پایین بودن نرخ امید به زندگی یکی از مشکلات مردم در روم باستان محسوب می شده است. این مشکل تا سال ها ادامه داشته و به نظر می رسد پس از توسعه صنعتی و علمی تا حد زیادی بهبود یافته است.
به گزارش سرویس خواندنی های انتخاب، پایین بودن نرخ امید به زندگی صرفا به دوران امروز و برخی مسائل معیشتی مرتبط نمی شود و حتی در دوران روم باستان و با وجود تمامی امکانات و شرایط ایده آل(نسبت به سایر نقاط جهان در آن دوره) باز هم روم باستان با مشکل امید به زندگی رو به رو بوده است.
تمدن روم باستان قرن هشتم پیش از میلاد در ایتالیا اجاد شد و تا قرن اول و دوم پس از میلاد مسیح به یکی از مشهورترین تمدن های منطقه تبدیل شد. اما شاید باورنکردنی باشد که در این شرایط میانگین امید به زندگی در روم باستان تنها 20 تا 30 سال بود.
آمارگیران امروزی به این واقعیت اعتقاد دارند که میانگین امید به زندگی رومیان باستانی در حدود 25 سالگی است. این رقم تکان دهنده به دلیل مرگ و میر بالای نوزادان و کودکان ثبت شده است. از سوی دیگر برخی بیماری های همه گیر، ویروسی، میکروبی و انگلی نیز در از دست رفتن مادر و کودک در هنگام زایمان نقش داشته است.
البته به نظر می رسد این اتفاق بیشتر در توده عامه مردم رخ می داده و ثروتمندان و اشراف برخلاف برده ها و عوا مردم عمری طولانی داشتند.
