نادیا شحادة در البناء نوشت: به محض انتخاب بوریس جانسون، به عنوان نخست وزیر جدید بریتانیا، بسیاری او را به دونالد ترامپ شباهت داده و بر این عقیده اند که کاخ سفید، یک هم پیمان انگلیسی موافق با مواضع خود یافته است. این دو نفر، در زمینه‌های مختلفی، شخصیت‌های مشابه یکدیگر دارند؛ از جمله آنکه عقاید نژادپرستانه در قبال مسلمانان و مهاجران دارند و هر دو آن‌ها به اوباما که اصلیتی افریقایی دارد، حمله می‌کنند.
به گزارش سرویس بین الملل «انتخاب»؛ در ادامه این مطلب آمده است: در خصوص سیاست خارجی دو کشور، تحلیلگران تاکید می‌کنند که مواضع ترامپ و جانسون در سیاست‌های خارجی، مطابق یکدیگر است؛ برای مثال، هر دو، رابطه گرمی با اسرائیل دارند و حفظ امنیت آن در خاورمیانه، از پایه‌های اصلی سیاست خارجی انگلیس و آمریکا در این منطقه است.
در رابطه با ایران، تنش در روابط میان این کشور و آمریکا، چیز تازه‌ای نیست، اما باید گفت: این تنش در دوره ریاست اوباما به یک آرامش نسبی رسیده و با روی کار آمدن ترامپ و خروج او از برجام، تنش‌ها بیشتر و بیشتر شد.
این در حالی است که روابط میان بریتانیا و ایران در طول چهار دهه گذشته، متشنج بوده و فراز و فرود زیادی به خود دیده و بحران فعلی نفتکش‌ها، بعد دیگری به تنش در روابط آن‌ها داده است.
با این حال، به نظر نمی‌رسد که جانسون در تمام مواضع خود در قبال ایران، با ترامپ هم عقیده باشد؛ همانطور که بار‌ها تاکید کرده است تمایلی به افزایش تنش‌ها و وقوع جنگ ندارد. وی در جریان مناظره سیاسی که طی تبلیغات انتخاب رئیس حزب محافظه کاران داشت، به وضوح گفت: «به کسانی که معتقدند ورود به جنگ علیه ایران، گزینه معقولی است، می‌گویم که در اشتباهند. قطعا دیپلماسی، بهترین راه پیشرفت در حل بحران است».
با این وجود، هفته‌های آینده است که نشانه‌ها و شاخص‌های اصلی سیاست خارجی بریتانیا، تحت رهبری جانسون را اشکار می‌کند؛ بویژه در زمینه خط مشی او برای تعامل با ایران و مشکل توقیف نفت کش ها. حال، باید دید آیا جانسون نیز مانند ترامپ به سیاست لبه پرتگاه در قبال ایران، روی آورده و فشار بر این کشور را افزایش می‌دهد؟
