در دهه 1950 در ایالات متحده، یک مدرسه دولتی در نیویورک که به عنوان مرکز نگهداری از کودکان با معلولیت ذهنی فعالیت می کرد، یک رسوایی بزرگ به بار آورد.
به گزارش سرویس خواندنی های انتخاب، متاسفانه کودکانی که دچار معلولیت ذهنی هستند به علت عدم توانایی اعتراض یا گنگ بودن خواسته های خود اغلب از آسیب پذیرترین کودکان جهان محسوب می شوند. همین موضوع نیز در دهه 1950 در ایالات متحده به عنوان روشی برای سوء استفاده از کودکان معلول ذهنی مورد استفاده قرار گرفت.
درواقع از سال 1956 تا 1970، پزشکان مدارس دولتی "ویلووبروک" در نیویورک شروع به سوء استفاده از کودکان برای انجام آزمایش های سلامتی کردند. این آزمایش ها اغلب هپاتیت را روی کودکان معلول ذهنی بررسی می کردند. درواقع این آزمایش ها در تلاش بودند بررسی کنند هپاتیت چه روندی دارد، چه آسیب هایی به بدن بیمار می زند و چگونه درمان می شود.
.مدرسه ایالت ویولوبروک در سال 1947 با هدف مراقبت از کودکان عقب مانده ذهنی تاسیس شد. اما این مدرسه به سرعت از هدف اصلی خود فاصله گرفت و به یک آزمایشگاه کودکان تبدیل شد. دو استاد دانشگاه های نیویورک و ییل برخی از آزمایشات بحث برانگیز را در مورد کودکان مبتلا به اختلالات ذهنی در این آزمایشگاه انجام دادند. آنها عمدتا به کودکان هپاتیت می دادند تا مراحل بیماری را پیگیری کنند و اثرات گاما گلوبولین(نوعی تقویت کننده ایمنی) را بررسی کنند.
اما این آزمایشات تنها رسوایی در مورد مدرسه مذکور نبود. بر طبق گزارش ها، سوء استفاده جنسی و جسمی توسط کارکنان مدرسه، کمبود امکانات و پرخاشگری نیز مشکلات عمده دیگری بودند که در این مدرسه مشاهده می شد. سرانجام، دولت در سال 1987 مدرسه را تعطیل کرد.
