الحیات در تحلیلی به قلم حازم الأمين نوشت: مأموریت مقتدی صدر در ادامه بسیار دشوار است، در صورتی که بخواهد شعارهای انتخاباتی اش را تعدیل کند. این مرد در طول چهار سال اخیر رهبری مقابله های مردمی با قدرت حاکم را با شعارهای خود هدایت می کرد. در این میان، بارها به صورت مستقیم و غیر مستقیم از تهران انتقاد کرد و خواستار برکناری اسد از حکومت سوریه شد. در اوج تنشهای ریاض و ابوظبی با تهران، به عربستان و امارات سفر کرد. همین شخص در انتخابات عراق پیروز شد و با حزب کمونیست عراق وارد ائتلاف شد.
به گزارش «انتخاب»، این رسانه عرب زبان ادامه داد: امروز سید، نامزد تعیین منصب نخست در عراق است و احتمالا نامزد مورد نظر او خارج از لیست و تشکل خودش خواهد بود. اما شروط جریان صدر هر شخصی که بعنوان رئیس جمهور انتخاب شود را احاطه می کند. تا کنون به نظر می رسد بیشترین اقبال با حیدر العبادی باشد، اما این عبادی دیگر نمی تواند عبادی سابق باشد و باید از گرایش خود به حزب الدعوة کم کند، بپذیرد که حداقل یک وزیر کمونیست داشته باشد، و رابطه با کردها را ترمیم کند.
صدر آنطور که بسیاری گمان می کنند با ایران دشمنی ندارد، بلکه تنها نگرشی متفاوت از آن دارد.
در این شرایط، مقتدی صدر هرگز اعلام مقابله با ایران نخواهد کرد و می کوشد شریک آن باقی بماند. حال سوال آن است که آیا این همکاری به معنای تثبیت این شرایط و ادامه پیروی عراق از ایران است؟ اهمیت عراق برای تهران بسیار بیشتر از اهمیت لبنان و سوریه است و این امر باب احتمالات زیادی را می گشاید.
