پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) : ائول روئیز، سینماگر نامی شیلیایی - فرانسوی بامداد جمعه (۱۹ اوت) در پاریس درگذشت. این سینماگر ۷۰ ساله بر اثر عوارض بیماری ذاتالریه فوت کرده است.
به گزارش انتخاب به نقل از بی بی سی، ژیل ژاکوب، مدیر جشنواره سینمایی کن، درباره او گفت: "امروز یکی از بزرگترین نمایندگان سینمای مدرن را از دست دادیم."
رائول روئیز سال گذشته جایزه سینمایی معتبر "لویی دلوک" را برای فیلم "رازهای لیسبون" دریافت کرد. این فیلم به درازای چهار ساعت و نیم، بر پایه رمانی از یک نویسنده پرتغالی قرن نوزدهم ساخته شده است.
روئیز در سال ۱۹۴۱ در شیلی به دنیا آمد و پس از تجاربی در تئاتر انقلابی، به سینما روی آورد.
او در سال ۱۹۶۹ با فیلم "سه ببر غمگین" جایزه بزرگ (پلنگ طلایی) را از جشنواره سینمایی لوکارنو برنده شد.
رائول روئیز در دوران دولت دموکراتیک سالوادور آلنده، با "جبهه سینماگران پیشرو"، نزدیک به حزب سوسیالیست شیلی، همکاری داشت.
روئیز پس از کودتای نظامی به رهبری ژنرال پینوشه، در سال ۱۹۷۳ از شیلی به آرژانتین گریخت، و چند سال بعد برای کار و زندگی به پاریس رفت.
"کارگر تبعیدی"
رائول روئیز همواره خود را به عنوان "کارگری تبعیدی" معرفی میکرد و عقیده داشت که در آثار سینمایی خود هرگز این پایگاه فکری را از دست نداده است.
او در گفتوگو با نشریهای ایرانی میگوید: "فکر میکنم که تبعید یک تجربه شخصی است. قاعدهای همهگیر وجود ندارد. باید دانست که تبعید یک موقعیت درمانناپذیر و برگشتناپذیر است؛ پس بهتر است همان گونه که هست با آن رویاروی شد." (نشریه چشمانداز، چاپ پاریس، شماره ۱۳، بهار ۱۳۷۳)
فیلمساز فرهیخته
رائول روئیز کارگردانی اندیشمند و صاحب سبک بود. اسلوب شخصی و جسورانه داست که برای سینمادوستان شناخته بود. بیان سوررئالیستی او گاه یادآور آثار لوئیس بونوئل، سینماگر بزرگ اسپانیایی است.
یکی از معروفترین کارهای او فیلم سینمایی "سه زندگی و یک مرگ" است. مارچلو ماسترویانی، بازیگر معروف ایتالیایی، در سال ۱۹۹۵ یکی از آخرین نقشهای سینمایی خود را در این فیلم ارائه داده است.
رائول روئیز در سال ۱۹۹۹ بر پایه رمان "زمان بازیافته" اثر مارسل پروست فیلمی ساخت که در آن کاترین دونوو بازی کرده است.
یکی از دیگر آثار معروف روئیز فیلم "کلیمت" (۲۰۰۵) است، درباره زندگی گوستاو کلیمت. در این فیلم جان مالکویچ نقش هنرمند نوگرای اتریشی را ایفا کرده است.
"بوف کور" فیلمی برای تبعیدیان
رائول روئیز در سال ۱۹۸۷ با کارگردانی رمان "بوف کور"، اثر معروف صادق هدایت را به دنیای فلسفی و فضای سینمایی خود برد.
روئیز در گفتوگویی تأکید کرده است که "بوف کور" او تجربهای شخصی است و اقتباسی دقیق از اثر صادق هدایت نیست. برخورد آزادانه با اثر هدایت، به او اجازه داد فیلمی بسازد که از فضای ابهامآلود "روان داستان" نویسنده ایرانی بیرون آمده و به دنیای آشنای سینماگر شیلیایی وارد شده است.
روئیز همچنین "بوف کور" خود را اثری از تبعیدیان و برای پناهندگان دانسته است.
او حوادث "بوف کور" را به دوران معاصر و به پاریس امروز منتقل کرده است: محله "بلویل"، مأوای مهاجران رنگارنگ در شمال شرقی پاریس، که در دل دنیای مدرن، با رسم و رسوم سنتی خود زندگی میکنند.
روئیز با کارگردانی بیش از صد فیلم در قالبهای گوناگون، یکی از پرکارترین سینماگران جهان بود.
او در روزهای آخر زندگی در تدارک ساختن فیلمی بر پایه خاطرات کودکی خود بود.