پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) :
القدس العربی نوشت: با افزایش تنشها در ایران و کشته شدن چند نفر از تظاهر کنندگان، سیاستمداران ترکی با دقت حوادثی که در کشور همسایه شان در حال رخ دادن است را بررسی می کنند. در پی حمایت ترکیه از انقلابی که معارضان در سوریه ترتیب دادند و نتایج منفی که برای ترکیه داشت، این دولت سعی می کند در قبال مسائل منطقه و حوادث مشابه در دیگر کشورها، با تامل بیشتری موضع گیری کند؛ چرا که موضع آن در مورد سوریه، دشواریها و مشکلات امنیتی، نظامی و اقتصادی زیادی برایش به دنبال داشت.
به گزارش «انتخاب»، این رسانه عرب زبان در ادامه نوشت: این حوادث و نتایج، مسئولان ترکی را بر آن داشت تا پیش از اتخاذ هر گونه موضعی در مورد تجمعات در ایران، درنگ کرده و درست یک هفته پس از آغاز، وزارت خارجه ترکیه در بیانیه ای محتاطانه دعوت به آرام کردن اوضاع کرده و تمایل دولت ترکیه برای ادامه استقرار در ایران را اعلام نمود.
به دنبال این بیانیه، وزیر خارجه ترکیه در تماسی تلفنی با همتای ایرانی اش به بررسی تحولات داخلی ایران پرداخت و رسانه های ترکیه این تماس را به منزله پاسخی به تماس ظریف با مسئولان دولت ترکیه، در شبی که کودتا در این کشور به وقوع پیوست، می دانند؛ تماسی که طی آن وزیر خارجه ایران بر ایستادگی در کنار دولت ترکیه تاکید کرد.
روزنامه نگاران ترکی مساله مهم برای دولت ترکیه در خصوص حوادث ایران را عدم دخالت خارجی در آن می دانند؛ چرا که این امر باب دخالتهای مشابه در مسائل داخلی ترکیه را به دنبال خواهد داشت.
ایشان بر این عقیده اند که دولت ترکیه نگران آن است که هر گونه تحولی در نزاع دایر در ایران تاثیر امنیتی و اقتصادی خود را بر ترکیه بگذارد.
بسیاری از اهالی رسانه و نویسندگان ترکی معتقدند ترکیه به حوادث ایران از باب تجربه ای که در سوریه دارد می نگرد و به حفظ استقرار در منطقه و جلوگیری از ظهور یک بحران جدید، اهمیت زیادی می دهد.
با وجود تضارب فراوانی که بین منافع ترکیه و ایران است، و علاوه بر اختلاف نظرهای آنها در مورد پرونده های بزرگ در منطقه، آنکارا و تهران ائتلافی را براساس منافع سیاسی و اقتصادی خود در منطقه بنیان نهادند و همین مساله ترکیه را بر آن می دارد که از تحرکاتی که می تواند جبهه نبرد تازه ای را در منطقه ایجاد نماید، حمایت نکند.
دیگران بر این عقیده اند که ممکن است ترکیه موضع دیگری دارد، اما آماده آن نیست که از هر گونه جنبشی که تنها منجر به هرج و مرج شود، حمایت کند؛ از این رو، به حمایت از استقرار و بقای نظام در ایران گرایش دارد.