سرویس ورزشی «انتخاب»: فقط یک لیگِ پویا و حساس، می توانست حسِ بدِ ناکامی عجیب و غریب در راه شکسته شدن طلسم قهرمانیِ چهل و چندساله در جام ملتهای فوتبال آسیا را کمرنگ کند. به هرحال تیم ملی با امید زیادی به امارات رفته بود که در چنین حالتی، طبیعی است، نتیجه نگرفتن ملی پوشان باعث سرخوردگی عمومی شود. اما رقابت داغ و شاید بهتر است، گفته شود بسیار داغی که در لیگ برتر مشاهده می شود، اهالی فوتبال را سرگرم خودش کرده است. رقابت تیم هایی که قهرمان شدن را احتمالی محتمل می دانند. رقابت تیم هایی که در کنار نیم نگاهی که به اول شدن دارند، همهِ سعی-شان را به کار گرفته اند تا بتوانند یک سهمیه از سهمیه های ایران در لیگ قهرمانان را از آن خود کنند و البته رقابتِ تیم هایی که به پایین نشینی عادت دارند و همهِ هم وغم شان ماندن در جمع لیگ برتری ها است. تکلیف تیم هایی که هدف شان چیزی جزء حضور صرف در لیگ برتر نیست هم روشن است.
مربعی برای قهرمانی
«سپاهان»،«پرسپولیس»،«پدیده» و در چند هفته اخیر «تراکتورسازی» تیم هایی هستند که شانس بالایی برای تداوم بالانشینی و ادعای قهرمانی دارند. سپاهان با امیرقلعه نویی ای که با 5 قهرمانی پرافتخارترین مربی تاریخ لیگ برتر است، در حالی صدرنشین فعلی جدول رده بندی است که باتوجه به خریدهایی که در نیم فصل داشت، با مجموعه ای کامل یکی مدعیان جدی قهرمان شدن است و فقط اتفاقات فوتبالی می تواند زردهای اصفهان را از جمع مدعیان صددرصدی دور کند.
پرسپولیس هدفی جزء هت تریک در قهرمانی ندارد. مخصوصا اینکه بالاخره کابوس پنجره های بسته برای برانکو و شاگردانش تمام شد تا حالا یکه تازی در لیگ برای شان ماموریتی راحت تر نسبت به نیم فصل اول باشد. البته پرسپولیسی ها برخلاف دو فصل پیش، رقیب هایی درجه یک دارند و اینطور نیست که تحقق هدف برای آنها سهل باشد.
پدیدهِ یحیی گلمحمدی با وجود امتیازهایی که در 8 هفته از دست داده است، به لطف امتیازگیری های پی درپیِ 10 هفته اول همچنان یکی از اصلی ترین شانس ها برای قهرمان شدن هستند. البته مشهدی ها می دانند که رقابت با سپاهان، پرسپولیس، تراکتورسازی و شاید استقلال دشواری های زیادی دارد.
تراکتورسازی با شکستی که به استقلال تحمیل کرد، نشان داد با توجه به خریدهایی که در نیم-فصل داشتند، دیگر از لغزش های گاه و بیگاه خبری نخواهد بود تا بتوان اینطور گفت، جرج دیکنز اگر بتواند تیمش تحت هدایتش را در آرامش مدیریت کند، رویای تی تی ها برای قهرمانی در لیگ در دسترس از همیشه خواهد بود.
هدف؛ سهمیه آسیا
استقلال با وجود اینکه نزدیک 17 ماه است، زیر نظر وینفردشفر است، هنوز نتوانسته در این مدت خودش را در قواره قهرمانی ببینند. به همین دلیل آبی ها به ناچار باید هدف شان را کسب سهمیه آسیا بدانند و همچنین بدانند که شرطِ قهرمانی احتمالی شان لغزش های عجیب و غریب 4 تیمی است که در بالا از آنها با دلیل و مدرک به عنوان شانس های مسلمِ قهرمانی یاد شد. در بین تیم-های میانه جدول هم که شامل فولاد، پارس جنوبی و سایپا می شود، شواهد نشانگر این است که فقط شاگردانِ اوج گرفتهِ افشین هستند که می توانند امیدی هرچند کم به آسیایی شدن داشته باشد که البته لازمه این، امتیاز از دست دادن های متوالی تیم هایی چون استقلال، تراکتورسازی و پدیده است.
می خواهم زنده بمانم
هر چقدر رقابت در بالای جدول فشرده و نزدیک است و حدسِ اینکه کدام تیم قهرمان می شود، پایین نشینان جدول تقریبا تکلیف شان مشخص شده است. استقلال خوزستان که نیمی از اندوخته های 18 هفته اش توسط فیفا کسر شده است، با 6 امتیاز و در شرایطی که از ضعف کادر مربیگری و ترکیب بازیکنان رنج می برد، از همین حالا به عنوان کاندیدای اول سقوط معرفی می-شود، مگر اینکه یکی از معجزه های فوتبالی به دادشان برسد. بعد از آبی های جنوب، قرمزهای شمال هر هفته امتیاز از دست می دهند تا بتوان سپیدرود رشت را دومین احتمال کنار رفتن از جمع لیگ برتری ها دانست. البته نباید تاثیر حضوری چهره کاریزماتیکی چون علی کریمی در راس این تیم و شرایط بحرانی تیم هایی چون ذوب آهن، نفت مسجدسلیمان و پیکان را نادیده بگیریم. شرایط گواه این امر است که اگر سپیدرود ماند و یکی از سه تیم نامبرده غزل خداحافظی خواندند، نباید زیاد تعجب کرد. هر چند که صنعت نفت آبادان و نساجی مازنداران هم قطعا خیال شان از لیگ برتری ماندن راحت نیست و اگر سروسامانی به تیم خود ندهند، احتمال سقوط شان احتمالی بعید نیست.
