کیهان با انتقاذ از جریان اصولگرا نوشت: یک سال مانده به انتخابات، یک دغدغه مهم وجود دارد و آن اینکه فراتر از به‌روزرسانی تشکیلات، تشکل‌های وفادار به انقلاب (جمنا، جبهه پایداری، حزب موتلفه، جمعیت رهپویان، حزب پیشرفت و عدالت، و...) در این ماه‌ها و سال پر تلاطم کجای افکار عمومی بوده‌اند، و چه قدر به میدان آمده و موضع تبیینی دقیق و صریح گرفته‌اند تا در انتخابات سال بعد، بخش مهمی از مسیر را طی کرده باشند؟
یعنی اگر موسم انتخابات نباشد، آیا نباید خبری از برخی تشکل‌های منسوب به جبهه انقلاب بشنویم؟! اگر درباره مسائل مهم مردم و نظام حرف نداشته باشیم و صراحت و مطالبه به خرج ندهیم، اصلا به چه کار می‌آییم و چرا باید انتظار داشته باشیم مردم و نیروهای انقلابی در انتخابات متوجه ما شوند؟ چند نفر در مجموعه جبهه انقلاب درباره مشکلات عامه مردم و مسائل و فرصت‌های امروز نظام به میدان می‌آیند و حرف می‌زنند؟ و آنها هم که موضع می‌گیرند، موضع‌شان چه قدر در یک شبکه رسانه‌ای به‌هم پیوسته و عمومی پژواک پیدا می‌کند تا موج بسازد و تبدیل به گفتمان عمومی شود؟ ما مکلف هستیم برای اجرای درست فرمان امر به معروف و نهی‌ازمنکر، «امت» (سازمان) تشکیل دهیم؛ مقدمه واجب، واجب است. نباید سازماندهی، منحصر در مثلا انتخابات و به مثابه چادرهای نیم بندی باشد که فقط شب انتخابات برپا و فردای آن - پیروز بشویم یا نشویم- برچیده می‌شود.
بعضی‌ها اگر بهانه اختلاف و گلاویز شدن در شب انتخابات نباشد، انگار ضرورت نمی‌دانند در مسئله دیگری ورود و اعلام موضع کنند! همین رخوت و کوتاهی باعث شده که مجبور شده‌ایم به‌جای تهاجم مستدل و قدرتمندانه ، منفعلانه از انقلاب و نظام و رهبری دفاع کنیم.
و می مانند همین دارو دسته کیهانیان و پایداری و تند روهای اصولگرا .
که چنانچه مجلس و دولت و شورای شهر در این فاصله کوتاه کاری نکنند یکی یکی از دست میروند و قطعا کشور به لبه سقوط نزدیکتر میگردد .
البته شاید بهتر باشد تا کار یکسره گردد و اینها بیایند و تحریمهای شدید تر و احتمالا جنگ گسترده که قطعا از کشور گورستانی خاموش بجای خواهد گداشت بماند ولی دیگر کجا بتوان کشوری که ظرف صدسال ریز ریز ساخته شد را دوباره اباد کرد و ساخت ؟
هیچوقت .
هیچی نمیشود