پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) : بررسی ها نشان می دهد که بیشترین کاهش در رشد دستمزد حقیقی در دولت دهم اتفاق افتاده است؛براین اساس سال 1389، نقطه آغاز کاهش شدید در رشد دستمزد حقیقی است.
به گزارش انتخاب به نقل از خبرآنلاین، نسبت هزینه خوراكی به كل هزینه خانوار یكی از شاخص‌های مورد استفاده برای رفاه خانوار است كه كاهش آن بیانگر بهبود سطح رفاهی خانوار محسوب می‌شود.
این نسبت از اواسط دولت ششم روند كاهشی داشته و در سال 1386 و 1387 به كمترین میزان خود رسیده است. پس از این دو سال مجددا رو به افزایش گذاشته و با وجود بهبود ضریب جینی از سال 1386 به بعد، رفاه خانوار نسبت به سال‌های قبل به شدت كاهش یافته است. تنها در دولت دهم وضعیت رفاهی خانوار در انتهای دوره بدتر از ابتدای دوره بوده و در سایر دولتها این روند كاهشی حفظ شده است.
روندها حاكی از آن است كه به‌جز دولت پنجم كه در آن تغییرات زیادی بر روی شاخص رفاه خانوار رخ داده، شاخص هزینه خوراكی به كل هزینه خانوار از سال 1375 تا 1389 مستمرا روند بهبود را نشان می‌دهد، اما درصد تغییرات طی یك دوره چهارساله، قابل توجه نبوده است.
همچنین شاخص حداقل دستمزد حقیقی در طول زمان روند افزایشی داشته كه تورم از مولفه‌های اساسی در تعیین حداقل دستمزد است.
بیشترین رشد دستمزد حقیقی در دولت پنجم و كمترین آن در دولت دهم رخ داده است. به طور معمول در دوره اول دولتها رشد دستمزد حقیقی رخ داده و در دوره بعد به‌دلیل سیاست‌های انبساطی تورم افزایش یافته و دستمزد حقیقی كاهش می‌یابد.
در دولت‌های پنجم و ششم و همچنین نهم و دهم این موضوع به خوبی نشان داده شده است. در دولت دهم بیشترین كاهش در رشد دستمزد حقیقی مشاهده می‌شود و سال 1389 (سالی كه بهبود قابل توجه توزیع درآمد به علت اعطای یارانه نقدی مشاهده می‌شود) نقطه آغاز كاهش شدید در رشد دستمزد حقیقی است.
دولت هفتم و هشتم تنها دولت‌هایی هستند كه دو دوره پشت سر هم، در یك دوره هشت ساله ریاست‌جمهوری دستمزد حقیقی در آن رشد داشته است.
