«اردشیر زاهدی» وزیر امور خارجه دوره پهلوی دوم و داماد شاه مخلوع در مطلبی که روزنامه آمریکایی «واشنگتن‌پست» منتشر کرده نوشته که واشنگتن باید در جهت ایرانی باثبات تلاش کند اما در عوض می‌کوشد تا آن را تحت فشار بگذارد.
در این مطلب آمده است که به نظر می‌رسد که دولت ترامپ تصور می‌کند، آنچه را که پیشینیانش به مدت چهار دهه از آن طفره رفته‌اند یعنی تغییر بنیادین در تهران را می تواند انجام دهد و به این منظور به مجموعه‌ای از ابزارها برای تلف کردن زمان متوسل شده است از جمله اعمال فشار بر اقتصاد ایران به وسیله تحریم‌ها، بی ثبات کردن ایران به وسیله حمایت از مخالفین و گسترش اطلاعاتی درباره جنگ علیه رهبری در تهران. اینها در قالب فشار حداکثری اجرایی شد تا در نهایت به تسلیم ایرانی‌ها و یا فروپاشی رژیم منجر شود.
این روزنامه آمریکایی به نقل از افراد یاد شده نوشت که مردم ایران بیش از یک قرن است که با وجود افزایش نارضایتی برای دموکراسی تلاش می‌کنند. آنها شایسته دولتی هستند که به حقوقشان احترام بگذارد و شان آنها را حفظ کند و به آنها صلح و شانس رفاه بدهد اما سیاست واشنگتن به گونه‌ای است که امکان دارد برایش سودی نداشته باشد:
دولت ترامپ از اعتبار اندکی برای تغییر مثبت برخوردار است...فهرست گام‌های اشتباه دولت ترامپ علیه ایران انقدر طولانی است که باعث تاسف است. این فهرست شامل جلوگیری از سفر ایرانی‌ها به آمریکا، درست بیان نکردن نام تاریخی خلیج‌فارس، خودداری از همدردی با ایرانیان پس از حملات تروریستی گروه داعش و گروه‌های جدایی طلب و شاید به عنوان بدترین اقدام می توان به خروج از توافق هسته‌ای که همچنان در ایران از حمایت برخوردار است، اشاره کرد.
در این مقاله آمده است: «مجموعه این اشتباهات موجب شده‌اند حس آمریکاستیزی از یک فرایند بالا به پایین (رایج در میان مسئولین) به پدیده‌ای از پایین به بالا (رایج در میان عموم مردم) تبدیل شود.»
در بخش دیگری از این مطلب آمده است که ایرانی‌ها چطور می‌توانند حس خوبی به آمریکا داشته باشند آنهم در شرایطی که واشنگتن به صورت گزینشی از فساد و نقض حقوق‌بشر سران ایرانی انتقاد می‌کند و در عین حال موارد مشابهی میان متحدان ایالات متحده وجود دارد؟ چرا ترامپ قبل از اینکه با کره شمالی و روسیه وارد تعامل بی فایده شود، از همتایان خود در کره‌شمالی و روسیه نخواسته است تا سیاست‌های خود را به صورت زیربنایی تغییر دهند؟
نویسنده معتقد است سیاستی که دولت آمریکا در برابر ایران در پیش گرفته است، یک راهبرد نیست بلکه تاکتیک اعمال فشار است که چشم‌انداز حیاتی ندارد و بر مبنای دیدگاه و برآوردی پوچ بنا شده است مبنی بر اینکه سرنگونی جمهوری اسلامی به طور معجزه‌آسایی به پلورالیسم و (ایجاد حکومتی) حامی آمریکا منجر خواهد شد.
