قالیباف و خوشبختی های دور از دسترس

این گونه است که قالیباف هر چهار سال حتی در لباس پوشیدن و اندازه ریشش متفاوت است و بی قراری شخصیتی و اضطراب را می توان در برخوردهای او کاملا مشاهده کرد.

 

به گزارش انتخاب به نقل از عصر ایران، ویکتور فرانکل از بزرگان روانشناسی می گفت: "خوشبختی دنبال کردنی نیست بلکه پیش آمدنی است."  و می یالوم روانشناس بزرگ دیگر گفته بود :"هر چه بیشتر دنبال رضایت خاطر می گردیم بیشتر از دستش می دهیم.وقتی ظرفیت های بالقوه خویش را شکوفا می کنیم تا حدودی طعم خوشبختی را می چشیم". قالیباف و خوشبختی های دور از دسترس
 
اینها را نوشتم تا به مورد عجیب و عبرت آموزی به نام "محمد باقر قالیباف" اشاره ای کوتاه کنم . او یک مدیر اجرایی توانمند است که معمولا در اجرای امور محوله به خوبی قدم بر می دارد . این نقطه قوت شهردار تهران است که دوازده سال گذشته را بر این کرسی مهم تکیه زده است.
 
اما چرا قالیباف برغم این توانمندی دائم در حال تجربه شکست است؟ به نظر می رسد باید میان خود واقعی قالیباف و قالیبافی که هر دوره برای ریاست جمهوری نامزد می شود تمایز قائل شد. خود واقعی قالیباف همانی است که در مدیریت می بینیم. اما قالیباف نامزد ریاست جمهوری، در هر دوره ای متفاوت است. قالیباف سال 84 یک چهره دارد ، قالیباف 92 یک چهره و قالیباف 96 یک چهره .
 
این بلایی است که قالیباف خودش در درجه اول بر سر خودش آورده است . او باید خودش می بود تا روزی مردم چهره واقعی او را بشناسند و برای رئیس جمهور شدن به او مراجعه کنند .
 
 اما علاقه و میل شدید به رئیس جمهور شدن سبب شد هر بار مشاورینی استخدام کند که آنها را باید مشاورین حرفه ای نامید. مشاورینی که فرقی برای شان نمی کند به چه کسی مشاوره می دهند ، پول می گیرند و مشاوره می دهند . شاید هم ملک و منفعت و پست می گیرند و مشاوره می دهند .
 
این گونه است که قالیباف هر چهار سال حتی در لباس پوشیدن و اندازه ریشش متفاوت است و بی قراری شخصیتی و اضطراب را می توان در برخوردهای او کاملا مشاهده کرد.
 
به حرف های این قالیباف اصلا نمی توان اعتماد کرد. می گوید نامزد نمی شوم ،اما می شود. می گوید ستاد نمی زنم اما می زند. می گوید پوستر  و بنر چاپ نمی کنم، اما تمام در و دیوار شهر پر می شود از پوسترها و بنرهای تبلیغاتی او. می گوید کنار نمی روم اما می رود.
 
همه این ها به خاطر این است که او خوشبختی را در رئیس جمهور شدن می داند و برای رسیدن به این خوشبختی مشاورینی استخدام می کند که ارزش هایی کلیشه ای و نامتمایز به او خورانده اند. او خودش این تیپ لباس پوشیدن و حرف زدن را خالصانه و صادقانه انتخاب نکرده است، بلکه برای رسیدن به هدفش تابع رفتارهایی شده است که به او گفته اند.
 
وقتی انسان ها زندگی خالصانه ای ندارند و برای رسیدن به نقطه ای مشخص به نام خوشبختی حاضرند همه ارزش های خود را زیر پا بگذارند بیش از هر کس خودشان آسیب می بینند.
 
 آنها هرگز خوشبخت نخواهند شد تا زمانی که دریابند خوشبختی یک نقطه ای در دور دست نیست. هر کس باید خودش باشد و به ارزش هایی که خودش خالصانه و صادقانه باور دارد پای بند باشد تا خوشبختی اتفاق بیفتد.
 
درست است که استفاده از مشاوران حرفه ای در عالم سیاست هیچ اشکالی ندارد، اما این یک شرط دارد. آن چهره سیاسی اول باید خودش، اصولش، ارزش هایش و شخصیتش را بشناسد و از مشاورانش بخواهد در همان چارچوب مشورت دهند. هیچ مشاوری حتی یک مشاور روانشناس نمی تواند در عرض سه هفته شخصیت یک فرد را تغییر دهد . حال چگونه است که برخی مشاوران سیاست خوانده تصور می کنند باید در عرض سه هفته یک شخصیت را به طور کامل زیر رو رو کنند و چیزی بسازند که نیست ؟
 
خلاصه این که قالیباف نیاز به نجات خود دارد. باید کمی استراحت کند و با خودش خلوت کند تا خودش را بهتر بشناسد.
 

 قالیباف نیاز دارد که آرام باشد و در آرامش برای آینده خود تصمیم بگیرد. هر انسانی با چنین عجله و عطشی برای رسیدن به نقطه مشخصی از قدرت مستعد ضربه پذیری است و او بیشترین ضربه ها را از این عطش خورده است . بی قراری ، کم صبری و عصبانیت از ویژگی های این سال های قالیباف بوده است که روز به روز بیشتر هم شده است . همین خصلت هایش نیز سبب شده است اصلا نقاط قوتش دیده نشود و سرتاپا ضعف و سیاهی دیده شود.

 

نمونه متفاوتی که می تواند الگوی رفتاری مناسب تری باشد یکی از چهره های سیاسی که با یک جمله او مردم رفتار سیاسی خاصی را" تکرار " می کنند . او هرگز دنبال ریاست جمهوری و قدرت و حتی تبدیل شدن به قهرمان مردم نیست، اما خوشخبت است!