دانشمندان با مطالعه روی بدن افراد شرکت کننده در مسابقات استقامت و نیز برخی دیگر از فعالیت‌های سنگین ورزشی، حد استقامت بدن انسان را مشخص کردند.
بنا بر نتایج به دست آمده در این مطالعه متابولیسم یا سوختوساز بدن یک انسان معمولی می‌تواند حداکثر تا ۲.۵ برابر زمان استراحت یعنی تا ۴ هزار کالری در روز افزایش یابد. هیچ انسانی نمی‌تواند با میزان سوختوساز بیشتر از این در دراز مدت دوام بیاورد.
مطالعه دانشمندان دانشگاه دوک آمریکا روی بدن ورزشکارانی انجام شد که در طول ۱۴۰ روز فاصله ۳ هزار و ۸۰ مایلی میان کالیفرنیا و واشنگتن را دویدند. دوندگان در این مسابقه معروف معمولا در طول مدت برگزاری مسابقه هر هفته در ۶ ماراتن شرکت می‌کنند.
دانشمندان نرخ میانگین سوختوساز بدن این ورزشکاران را پیش از مسابقه و در حین آن اندازه گرفته‌اند. نرخ میانگین سوختوساز میزان کالری‌ای است که بدن در حال استراحت می‌سوزاند. آنها میزان کالری سوزانده شده در حین فعالیت شدید بدن در مسابقه استقامت را نیز ثبت کردند.
بر اساس نتیجه این پژوهش که در مجله علمی «ساینس ادونسز» منتشر شده مصرف انرژی در ابتدای فعالیت بسیار بالاست، اما در زمانی به یک حد ثابت می‌رسد و از ۲.۵ برابر حد زمان استراحت کامل بیشتر نمی‌شود.
جالب‌ترین نکته‌ای که دانشمندان در این پژوهش دریافته‌اند آن است که بدن انسان با وجود آن که در یک مسابقه استقامت یا ماراتن انرژی بسیار زیادی می‌سوزاند، اما این مصرف از حد توان نهایی بدن او پایین‌تر است.
دوندگان ماراتن معمولا ۱۵.۶ برابر متابولیسم زمان استراحت کالری می سوزانند. این مقدار برای دوچرخه‌سواران تور دو فرانس در مدت ۲۳ روز، ۴.۹ برابر و برای کاوشگر قطب ۳.۵ برابر است.
دکتر هرمان پونتزر، پژوهشگر دانشگاه پونتزر می‌گوید: «شما می‌توانید به مدت چند روز فعالیت‌های بدنی سنگین انجام دهید. اما اگر بخواهید همین کار را ادامه بدهید باید از سنگینی آن بکاهید. حد تمام فعالیت‌های بدنی انسان با استفاده از این مقیاس قابل تشخیص است زیرا تا جایی که ما می‌دانیم تاکنون هیچ کس نتوانسته است از این مرز توان بدنی بیشتر فعالیت کند.»
پژوهش‌ها همچنین نشان می‌دهد که زنان آبستن استقامت بدنی بسیار بیشتری از افراد دیگر دارند، به طوری که سوختوساز بدن آنها در زمان فعالیت شدید به ۲.۲ برابر زمان استراحت می‌رسد. به عبارت دیگر استقامت زنان آبستن تقریبا نزدیک به سقف تحمل یک انسان معمولی است.
به گفته دانشمندان رقم ۲.۵ برابر بیشتر از آن که بر پایه فعالیت قلبی، تنفسی و ماهیچه‌ای اندازه‌گیری شده باشد، بر اساس فعالیت دستگاه گوارش به دست آمده است. آنها دریافته‌اند که بدن بعد از حد معینی از فعالیت، دیگر به درستی قادر به هضم غذا، جذب آب و سوزاندن کالری نیست.
به گفته دانشمندان اگر بعد از مدتی فعالیت سنگین، فرد فعالیت سبک‌تری را انجام دهد، بدن از چربی‌ها و اندوخته‌های خود مصرف می‌کند و قادر خواهد بود که فعالیت بیشتر را تحمل کند. اما اگر فعالیت سنگین بیش از حد و تا سر حد از نفس افتادن ادامه یابد، بدن تلاش می‌کند تا مصرف انرژی را متعادل سازد و به همین دلیل از حدی بالاتر مصرف نمی‌کند.
پژوهشگران می‌گویند نتایج به دست آمده در این تحقیقات بیش از همه برای ورزشکاران حرفه‌ای مفید خواهد بود.
