سید رسول حسینی: سئوالی که اکنون شایسته پرسش است این است که؛ این روزها در سر شیخ دیپلمات چه می گذرد؟ روحانی به راستی چه تدبیری برای این روزهای کشور اندیشیده است؟ روزهایی که بادهای ناملایمی در خارج و داخل می وزد. در خارج تلاطمات سیاسی و بین المللی و در داخل تلاطمات ناشی از سیل و بارندگی و تورم افسار گسیخته. آیا روحانی به مثابه گذشته دست به کاری خواهد زد؟ آیا در پی جاری کردن و ساری نمودن اندیشه ای برای باز کردن گره ای در سیاست خواهد شد؟ اما اگر در سر هم داشته باشد چگونه؟ آیا یکبار دیگر خواهد توانست اجماع داخلی را برای بازکردن گرهی در سیاست خارجی ایجاد کند؟ آیا اصلا در پی ایجاد چنین مسیر و گریزی هست؟ واقعاً صحنه سیاست در ایران اکنون به شدت نیازمند مردان آهنینی است که دست در جیب تصمیم و تدبیر نمایند و بار دیگر کشتی کشور را به ساحلی امن روانه سازند. مردانی که به راستی مسئولیت پذیر باشند و بتوانند در رسالتی بزرگ گام نهند.
نباید صحنه گرانیهای دولت ترامپ را دست کم، یا نادیده گرفت. ماجراجویی‌های آنها ریشه در گذشته دارد و این تندروی ها در فرازنای تاریخی، به سبب حاکم شدن بدبین ترین افراد نسبت به ایران است. این به معنای گریز از مسئولیت و یا ایجاد دلهره نیست، بلکه بیشتر تمرکز بر وظایف و اندیشیدن به آینده ایران است. وظایفی که حول برکنار کردن کشور از این تلاطمات با کمترین هزینه و با بیشترین منفعت است. آیا صحنه سیاست در ایران به دامان تندروهای خواهد گریخت و یا میانه روها در سیاست خارجی هنوز برگ هایی برای رو کردن دارند. آیا این شرایط روحانی را به تحرک وا خواهد داشت تا آخرین ماموریت خود را به سرانجام برساند و نقش تاریخی خود را ایفا نماید. شرایط اقتصادی در داخل کشور مطلوب نیست، مترصدان صحنه های آشفته بازار اقتصادی دل در گرو نجات کشور و یا انداختن دست در دامان همیاری و همکاری ملی ندارند. عدم شفافیت در اقتصاد و بریدگی از اقتصاد بین الملل و تحریم های جانسوز و طاقت فرسا عرصه را بر راهکارهای اقتصادی بسته است و تنها و تنها این تفوق سیاست است که دست و پای اقتصاد را باز خواهد کرد. اصلا نمی خواهم تاثیر تحریم ها را بیش از آنچه هست بدانم و اصلاً هم تحریم ها را موهبت نمی دانم، بلکه تداوم تحریم ها، به همراه سایر ماجراجویی هایی که در صحنه بین الملل علیه ایران اتفاق می افتد افق روشنی برای تداوم مسالمت آمیز از تنگناها و ناهمواری ها را به دست نمی دهد، لاجرم می بایستی دست همت و عقلانیت و البته مصلحت را بار دیگر از آستین تصمیم خردمندانه بیرون آوریم و طرحی نو دراندازیم.
قرادادن سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در لیست گروه های تروریستی تشدید روندی است که آن ها با خروج از برجام آغاز کرده اند و به آن هم بسنده نخواهند کرد. بنابراین باید دقت بیشتری نسبت به رفتار و خصومت های واشنگتن نسبت به ایران داشت. به همین علت اولین و مهمترین تصمیم رویکرد عقلانی تر به داخل و مشارکت دادن بیش از پیش همگان در مسئولیت و تصمیم است. چراغ های دوستی و آشتی در داخل روشن گردد تا روشنایی آن بر بیرون از مرزها پرتو افکند. اگر خواسته های ملی در ساحت سیاست منعکس گردد، هیچ قدرتی نمی تواند در برابر آن دیده به احترام نگشاید. مهمترین رسالت و فوری ترین برنامه خارج ساختن ایران عزیز از گرداب سهمگین ناملایمات خارجی است. آقای روحانی شما اکنون نقش مهم و تاثیرگذاری دارید، منتظر نمانید تا دوره ریاست جمهوری شما به پایان برسد و دستانتان از آنچه می توانستید انجام دهید و ندادید، خالی باشد. همانطور که با انگیزه اول برجام را به سرانجام رسانیدید اکنون نیز یکبار دیگر همگان را برای اندیشیدن و دادن راهکار برای گذر از این ورطه نامیمون فرابخوانید. نه می خواهم فضا را بیش از آنچه هست غبارآلود ببینم و نه درصدد هستم که فرافکنی کنم و چشم و گوش های خود را بر ابرهای تیره ای که در آسمان ایران سایه افکنده است نادیده بگیرم. حکم خرد به دفع خطر است حتی اگر آنقدر واقعی و جدی نباشد. اکنون شما در قامت ریاست جمهوری نقش کارساز و تاریخ سازی دارید. بار دیگر همگان را برای اندیشدن فرا بخوانید. این رویکرد در قالب گروه و جناح و فرد خاصی نمی گنجد بلکه تصمیمی در سطح ملی است که هدف آن ایران است.
*دکترای جامعه شناسی سیاسی
