واقعا آیا این ان چیزی است که امام از ما مطالبه کرده بود؟

یکی از بینندگان انتخاب با ارسال مطلبی آورده است:

با سلام

حقیقت ان است که چند ماهی می شود دیگر به سایت های هتاک و انها که حریم ادب را نگاه نمی دارند ، سر نمی زنم. اما شنبه گذشته به مناسبتی مجبور شدم به این دسته از سایت ها سری بزنم. وا مصیبت از این همه عصبانیت. هزار فریاد از این همه کینه متراکم، هزار افغان از کینه هایی که نمی توان آن را به درستی درک کرد. واقعا این امر که امروزه مخصوص به یک جریان خاص هم نیست و همه را در خویش تنیده است، می رود که بنیان اخلاق را در جامعه ما از بین ببرد. این همه هتاکی نسبت به هم و این حجم از عصبانیت که در سایت ها مشاهده می شود و یا در برخی جراید ظاهر می گردد، به نوبه خود نوبر است .

راستی ایا ما فرزندان ملت ایرانیم یا گروهی بی فرهنگ که تنها نا سزا گویی را اموخته ایم؟ فلان نویسنده- که از افتخارات هم خالی نیست- چنان به زبان و قلم وسعت تاخت وتاز می دهد که گویی دارد درباره شمر ان هم روز عاشورا وان هم در کربلا سخن می گوید . دیگری که مثلا استاد دانشگاه است پایش را از دشنام های بی پروا پایین نمی گذارد .این حال و روز پا به سن گذاشته های انان است تو خود حدیث مفصل بخوان در باره جوانان پر از احساس که خود را در دنیای مجازی ناشناخته هم می دانند و بدون ترس از تادیب و تذکر احساس است که از بیان انان فوران می کند. مدیران این سایت ها هم برای انکه چند کاربر را بیشتر به خویش جذب کنند هر رطب و یابسی را به عنوان کامنت منتشر می کنند و می شود ان چه امروز شده است. و این تازه غیر از آن است که لابد نوشته می شود و منتشر نمی شود

دوستان! بیایید و یک بار به کامنت های این سایت ها سری بزنید، از ضد انقلاب های فیلتر شده عبور کنید وبه همین ها که هنوز هستند نظر کنید ایا با من هم عقیده نمی شوید؟ واقعا آیا این ان چیزی است که امام از ما مطالبه کرده بود؟ و ان چیزی است که پیامبر و امامان معصوم ما از ما خواسته اند؟ ایا پیامبر از راه اخلاق حمیده به فتح دل های مردمان موفق نشد ؟ ایا امیر المومنین ما را از دشنام و افترا باز نداشته است ؟

نکته مهم ان است که این کسانی که این گونه با عصبانیتی مخصوص به خود همه را مورد هجوم قرار می دهند، اگر اندکی تامل کنند در می یابند که این ادبیات و رفتار نه تنها به نفع انان نیست بلکه انان را در چشم خوانندگان و بینندگانشان تنزل می دهد. پس اگر به دنبال منافع خود هم هستند بهتر است از این گونه ادبیات دست بر دارند و قدری بر عصبانیت خویش مسلط شوند.

از خدا خواهیم توفیق ادب.

بی ادب محروم ماند از لطف رب.

فاطمه . م