این روزها دو ابر قدرت حوزه هوش مصنوعی (AI) آمریكا و چین هستند. غول های تکنولوژی این دو کشور بیشترین اطلاعات را در حوزه هوش مصنوعی جمع آوری کرده اند و از برترین سیستم های ابری جهان برخوردارند. اما جای اروپا در این همهمه قدرت تکنولوژیک کجاست؟
به گزارش سرویس آی تی و فناوری انتخاب به نقل از اکونومیست، شاید قوی ترین قدرت اروپا در حوزه هوش مصنوعی را بتوان در بخش خودروهای خودران مشاهده کرد. خودروهایی که نیازی به راننده ندارند و شرکت های خودروسازی اروپایی مدت هاست روی ساختشان متمرکزند.
اما بعید به نظر می رسد این نوع خودروها بتوانند نقشی قدرتمند در نزاع هوش مصنوعی ایفا کنند. طبیعی است که اروپا قصد دارد صنعت فناوری اطلاعات خود را تقویت کند. هوش مصنوعی مورد نیاز در این رقابت جهانی بسیار فراتر از همکاری با سیلیکون ولی است. اما سر راه اروپا دو مانع بزرگ وجود دارد؛ سرمایه و برنامه های صلح طلبان.
نخست این که؛ نمی توان این موضوع را نادیده گرفت که اتحادیه اروپا بسیار فقیرتر از ایالات متحده است.
دوم این که؛ نقش فناوری در برنامه ریزی های نظامی نیز بسیار مهم است. جایی که چین و ایالات متحده به شدت روی آن متمرکزند و با یکدیگر به رقابت می پردازند و این جا همان مرحله ای است که اروپا چندان مجال حضور ندارد.
هر دو استدلال منطقی هستند اما آیا اروپا می تواند ازهوش مصنوعی بدون هدر رفت پول یا از بین بردن پروتکل های نظامی خود حمایت کند؟ اتحادیه اروپا یرکوردی مبهم در سیاست صنعتی پیشرفته دارد. برای مثال پروژ ناتمام موسوم به «Quaero» یک تلاش ناموفق برای ساخت جایگزین اروپایی گوگل است.
این روزها کارشناسان در مورد افزایش "ناسیونالیسم هوش مصنوعی " هشدار می دهند. موضوعی که بر اساس آن کشورها به طور فزاینده ای تلاش می کنند اطلاعات و الگوریتم های خود را برای خودشان حفظ کنند و حتی به هیچ کشور دیگری نفروشند.
راه های موفقیت اتحادیه اروپا چیست؟
اتحادیه اروپا برای موفقیت در مسیر هوش مصنوعی، چاره ای ندارد جز تمرکز بر همکاری های همه جانبه و اجتناب از تک روی. کشورهای اتحادیه به جای همکاری با توسعه دهندگان خارجی باید روی قدرت خود متمرکز شوند.
ایجاد محیط مناسب برای رشد هوش مصنوعی به معنای ارتقای سطح فعالیت های جمعی به جای تکروی ها اروپایی و اتفاقاتی مثل برگزیت است. درست است که اروپا مثل چین و ایالات متحده بازار بزرگی ندارد اما راهی به جز امید به هوش مصنوعی داخلی نیز نخواهد داشت.
بر اساس یک تخمین، چین تا سال 2030 حداقل 30٪ از داده های فناوری جهان را در اختیار دارد موضوعی که در مورد آمریکا نیز صدق می کند. اما در این راه اروپایی ها مسیر درستی را طی نکرده اند. برای مثال، آلمان برنامه های خود را برای همکاری با فرانسه در تحقیقات مبتنی بر هوش مصنوعی کاهش داده است. علاوه بر این، بوروکراسی تحقیقاتی موجود در اروپا زمینه ساز ضعف پروژه های بلند مدت می شود.
سیاستمداران اروپایی می توانند از یک منطقه آزاد هوش مصنوعی استفاده کنند که در آن استانداردهای جهانی قرار دارند. بازار اروپایی هنوز به اندازه کافی جذاب است که بنگاه های زود بازده و محققان را به سمت خود جذب کند.
موضوع این است که اروپایی ها با اطلاع از شرایط موجود تمهیدی برای حضور در بازار ملتهب فناوری اندیشیده اند یا خیر .
*رویا پاک سرشت