دانشمندان با مطالعه روی بدن افراد شرکت کننده در مسابقات استقامت و نیز برخی دیگر از فعالیت‌های سنگین ورزشی، حد استقامت بدن انسان را مشخص کردند.
بنا بر نتایج به دست آمده در این مطالعه متابولیسم یا سوختوساز بدن یک انسان معمولی می‌تواند حداکثر تا ۲.۵ برابر زمان استراحت یعنی تا ۴ هزار کالری در روز افزایش یابد. هیچ انسانی نمی‌تواند با میزان سوختوساز بیشتر از این در دراز مدت دوام بیاورد.
مطالعه دانشمندان دانشگاه دوک آمریکا روی بدن ورزشکارانی انجام شد که در طول ۱۴۰ روز فاصله ۳ هزار و ۸۰ مایلی میان کالیفرنیا و واشنگتن را دویدند. دوندگان در این مسابقه معروف معمولا در طول مدت برگزاری مسابقه هر هفته در ۶ ماراتن شرکت می‌کنند.
دانشمندان نرخ میانگین سوختوساز بدن این ورزشکاران را پیش از مسابقه و در حین آن اندازه گرفته‌اند. نرخ میانگین سوختوساز میزان کالری‌ای است که بدن در حال استراحت می‌سوزاند. آنها میزان کالری سوزانده شده در حین فعالیت شدید بدن در مسابقه استقامت را نیز ثبت کردند.
بر اساس نتیجه این پژوهش که در مجله علمی «ساینس ادونسز» منتشر شده مصرف انرژی در ابتدای فعالیت بسیار بالاست، اما در زمانی به یک حد ثابت می‌رسد و از ۲.۵ برابر حد زمان استراحت کامل بیشتر نمی‌شود.
جالب‌ترین نکته‌ای که دانشمندان در این پژوهش دریافته‌اند آن است که بدن انسان با وجود آن که در یک مسابقه استقامت یا ماراتن انرژی بسیار زیادی می‌سوزاند، اما این مصرف از حد توان نهایی بدن او پایین‌تر است.
دوندگان ماراتن معمولا ۱۵.۶ برابر متابولیسم زمان استراحت کالری می سوزانند. این مقدار برای دوچرخه‌سواران تور دو فرانس در مدت ۲۳ روز، ۴.۹ برابر و برای کاوشگر قطب ۳.۵ برابر است.
دکتر هرمان پونتزر، پژوهشگر دانشگاه پونتزر می‌گوید: «شما می‌توانید به مدت چند روز فعالیت‌های بدنی سنگین انجام دهید. اما اگر بخواهید همین کار را ادامه بدهید باید از سنگینی آن بکاهید. حد تمام فعالیت‌های بدنی انسان با استفاده از این مقیاس قابل تشخیص است زیرا تا جایی که ما می‌دانیم تاکنون هیچ کس نتوانسته است از این مرز توان بدنی بیشتر فعالیت کند.»
پژوهش‌ها همچنین نشان می‌دهد که زنان آبستن استقامت بدنی بسیار بیشتری از افراد دیگر دارند، به طوری که سوختوساز بدن آنها در زمان فعالیت شدید به ۲.۲ برابر زمان استراحت می‌رسد. به عبارت دیگر استقامت زنان آبستن تقریبا نزدیک به سقف تحمل یک انسان معمولی است.
به گفته دانشمندان رقم ۲.۵ برابر بیشتر از آن که بر پایه فعالیت قلبی، تنفسی و ماهیچه‌ای اندازه‌گیری شده باشد، بر اساس فعالیت دستگاه گوارش به دست آمده است. آنها دریافته‌اند که بدن بعد از حد معینی از فعالیت، دیگر به درستی قادر به هضم غذا، جذب آب و سوزاندن کالری نیست.
به گفته دانشمندان اگر بعد از مدتی فعالیت سنگین، فرد فعالیت سبک‌تری را انجام دهد، بدن از چربی‌ها و اندوخته‌های خود مصرف می‌کند و قادر خواهد بود که فعالیت بیشتر را تحمل کند. اما اگر فعالیت سنگین بیش از حد و تا سر حد از نفس افتادن ادامه یابد، بدن تلاش می‌کند تا مصرف انرژی را متعادل سازد و به همین دلیل از حدی بالاتر مصرف نمی‌کند.
پژوهشگران می‌گویند نتایج به دست آمده در این تحقیقات بیش از همه برای ورزشکاران حرفه‌ای مفید خواهد بود.
