چای بعد از آب دومین نوشیدنی پرمصرف جهان است. چای از گیاه کاملیا سیننسیس (Camellia sinensis) تهیه می شود، اما روش های مختلف برداشت و پردازش، چای های مختلفی را تولید می کند.
برای تهیه چای سیاه، برگهای پژمرده، کبود شده، نورد شده و کاملاً اکسیده می شوند. چای سیاه ۷۵ درصد از چای مصرفی در جهان را تشکیل می دهد.
اکسیداسیون زمانی اتفاق می افتد که برگها برای مدت طولانی در معرض هوا قرار بگیرند. آنزیم ها مواد شیمیایی موجود در برگ ها را تجزیه می کنند، رنگ قهوه ای و بوی آشنا خود را تولید می کنند. در مقابل، چای سبز از برگهایی تهیه می شود که اکسیده نشده اند.
به گزارش سرویس ترجمه شفقنا، اکسیداسیون ممکن است فواید غذایی را در چای سیاه ایجاد کند، فوایدی که در چای سبز وجود ندارد، از جمله کاهش خطر ابتلا به چندین سرطان، محافظت از قلب در برابر آترواسکلروز و حفظ فشار خون سالم.
آترواسکلروز
آنتی اکسیدان های موجود در چای سبز و سیاه به مبارزه با رادیکال های آزاد که باعث آترواسکلروز (تجمع پلاک در دیواره های هر شریان بدن )می شوند، می روند.
کاهش خطر سرطان
پلی فنول های موجود در چای رشد تومور را کاهش می دهند. چای سیاه به روش مشابه چای سبز با سرطان در ارتباط است، اگرچه انواع کمتری از سرطان را نیز درگیر می کند. مطالعات همچنین حاکی از آن است که چای سیاه ممکن است بر مثانه، ریه و پروستات تأثیر مثبت داشته باشد.
کاهش فشار خون
چای سیاه فشار خون دیاستولیک و سیستولیک را کاهش می دهد.
چای حاوی: آلکالوئیدها (کافئین ، تئوفیلین و تئوبرومین)، آمینو اسید، کربوهیدرات، پروتئین ها، کلروفیل، فلوراید، آلومینیوم، مواد معدنی و عناصر کمیاب است.
چای سیاه همچنین حاوی پلی فنول، ترکیبات شیمیایی است که گیاهان را از اشعه ماوراء بنفش یا عوامل بیماری زا مضر و بیماری زا محافظت می کند. پلی فنول ها هنگام مصرف توسط انسان، خاصیت آنتی اکسیدانی دارند. آنتی اکسیدان ها می توانند با فعالیت سلولهای رادیکال آزاد مقابله کنند. رادیکال های آزاد می توانند به سلامتی آسیب برسانند.
شفقنا
