بخاطر اموات تان اوضاع را جمع کنید!

بازی دولت با ارز و طلا بالاخره با افزایش نرخ بهره بانکی تمام شد. این پایان، نه بدان معناست که رئیس دولت کرنشی از خود نشان داده، بلکه تنها به دلیل حصول نتیجه لازم است.

میزان کسری بودجه تا پایان سال جاری بیش از 2700 میلیارد تومان خواهد بود. گمان کنم که طی این چند ماهه، لااقل 4 برابر مبلغ ذکر شده، به همت دلالان و رفقا تامین شده باشد و ظاهراً رئیس دولت و تیمش هیچ نگرانی از بابت انتخابات پیش رو، هزینه های انتخاباتی، پرداخت یارانه ها، افزایش شان و تصویب بودجه نخواهد داشت.

به همین دلیل است که توکلی، مصباحی مقدم، مطهری و دیگر نمایندگان به شدت عصبانی اند. آنها خوب می دانند، ریشه این نابسامانی کجاست، اما مصلحت ها! سبب می شود، رئیس دولت را بصورت مستقیم متهم نکنند. نگرانی آن است که موج نابسامانی ایجاد شده، هنوز به ساحل نرسیده است. فصل بهار و تابستان براستی شدیدترین خزان اقتصادی کشورمان خواهد بود.

واقعیت فعلی انکار نشدنی است. [گرچه دست دشمنان این خاک عزیز همواره در پس اتفاقات سیاه، به وضوح قابل مشاهده است] اما ادعای توطنه خارجی و حرص مردم تنها فرافکنی است. مردمی که شرایطشان نسبت به سال های قبل ضعیف تر شده، کجا پول پس انداز دارند که با آن ارز و سکه بخرند؟ در زمان پرداخت یارانه، هجوم خیل عظیم مردم به بانک ها را نگاه کنید، این مردم آیا توان مالی دارند که بتوانند ارزش ریال را در برابر ارزهای خارجی به نصف و یا ارزش طلا را نزدیک به 3 برابر کنند؟ سخنان چه کسانی به این آتش دامن زد، و چه کسانی با دستورهای پلیسی بر این افزایش قیمت دامن زدند؟ سر آخر چه کسانی خاموش ماندند تا اقتصاد کشور به ویرانه تبدیل شود؟

متاسفانه تولید به کما رفته، و بزودی عرضه یارای برابری با تقاضا را نخواهد داشت. مردم حالاست که تازه وارد ماجرا شده اند، آنها تقاضایشان خوراک و پوشاک است، وضع بازار به آنها به غلط این احساس ناامنی را داده که بزودی قحطی در راه است. این شرایط کار را بسیار سخت می کند. اما دولت نگرانی ندارد، آقای احمدی نژاد برنامه مدیریتی شان برای دنیاست نه ایران. این دولت چنان کار را برای دولت بعدی سخت کرده، که کمتر کسی حاضر است بر صندلی رئیس جمهوری و وزارت بنشیند.

در این شرایط، اگر دولت معتقد است که باید تا کمتر از 2 سال دیگر صندلی و وزارتخانه ها را تحویل دهد، و همچنین مجلس! احساس کند که در راس امور است، بهترین راه برای دعای خیر اموات ایشان از سوی دولت بعدی و البته ملت؛

قطع یارانه ها نقدی که از ابتدا اشتباه بود. چنانچه دولت بر این موضوع اصرار دارد، لااقل سیاستی را تدبیر و تدوین کند که نتوان پولها را از حساب خارج کرد، بلکه بتوان آنها را به عنوان اعتبار استفاده کرد. برنامه هایی از قبیل عرضه کارتهای اعتباری قطعا در این راه کمک بزرگی خواهند بود. حمایت بی چون و چرا از تولید کنندگان (تخصیص یارانه برق، گاز، آب، ارز دولتی برای واردات مواد اولیه و...). خارج کردن بانک مرکزی از حیطه مدیریت دولتی و تخصیص بهره های بالای بانکی به ترتیبی که نقدینگی در بانکها جمع شود.

* رضا سلیمانی