علی حسین باکیر در عربی ۲۱ نوشت: بر اساس بیانیه‌های هیئت صادر کنندگان ترک، بخش صنایع دفاعی و هوایی ترکیه در سال ۲۰۱۸، به بالاترین سطح صادرات رسیده و رقمی معادل ۱.۸ میلیارد دلار به دست آورده است.
به گزارش «انتخاب»، این رسانه عرب زبان ادامه داد: ایالات متحده بعنوان بزرگترین وارد کننده صادرات ترکیه در این بخش، با حدود ۶۴۴ میلیون دلار، رتبه اول را دارد، پس از آن، آلمان با حدود ۲۱۲ میلیون دلار جایگاه دوم را دارد و در این میان، مساله غافلگیر کننده آن است که پادشاهی عمان، با حدود ۱۵۰.۵ میلیون دلار، رتبه سوم را در واردات تولیدات صنایع دفاعی و هوایی ترکیه، به خود اختصاص داده است.
اهتمام عمان به بخش دفاعی ترکیه و همکاری نظامی مشترک با این کشور، مساله تازه‌ای نیست و تاریخ ان، به سال ۲۰۰۱ باز می‌گردد، زمانی که وزیر خارجه بن علوی از توجه عمان به استفاده از تخصص‌های نظامی ترکیه صحبت کرد و در نتیجه، دو طرف، یک تفاهم در زمینه آموزش نظامی، امضا کردند.
در ادامه، دو طرف تمایل مشترکی برای افزایش روابط نظامی و دفاعی با یکدیگر، نشان دادند، تا اینکه در سال ۲۰۱۱ یک تفاهم همکاری نظامی دیگر امضا کردند. یک سال بعد، مسقط خواستار خرید تجهیزات نظامی ساخت ترکیه شد و یک هیئت ترک برای اطلاع از نیاز‌های نظامی مسقط، راهی عمان شدند.
اما سال ۲۰۱۷ سالی بود که روابط دو طرف شاهد پیشرفت قابل ملاحظه‌ای بود و این مساله در شرایطی محقق شد که منطقه در حالت بی ثباتی و تلاطمی قرار دارد، بویژه پس از بحران‌هایی که شورای همکاری‌های خلیج فارس طی دو سال گذشته به خود دیده است. در این میان، طرف عمانی تلاش می‌کند با اقداماتی سیاسی و نظامی در زمینه همکاری با بازیگران منطقه‌ای و بین المللی، خود را از انعکاس‌های منفی احتمالی در شرایط متشنج منطقه، در امان نگاه دارد.
از گذشته تا کنون، پادشاهی عمان از روابط ممتازی با ایران بهره منده بوده است، اما در سایه وجود دولت ترامپ، این رابطه در حال حاضر به بار سنگینی برای عمان تبدیل شده است. از این رو، پادشاهی عمان می‌کوشد با برقراری روابط نزدیک با دو بازیگر منطقه ای، ترکیه و اسرائیل، نیاز‌های خود را برطرف کرده و با برقراری توازن در روابط خارجی اش، امنیت و استقرار خود را حفظ کند.
اما یک سوال باقی می‌ماند: طرف ترکی تا چه اندازه می‌تواند از این مرحله برای بهبود روابط خود با پادشاهی عمان استفاده کند؟ کشوری که دارای روابط تاریخی با انگلیس بوده و وارد روابط گسترده‌ای با اسرائیل شده است؛ و ایا مسقط نیز با تمایل خود وارد رابطه با ترکیه شده است؟ یا اینکه محاسبات و حساسیت‌های منطقه‌ای وجود دارد که اقتضا می‌کند پادشاهی عمان مسافت بین خود و آنکارا را برای بهبود روابط دو جانبه بپیماید؟ تنها زمان می‌تواند پاسخ این سوالات را مشخص کند. هر چند که در سیاست هیچ چیز محال نیست و اراده مشترک می‌تواند هر امری را محقق کند.
