نتایج یک پژوهش روی مغز «نئاندرتال ها» نشان داد، انسان های امروز نه به لحاظ اندازه، بلکه به لحاظ شکل و ساختار مغز با انسان های نخستین متفاوتند.
به گزارش سرویس آی تی انتخاب به نقل از لس آنجلس تایمز، بررسی های جدید روی اسکلت بازسازی شده نئاندرتال ها اسراری جدید در مورد مغز آن ها را فاش کرد.
برای بیش از 200،000 سال، نئاندرتال ها با موفقیت در جنگل های سرد و تاریک و سواحل اروپا زندگی کرده اند، اما شواهد باستان شناسی نشان می دهد که مهاجرت انسان های نخستین از آفریقا حدود 40،000 سال پیش به سمت قاره اروپا باعث از بین رفتن تعداد زیادی از نئاندرتال ها شده است.
برای چند دهه، انسان شناسان بر این نکته تاکید کرده اند که عوامل ایجاد کننده جایگزینی نئاندرتال ها به انسان های امروزی به موارد محیطی و تحولات اندازه مغز مرتبط است. اما به نظر می رسد نتایج این تحولات بیش از هر چیز به شکل و شمایل مغز انسان مرتبط می شود.
در حال حاضر، یک تیم چند رشته ای متشکل از مهندسان زمین شناس، دانشمندان علوم اعصاب و انسان شناسان فیزیکی، با ایجاد نخستین بازسازی های دیجیتال از چهار مغز نئاندرتال، یک سرنخ جدید برای این رمز و راز ارائه می دهند.
با مقایسه این مغز با یک مغز انسان امروزی پژوهشگران دریافتند روش های مختلف پردازش اطلاعات ممکن است به انسان های امروزی کمک کرده باشد تا بیش از اجداد وحشی خود عمر کنند.
پژوهشگران برای دستیابی به این نتایج ابتدا اقدام به بازسازی یک مغز نئاندرتال با اندازه گیری شکل کلی داخلی چهار جمجمه نئاندرتال کردند.
سپس، با ترکیب داده های MRI بیش از 1000 انسان مدرن، "مغز و جمجمه" مدرن دیجیتال امروزی را ایجاد کردند.
هنگامی که این دو اندازه گیری تکمیل شد، آنها توانستند از یک برنامه کامپیوتری برای جابجایی اندازه و شکل مغز انسان استفاده کنند تا تغییرات را به شکلی موشکافانه بررسی کنند. در نهایت پژوهشگرانگزارش دادند که در حالی که دو نوع مغز تقریبا یکسان است، تفاوتی آشکار در شکل مغزها وجود دارد. درواقع ناحیه ای از مغز که در انتهای سر ما قرار دارد، در انسان های امروز به طور چشمگیری بزرگتر از نئاندرتال هاست.این ناحیه «مخچه» نام دارد.
نائومی چی اوگیهارا، مهندس مکانیک در دانشگاه یوکوهاما ژاپن، که در این مطالعه کار می کرد، گفت: این بخش مغز با درک گفتار و تولید سخن، حافظه و انعطاف پذیری شناختی همراه است.و بنابراین این منطقه از مغز، بی اندازه مهم است.
محققان این موضوع را با نگاهی به داده های مربوط به اندازه مغز و توانایی کلامی و شناختی 1095 نفر آزمودنی کشف کرده و ارتباط معنا داری بین اندازه مخچه ، درک زبان و انعطاف پذیری شناختی تشخیص دادند.
پژوهشگران حدس می زنند که نئاندرتال ها ممکن است کمتر در برابر تغییرات محیطی سازگاری داشته اند و در نتیجه مثل انسان های امروزی ماندگار نشده اند.
با این حال، بازسازی ها نشان داد که نئاندرتال ها دارای حداقل یک مزیت بزرگ نسبت به انسان های امروزی داشته باشند. چرا که مرکز پردازش تصویری مغز آنها، که به نام «لوب آوندی»شناخته می شود، بزرگتر از همتایان انسانی بود.
