«اردشیر زاهدی»، در یادداشتی که آن را به صورت آگهی در اختیار نیویورک تایمز قرار داده بود، به شدت از مواضع وزیر خارجه آمریکا و «12 خواسته» او در قبال ایران انتقاد کرد.
وزیر خارجه پیشین ایران قبل از انقلاب در مطلب خود با عنوان «گربه‌هایی که در آرزوی گرفتن موش می‌مانند» نوشته است:
اظهارات مایک پامپئو وزیر خارجه آمریکا درباره ایران هم سردرگم‌کننده بودند و هم ناراحت کننده. او به عنوان رئیس دستگاه سیاست خارجی یک قدرت بزرگ و همچنین مدیر سابق سیا، بهتر است که درباره ایران، مردم و تاریخش اطلاعات بهتری داشته باشد.
قلدری به ندرت توفیق می‌یابد و هرگز در قبال ملت ایران موفق نبوده است. کشور من در طول هزاران سال تاریخ خودش، هرگز در برابر خارجی‌ها سرخم نکرده یا تعظیم نکرده است و همیشه در عین تنوع در داخل متحد باقی مانده است. مردم نجیب و شریف ایران فارغ از اینکه چه نظری شاید درباره حکومت کنونی‌شان داشته باشند، در معرض تهدیدات خارجی همیشه در کنار هم باقی می‌مانند و به دفاع از وطن خوشان کمک می‌کنند. تاریخ به سرعت به متجاوزان خارجی این درس را داده است که افکار پوچ و خیال خام درباره شکستن و خرد کردن ایران را رها کنند. گربه‌ها در آرزوی گرفتن موش خواهند ماند. هیچ کس قادر نخواهد بود ایران را در هم بشکند و خرد کند.
ایران، با سرزمینی به وسعت 636000 مایل مربع و جمعیت 82 میلیونی، عراق نیست. ایران قادر به مقاومت در برابر یک حمله نظامی خارجی خواهد بود. ما باید نمونه عراق را به خاطر داشته باشیم. جنگ در این کشور بر اساس اسناد ساختگی و دروغ‌ها شکل گرفت. این حمله نه مجوز اخلاقی با خود داشت و نه مجوز قانونی. پیامد آن، کشت و کشتار گسترده و ویرانگری بود. صدها هزار بیگناه کشته و میلیون‌ها نفر هم زندگی و آینده‌شان به طور کامل نابود شد. از منظر اقتصادی هم، طبق گفته رئیس‌جمهور آمریکا، هفت تریلیون دلار به هدر رفت. آیا مغز متفکرهای وزارت خارجه و سیای آمریکا تا این قدر درباره تاریخ جاهل و بی توجه است؟
ایران به خاطر دخالت در سوریه تقبیح می‌شود اما چیزی که به آن اشاره نمی‌شود آن است که ایران در سوریه با دعوت یک دولت قانونی، مشروع و مستقل حضور دارد. حضور ارتش‌های مخفی و محرمانه آمریکا و دیگر کشورهای غربی در سوریه است که نقض قوانین و حقوق بین‌المللی است.
تداوم خونریزی، خشونت و دیگر جنایت‌ها علیه مردم یمن نه فقط جنایت جنگی بلکه حمله به انسانیت است. آیا ما هرگز می‌توانیم این وحشیگری را ببخشیم یا فراموش کنیم؟ 23 می و 24 می گزارشی در شبکه جهانی بی‌بی‌سی پخش شد که گزارشی تکان دهنده بود. در این گزارش یک مراسم عروسی را نشان داد که در آن زنان، مردان و کودکان خردسال در حال پایکوبی برای عزیزشان بودند. قرار بود که این مراسم، یک از خوشترین روزهای زندگی‌شان باشد. در یک آن، حمله هوایی سعودی به روستا انجام شد و 22 نفر را کشت. جشن تبدیل به عزا شد. ما چطور می‌توانیم جنایت علیه کودکان بیگناه و قحطی و ویرانگری یک کشور را توجیه کنیم؟ چه جنون و دیوانگی مسئول این واقعه تاسف برانگیز است؟ آیا این عدالت قرن بیست و یکمی است؟
ایران و آمریکا 160 سال قبل به هم معرفی و آشنا شدند و می‌توانند دوباره با هم دوست شوند. نام بردن از شخصیت‌های دارای افکار متعالی آمریکایی از قبیل هاوارد بسکرویل، مورگان شوستر، آرتور میلسپو، آرتور آپهم پوپ و ریچارد فرای هنوز هم احساسات گرم ایرانی را به دنبال دارد.
حتی اگر یکی از طرف‌های امضاکننده توافق هسته‌ای ایران و گروه 1+5 از آن خارج شود، این همچنان یک سند معتبر و لازم الاجرا است. من دعا می‌کنم که منطق و عقلانیت و بلوغ دیپلماتیک غالب شود.
وضعیت اجتماعی در ایران بدون تردید رو به تکامل پیش خواهد رفت. من به جوانان ایران که شخصیت، هوشمندی و کفایت آنها آینده کشور را خواهد ساخت، امید و اعتماد زیادی دارم. من خوشحالم و امیدوارم وقتی که به چهار گوشه جهان نگاه بیاندازیم، اغلب کارشناسان در مناطق مختلف واقعیت را روشن‌تر و شفاف‌تر ببینند و علنا از شان و حقوق برادران و خوهران نجیب و با شرف من دفاع کنند. من به نظرات آنها احترام گذاشته و از آنها قدردانی می‌کنم».
اردشیر زاهدی که 90 سال سن دارد و اکنون در سوئیس زندگی می‌کند در دوران نخست‌وزیری امیرعباس هویدا برای مدت حدودا سه سال وزیر خارجه بود.
