکلی در هفته گذشته متنی را خطاب به آقای روحانی نوشته و منتشر کردند و در این متن نسبت به اظهارات آقای روحانی در ارومیه و همدان و کرمانشاه اعتراض؛ و با ذکر بخشی از سخنان آقای روحانی آن را نقد کردند و بیان این مطالب را مصداق تیغ کشیدن به روی نظام جمهوری اسلامی ایران در هیات یک اپوزیسیون دانستند.
اگر كسي جز آقاي توكلي از اردوگاه اصولگرايان چنين مطلبي را مي‌نوشت و منتشر مي‌كرد مساله‌اي نبود و آن را در كنار انواع و اقسام نوشته‌هاي جناحي دسته‌بندي مي‌كرديم و بايد با كرامت از كنار آن عبور مي‌شد. ولي از آنجا كه آقاي توكلي در مواردي نشان داده‌اند كه فراتر از تعلقات جناحي فكر كرده و عمل مي‌كنند بنابراين انتظار مي‌رفت كه اين نوشته نيز در پرتو همين پيش‌فرض خوانده و شنيده شود كه در اين صورت تاثير بسزايي داشت؛ پيش‌فرضي كه در اين زمينه خود را نشان نداده است.
... معتقدم كه آقاي روحاني به نحوي واكنشي رفتار كردند و گمان مي‌كنم در ادامه شاهد اين موارد نخواهيم بود. ولي پرسشي كه از آقاي توكلي مي‌توان طرح كرد اين است كه به قول معروف آيا بهتر نيست كه ما يك سوزن به خود بزنيم و يك جوالدوز به ديگران؟ آيا آقاي توكلي هيچ كوششي كردند كه برنامه‌هاي سازماندهي شده عليه شخص دوم كشور را كه نامزد رياست‌جمهوري هم هستند در گلستان و سپس فرودگاه اروميه و همدان نقد كنند؟ به‌طور قطع كسي باور نخواهد كرد كه چنين اقداماتي خودبه‌خودي و بدون حمايت‌ها و سازماندهي ويژه انجام شود. آيا جناب آقاي توكلي حتي يك نيشگون آرام از برنامه‌ريزان اين اقدامات گرفتند؟ حداقل مي‌توانستند به آقاي روحاني متذكر شوند كه ما انتظار نداشتيم كه شما از اين رفتارها عصباني شويد و در ضمن آن رفتارها را نيز محكوم مي‌كردند.
شايد گفته شود كه ايشان از اين رفتارها مطلع نبوده‌اند، ايرادي ندارد مي‌پذيريم. ولي آقاي توكلي به عنوان كسي كه دانش‌آموخته اقتصاد است، چرا در برابر نظرات وهن‌آميزي كه از سوي نامزدهاي اصولگرا در امور اقتصادي بيان مي‌شود سكوت مي‌كنند؟ از آقاي توكلي چون انسان متشرعي هستند، مي‌توان پرسيد كه آيا برخي از وعده‌هاي آقايان مصداق عنوان تدليس نيست؟ تدليس به معناي فريب دادن و پنهان كردن واقعيت مورد معامله است. اگر كسب راي را نوعي معامله بدانيم كه نامزد رياست‌جمهوري برنامه مي‌دهد و مردم با راي خود آن را مي‌خرند، در اين صورت از نظر آقاي توكلي گفتن اينكه اقتصاد را در طول ٤ سال 2.5 برابر مي‌كنم، مصداق چيست؟ اگر كسي مدعي شود كه با وضع اقتصاد ايران و افرادي كه در ستاد او هستند سالانه 1.5 ميليون شغل و در طول ٤ سال ٦ ميليون شغل ايجاد مي‌كند، مصداق چيست؟ اگر كساني مدعي شوند كه يارانه‌ها را سه برابر و به هر بيكار ماهانه ٢٥٠ هزار تومان پرداخت مي‌كنند، مصداق كدام عنوان شرعي معاملات است؟ شما به عنوان دانش‌آموخته اقتصاد، زكات دانش خود را كي به جامعه خواهيد داد؟ آيا سكوت در برابر اين اظهارات و وعده‌هاي عجيب و غريب از جانب شما رواست؟ مهم اين است كه چنين نقدهايي از اردوگاه اصولگرايان انجام شود و الا چند سال ديگر دوباره گفتن اينكه اشتباه كرديم، گرهي را از كار فروبسته مردم باز نمي‌كند، همچنان كه اصولگرايان امروز هرچه هم درباره احمدي‌نژاد بگويند و از او تبري بجويند، جبران خسارات بزرگي را كه در دوره او به اقتصاد كشور و از آن مهم‌تر به روح و روان جامعه وارد شد نمي‌كند.
جناب آقاي توكلي شما در قضيه واگذاري املاك نجومي نشان داديد كه برخلاف سكوت ساير اصولگرايان داراي اصول و انصاف هستيد. در نقد قضيه حقوق‌هاي نجومي اصلاح‌طلبان كم و كسري نگذاشتند ولي در موضوع املاك شهرداري در آن سو فقط جنابعالي لب به سخن گشوديد و شما خوب مي‌دانيد كه واگذاري اين املاك به جز با دستور شهردار در اختيار هيچ‌كس ديگري نيست. او در مناظره گفت كه آنها را به رفتگران! واگذار كرده است. از شما انتظار مي‌رود كه از موضع عدالت‌خواهي و شفافيت اسامي اين رفتگران عزيز را افشا فرماييد تا ميان نقدتان به آقاي روحاني و قاليباف موازنه‌اي حداقلي برقرار شود.
